ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΑΡΗΝΩΝ (ΤΟΥΡΚΩΝ)

 +++

 

 ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΑΡΗΝΩΝ (ΤΟΥΡΚΩΝ)

 

 

Τῇ 11ῃ τοῦ Αὐγούστου μηνὸς ἡ ἀνάμνησις τοῦ ἐν Κερκύρᾳ ὑπερφυοῦς κατὰ Ἀγαρηνῶν θαύματος τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ τοῦ θαυματουργοῦ.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν ἀείποτε πλεῖστα θαύματα ἐπιτελεῖ, μεταξὺ δὲ τῶν ὑπερφυῶν θαυμάτων αὐτοῦ μέγα τῷ ὄντι καὶ ἐξαίρετον εἶναι τὸ κατὰ Ἀγαρηνῶν τερατούργημα, διὰ τὸ ὁποῖον ἅπασα ἡ Κέρκυρα θαυμάζει καὶ λαμπρᾷ τῇ φωνῇ ἀνακηρύττει τὸ παράδοξον· ἔχει δὲ ἡ ὑπόθεσις οὕτω. Πολέμου ποτὲ γενομένου μεταξὺ Ἑνετῶν καὶ Ἰσμαηλιτῶν, μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Πελοποννήσου, οἱ Ἀγαρηνοὶ ἐθεώρησαν καλὸν νὰ καταλάβουν καὶ τὴν Κέρκυραν. Ἰδοὺ λοιπὸν κατὰ τὸ χιλιοστὸν ἑπτακοσιοστὸν δέκατον ἕκτον ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ, τῇ 24ῃ τοῦ μηνὸς Ἰουνίου, ἐνεφανίσθη εἰς τὸν λιμένα τῆς πόλεως ἰσχυρὸς στόλος Ἰσμαηλιτῶν. Ἐκ τοῦ ἀπροσδοκήτου τούτου κακοῦ οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως τῆς Κερκύρας κατελήφθησαν ὑπὸ θάμβους· πολυάριθμος δὲ στρατιὰ τῶν ἐπιδρομέων ἐξῆλθεν εἰς τὴν νῆσον. Ἐσχεδίαζον δὲ νὰ λεηλατήσουν αὐτὴν καὶ νὰ πολιορκήσουν τὴν πόλιν διὰ ξηρᾶς καὶ θαλάσσης.

Ἤρχισε τότε ἄγριος πόλεμος, οἱ δὲ βάρβαροι κατέθλιβον τοὺς Χριστιανοὺς διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου. Μετὰ δὲ σφοδρὰν μάχην, ἥτις ἐκράτησεν ἐπὶ πεντήκοντα ἡμέρας, ἡ κυρία δύναμις τῶν βαρβάρων ἐστράφη ἐναντίον τῆς πόλεως τῆς Κερκύρας. Τότε τὰ πλήθη τῶν Ὀρθοδόξων, μὴ ἔχοντες ἄλλην ἐλπίδα, κατέφυγον εἰς τὸν προστάτην των Ἅγιον Ἱεράρχην Σπυρίδωνα τὸν θαυματουργὸν καὶ διὰ στεναγμῶν καὶ δακρύων, ἡμέραν τε καὶ νύκτα παρεκάλουν αὐτὸν νὰ τοὺς προστατεύσῃ καὶ νὰ τοὺς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὸν προκείμενον κίνδυνον. Καὶ πράγματι. Ἡμέραν τινά, ἐπανελθόντα τὰ στρατεύματα τῶν Ἀγαρηνῶν εἰς τὰ ἀκραῖα τείχη τῆς πόλεως, μετ’ ὀλίγον οὐχὶ ὀλίγοι ἐξ αὐτῶν ὡς κακοὶ κακῶς ἀπωλέσθησαν, κατασυντριβέντες οἱ ἄθλιοι διὰ πρεσβειῶν τοῦ θαυματουργοῦ Ἱεράρχου Σπυρίδωνος. Συνεπείᾳ τούτου, ἐξαγριωθέντες ἔτι περισσότερον οἱ βάρβαροι, ἐπήρχοντο κατὰ τῆς Κερκύρας μετὰ μεγαλυτέρας σκληρότητος καὶ ἐφόνευον ἀπανθρώπως πάντας ὅσους ἠδύναντο. Εἰς τὴν κακίαν των δὲ ταύτην προσέθετον καὶ ἀπειλάς, ὅτι θὰ ἐνεργήσουν νέαν φοβερὰν ἐπιδρομὴν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ ἐξολοθρεύσουν πάντας, ἄλλους δι’ ἐπωδύνου θανάτου καὶ ἄλλους διὰ πικρᾶς αἰχμαλωσίας.

Τότε οἱ δυστυχεῖς πολιορκημένοι ἐπολλαπλασίασαν τὰς προσευχὰς καὶ τὰς δεήσεις αὐτῶν, καὶ οὐδόλως ἔπαυον παρακαλοῦντες τὸν Ἅγιον δι’ ὁλονυκτίων δεήσεων νὰ τοὺς λυτρώσῃ ἀπὸ τὸν κίνδυνον. Τότε ἐκεῖ ὅπου οἱ ἀπηλπισμένοι Κερκυραῖοι ἀνέμενον τὴν παντελῆ καταστροφὴν αὐτῶν ὑπὸ τῶν βαρβάρων, αἴφνης, ὄρθρου ἔτι βαθέος, ἐμφανίζεται εἰς τοὺς ὑπεναντίους ὁ μέγας πατὴρ ἡμῶν Σπυρίδων, μετὰ πλήθους στρατιᾶς οὐρανίου, κρατῶν εἰς τὰς χεῖρας ἀστραπόμορφον ξίφος καὶ ἀποδιώκων αὐτοὺς μετὰ θυμοῦ. Τὸ παράδοξον τοῦτο ἰδόντες οἱ στρατιῶται τῆς δυνάμεως τῶν Ἀγαρηνῶν καὶ πανικοβληθέντες ἐτράπησαν εἰς φυγήν, σκοτισθέντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀλληλοεξωντώνοντο καὶ ἀλληλοετραυματίζοντο. Ἔφυγον λοιπὸν καὶ συνετρίβησαν ἀποδιωχθέντες ὑπὸ τοῦ φόβου ἄνευ πολέμου ἢ πυρὸς ἢ μαχαίρας ἢ τινὸς διώκοντος, τοῦ θαυματουργοῦ δὲ μόνον Σπυρίδωνος δι’ ἀοράτου δυνάμεως ἀνατρέψαντος τούτους καὶ ἐκδιώξαντος ἐκ τῆς νήσου.

Ἐνῷ δὲ τὰ στρατεύματα τῶν πεζῶν καὶ τῶν ἱππέων ἐδραπέτευον, ἀπῆρε καὶ ὁ στόλος αὐτῶν διὰ τῆς κραταιᾶς δυνάμεως τοῦ Ἱεράρχου καὶ ἔμεινεν ἡ πόλις τῆς Κερκύρας ἐλευθέρα. Ὅταν λοιπὸν ἤρχισε νὰ ἐξημερώνῃ καὶ οἱ πολιορκημένοι ἀνέμενον τὴν συνήθη μάχην, οὐδένα ἐχθρὸν ἔβλεπον, οὔτε θόρυβόν τινα ἤκουον, ἀλλὰ ἀπόλυτον σιωπὴν καὶ ἡσυχίαν. Καταληφθέντες ὅθεν ὑπὸ περιεργείας ἐξῆλθον τῶν τειχῶν τῆς πόλεως καὶ ἦλθον πρὸς τὰς σκηνὰς τῶν ἀντιπάλων. Τότε μετὰ μεγάλης χαρᾶς ἐγνώρισαν τὸ ἐξαίσιου θαῦμα καὶ μετὰ πάσης εὐφροσύνης σκιρτῶντες ἠγάλλοντο διὰ τὸ καινὸν καὶ παράδοξον, διότι ἔβλεπον ὅτι οἱ Ἀγαρηνοὶ ὄχι μόνον ἔφυγον ἀλλὰ καὶ πάντα τὰ πράγματά των ἐγκατέλειψαν. Φεύγοντες δὲ οἱ Ἀγαρηνοὶ ὡμολόγουν ἐνώπιον πάντων ὅτι ἐδιώκοντο ὑπὸ σεβασμίου τινὸς Μοναχοῦ, δηλαδὴ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, καὶ ἐνδόξου στρατιᾶς οὐοανίου, οἵτινες ἐφάνησαν εἰς τὸν ἀέρα καὶ τοὺς ἠνάγκαζον νὰ φεύγουν μὲ μεγάλην ταχύτητα.

Τότε μετὰ μεγάλης εὐλαβείας, ἔδραμον πάντες νὰ ἀποδώσουν δόξαν καὶ εὐχαριστηρίους ᾠδὰς εἰς τον θαυματουργήσαντα Ἱεράρχην. Καὶ αὐτὴ δὲ ἡ διοίκησις τῶν Ἑνετῶν, ἡ ὁποία ἐκυριάρχει τότε τῆς νήσου, ἀνεγνώρισε καὶ ἀνεκήρυξε τὸν Ἅγιον ρύστην καὶ σωτῆρα τῆς νήσου καὶ ὑπερασπιστὴν τῶν φιλοχρίστων δυνάμεων, καὶ διὰ λιτῶν καὶ ὑμνῳδιῶν εὐχαρίστως ἐδοξολόγησεν. Ὡ ἀψευδὲς δὲ τεκμήριον εὐγνωμοσύνης καὶ εὐλαβείας κατασκευάσασα ἀργυρᾶν πολυτελῆ κανδήλαν ἐξαιρέτου τέχνης, προσέφερεν αὐτὴν εἰς τὸν ἱερὸν αὐτοῦ Ναόν. Ταῖς τοῦ ἡμετέρου ποιμένος καὶ προστάτου πρεσβείαις ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

 

 +++