* * *

* * *

+ + +


ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:





Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Οι Άγιοι Αθανάσιος ο Μέγας και Κύριλλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας

--




Μνήμη: 18η Ἰανουαρίου



Στιχηρὸ Προσόμοιο τῶν Αἴνων

Ἦχος πλ. α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων

Ταῖς ἱκεσίαις τῶν θείων
Ἱεραρχῶν Σου Χριστέ,

ἐπίσκεψαι ἐξ ὕψους,
ἐκλογάδα Σου ποίμνην,

ἐν μέσῳ νεμομένην λύκων δεινῶν,
ὧν τὰ θράση κατάβαλε·
οὐ γὰρ ἐπαύσατο ἔτι
καὶ νῦν ἰδού,

τῶν αἱρέσεων τὰ σκάνδαλα.


--

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

«Η Αντιγραφή» (Μέρος Ε΄) Το παραδεισένιο περιστεράκι της Αγιογραφίας (Μέρος ΙΘ΄)



+++


«Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ»
(Μέρος Ε´)


...Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι, αἰῶνες τώρα, παρακολουθεῖ αὐτὴν
τὴν εὐλογημένη πορεία τῆς ὑπακοῆς, τὴν ὁποία ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι
παλαιοὶ Ἁγιογράφοι βάδισαν γιὰ νὰ φθάσουν στὸ ὕψος ποὺ ἔφθασαν.

Γνωρίζει καλὰ αὐτὴ τὴν ῾῾στενὴ καὶ τεθλιμένη ὁδό᾿᾿, ὅπως, ἀσφαλῶς,
καὶ τὸ ῾῾ἔνδοξο τέλος᾿᾿ της, στὸ ὁποῖο ὁδηγεῖ μὲ βεβαιότητα
τοὺς λίγους ποὺ θὰ τὴν ἀκολουθήσουν.

Ἐπίσης, δὲν τοῦ διαφεύγει πῶς μόνον αὐτοὶ ποὺ ταπεινώνονται
καὶ μαθητεύουν, κάνοντας ἔτσι ὑπακοὴ καὶ δείχνοντας
σεβασμὸ στοὺς παλαιοτέρους, καταφέρνουν, μὲ τὴν Χάρη
καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νὰ τὸ ἀκολουθήσουν κατόπιν μὲ ἐπιτυχία.
Διότι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς,
διὰ μέσου τῆς Ἀμώμου Νύμφης Του Ἐκκλησίας, συχνὰ τοῦ ἀναθέτει
δύσκολες, ἀλλὰ ὡραῖες καὶ σημαντικὲς,
γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, ἀποστολές.
Εἶναι αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ὁδός, τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ταπείνωσης,
τῶν δύο αὐτῶν πηγῶν πνευματικῆς δυνάμεως καὶ ἐμπνεύσεως,
τὴν ὁποία ὁφείλουμε μὲ τὴν σειρά μας νὰ βαδίσουμε καὶ ἐμεῖς
οἱ νεώτεροι Ἁγιογράφοι, ἂν φυσικὰ ἐπιθυμοῦμε νὰ συνεχίσουμε
τὸν καλὸ ἀγῶνα, στὰ ἴχνη τῶν μεγάλων Πατέρων μας.


* * *



+++

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ



+++


Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ


...Ἔτρεφε ξεχωριστή, τρυφερή, παιδικὴ ἀγάπη καὶ ἐμπιστοσύνη
στὴν Ὑπεραγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ...

...Τὴν ἴδια εὐλάβεια πρὸς τὴν Παναγία καλλιεργοῦσε
καὶ σ' ἐκείνους ποὺ ζητοῦσαν τὶς νουθεσίες του...

...Τὴν ἀφοσοίωσί του στὴν Παναγία δείχνει καὶ τὸ ἀκόλουθο περιστατικό:
Στὸ κελλί του -αὐτὸ ποὺ πῆρε ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἔγινε μεγαλόσχημος-
τὸ ὅμοιο μὲ σπηλιά, δὲν ὑπῆρχε παρὰ μόνο ἕνα παράθυρο.
Ἀπ' ἐκεῖ φωτιζόταν. Κάποτε πῆρε τὴν ἀπόφασι νὰ τὸ κλείσει κι αὐτό.
- Τί μοῦ χρειάζεται τὸ αἰσθητὸ φῶς; εἶπε.
Ἡ Πανάχραντος εἶναι τὸ φῶς τῶν ματιῶν καὶ τῆς ψυχῆς μου.
Ἔτσι ἐκάλυψε τὸ ἄνοιγμα τοῦ παραθύρου μὲ τὴν Εἰκόνα Της
καὶ κρέμασε ἐκεῖ μιὰ ἀκοίμητη κανδήλα,
ποὺ τὸ ἀμυδρὸ φῶς της ἐφώτιζε τὸ κελλί.



Ἡ Εἰκόνα αὐτὴ στὴν ὑπόλοιπη ζωή του
ἦταν μάρτυρας τῶν μυστικῶν του ἀναβάσεων.
Προσευχόμενος κάποτε μπροστὰ στὴν Εἰκόνα ζήτησε
ἀπὸ τὴν Δέσποινα νὰ τοῦ ἀποκαλύψη τὴν ἀποστολὴ
ποὺ πῆρε ἐπάνω του μὲ τὸ Σχῆμα. Καὶ ἄκουσε τὴν φωνή Της:
- Τὸ Σχῆμα ποὺ πῆρες σημαίνει, νὰ ἁγιάζης τὸν ἑαυτό σου
μὲ τὴν προσευχή, γιὰ χάρι ὅλου τοῦ κόσμου...


+++

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ



+++

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

Μνήμη: 9η Ἰανουαρίου


...Ὁ Φίλιππος, βλέποντας αὐτὴ τὴν κατάσταση, πῆγε γρήγορα στὸ παλάτι
καὶ σὰν εἶδε τὸν τσάρο, τοῦ μίλησε ἀπότομα γιὰ τὰ κακουργήματά του:
«Ἰσχυρὲ βασιλιά, τοῦ εἶπε, ἔχεις ἀπάνω σου τὴν πιὸ μεγάλη ἐξουσία,
μιὰ ἐξουσία σχεδὸν θεϊκή. Μὰ τὸ σκῆπτρο σου εἶναι πολὺ ἀδύνατο,
ἕνας ἴσκιος μπροστὰ στὸ σκῆπτρο τοῦ Θεοῦ.
Δίνοντάς σου ὁ Θεὸς αὐτὸ τὸ σκῆπτρο,
σὲ κατέστησε ὑποχρεωμένον νὰ διδάσκης τοὺς ἀνθρώπους νὰ ζοῦνε
σύμφωνα μὲ τὴν ἀλήθεια. Νὰ εἶσαι πιστὸς στὸ θεϊκὸ νόμο,
νὰ κυβερνᾶς εἰρηνικά, σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους.
Ἡ θέση σου εἶναι ὑψηλή, ἀλλὰ τὸ σῶμα σου εἶναι
σὰν τὸ σῶμα ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Μπορεῖ νὰ λέγεται αὐτοκράτορας μοναχὰ ἐκεῖνος ποὺ ἐξουσιάζει
τὸν ἑαυτό του, ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶναι δοῦλος στὰ πάθη του,
ἀλλὰ τὰ νικᾶ μὲ τὴν ἀγάπη...


Διαβᾶστε ἐδῶ τὸν συγκλονιστικὸ Βίο τοῦ Ἁγίου,
γραμμένο ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο Φώτη Κόντογλου







+++

«ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ...» (Εικόνα: Ο Καλός Κυρηναίος 8)

+++


«ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ...»





Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές·

Ἀρχίζει τὸ νέο ἔτος καὶ ἐπιστρέφουμε πάλι στὴν θάλασσα,
στὶς ρίζες
μας, στὶς ἀπαρχὲς τῆς Ἱστορίας, στὸ Ὕδωρ,
στὸ αἰώνιο αὐτὸ σύμβολο
τῆς μητρότητας:
«Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Θεὸς τὴν ξηρὰν γῆν· καὶ τὰ
συστήματα τῶν ὑδάτων ἐκάλεσε θαλάσσας· καὶ
εἶδεν ὁ Θεός, ὅτι καλόν»· «καὶ Πνεῦμα Θεοῦ
ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος» (Γεν. α΄ 10 καὶ 2).
Ἀλλὰ ἐπίσης, ἐπιστρέφουμε στὶς ἀπαρχὲς
τῆς Παλιγγενεσίας μας, τῆς ἀνανεώσεως τῆς
Δημιουργίας καὶ τοῦ Ἀνθρώπου: ἡ δημόσια
δρᾶσις τοῦ Χριστοῦ μας ἐγκαινιάσθηκε στὴν
Λίμνη τῆς Τιβεριάδος καὶ τὸν Ἰορδάνη ποταμό,
ὅπου καὶ πάλι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι παρὸν
ἐν
εἴδει Περιστερᾶς.

Ἡ ἄνοδος τοῦ ἡλίου ἀπὸ τὸ ναδὶρ τοῦ Δεκεμβρίου
πρὸς τὸ ζενὶθ τοῦ Ἰουνίου· ἡ αὔξησις τοῦ Φωτός·
ἡ πορεία πρὸς τὴν Ἄνοιξι καὶ τὸ Πάσχα· ἡ ἀνανέωσις τοῦ
χρόνου,
σφραγίζονται μὲ τὴν πλησιφαῆ καὶ ἐλπιδοφόρα Ἑορτὴ τῶν
Φώτων,
μὲ τὴν Ἀποκάλυψι τῆς Τρισηλίου Θεότητος.

Τώρα φωτίζεται ἡ Κτίσις· ἡ θάλασσα γλυκαίνει· ἡ φύσις ἠμερεύει·
ἀνανεώνονται τὰ Ὁράματα· ξαναρχίζουν τὰ Ταξίδια τῆς Ἐλπίδας
ἐπάνω
στὰ ἁγιασμένα ὕδατα, μὲ εὐχὲς χαρούμενες καὶ ἐγκάρδιες.
Ὁ χριστοφώτιστος λαός μας, διαποτισμένος ἀπὸ τὸν θαλασσογέννητο
Πολιτισμό μας, συνηθίζει γιὰ κάθε ταξιδιάρικο καράβι
νὰ τραγουδάη
μὲ ἁπλότητα καὶ πίστι:

«Στὴν πλώρη κάθετ᾿ ὁ Χριστός, στὴ μέση ἡ Παναγία μας,
καὶ στὸ
τιμόνι στέκεται ὁ Ἅϊ Νικόλας».

Τὰ ἅγια Εἰκονίσματα ἦσαν πάντοτε μαζὶ μὲ τοὺς θαλασσοδαρμένους
καὶ ἁρμυροποτισμένους ναυτικούς μας, μαζὶ μὲ τὸ ἀκοίμητο καντήλι.

* * *

Σήμερα λοιπόν, Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, σήμερα στὴν ἀρχὴ τοῦ 2012,
ἄς ἀνανεώσουμε τὴν εὐλογημένη Παράδοσί μας!
Μέσα στὸ Ἄκτιστο Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος, μὲ συντροφιὰ τὴν Θεοτόκο
καὶ τοὺς Ἁγίους, ἄς συνεχίσουμε τὴν ποντοπορία μας πλησίστιοι
στὴν θάλασσα τῶν Ὁραμάτων καὶ τῶν Ἐλπίδων
γιὰ μία ἀνακαινισμένη
Ἑλλάδα.
Ἄς ἐξορκίσουμε τὴν μεμψιμοιρία, τὴν ἀρνητικὴ ψυχολογία
καὶ τὴν
μοιρολατρικὴ στάσι!
Ἡ κρίσις, ἡ ὁποιαδήποτε κρίσις, ἀποτελεῖ ἱστορικὴ εὐκαιρία
γιὰ μία
βαθμιαία, ἀλλὰ ριζικὴ ἀλλαγὴ σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς, σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα.

Ἄς ξαναγίνουμε δημιουργικοί!

Ἄς μὴν ἐπιτρέψουμε στὴν πολυεπίπεδη καὶ πολύμορφη κρίσι
νὰ μᾶς
ἐξουθενώση καὶ συντρίψη!
Πίσω ἀπὸ τοὺς ἀριθμοὺς καὶ τὶς
στατιστικὲς εὑρίσκονται ἄνθρωποι
καὶ αὐτοὶ τελικὰ προσδιορίζουν τοὺς ἀριθμούς:
μὲ τὴν ἀνανέωσι τῆς Δημιουργικότητας

· τὴν ἀναζωογόνησι τῆς Κοινωνίας τῆς Ἀλληλεγγύης·
μὲ τὴν αὐτοθυσία γιὰ νὰ ἐπανιδρυθῆ
τὸ Κράτος Δικαίου,
νὰ ἀναστηλωθοῦν
οἱ Θεσμοὶ καὶ Κανόνες, νὰ βιωθῆ
μὲ συνέπεια ἡ Ἀξιοπρέπεια τοῦ Ἄλλου.

Ἄς ἐντείνουμε τὶς ἐλπιδοφόρες προσευχές μας
καὶ τὴν δημιουργικὴ
μετάνοιά μας!

Ὁ Χριστός μας νὰ φωτίζη τὴν Ἡγεσία τῆς Χώρας μας,
Πνευματικὴ-
Πολιτικὴ-Οἰκονομική, ὥστε Αὐτὴ νὰ ἐκπέμπη
Ὅραμα, Ἐλπίδα,
Δημιουργικότητα!

Εἶναι πλέον καιρός, ὑπὸ τὸ ἄπλετο Φῶς τῶν Ἁγίων Θεοφανίων,
νὰ
περάσουμε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τῆς μιζέριας καὶ τῆς διεθνοῦς ἀναξιοπιστίας,
στὴν Ἑλλάδα τῆς Δημιουργίας, τὴν Ἑλλάδα ποὺ θὰ εἶναι ἀντάξια
τοῦ Πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ἱστορίας της.

Εἴθε ἡ Θεία Πρόνοια νὰ εὐλογήση τώρα νὰ εἰσέλθη ἡ Πατρίδα μας
ὁριστικὰ σὲ μία θετικὴ καὶ κατὰ πάντα ἀνορθωτικὴ πορεία!

«Καὶ ἀντὶ τῆς (θαμνώδους) στοιβῆς, ἀναβήσεται (ὑψίκορμος) κυπάρισσος
· ἀντὶ δὲ τῆς (δυσόσμου) κονίζης, ἀναβήσεται (εὐώδης) μυρσίνη»...

Ἀμήν! Ἀμήν! Ἀμήν!


(Ἀπόσπασμα ἀπὸ Ἑόρτιο μήνυμα Θεοφανίων 2012)




8


+++

Ο Άγιος Ιωσήφ ο Νέος, ο Καππαδόκης

--

Μνήμη: 1η Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα


...῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωσὴφ ἦταν ἀκριβῶς ὅπως
τὸν εἶχαν περιγράψει οἱ συγγενεῖς του:
ὑψηλός, μὲ ἕνα ἔνδυμα σὰν ρᾶσο καὶ γιλέκο, μὲ τὸ θυμιατὸ στὸ δεξὶ χέρι
καὶ ἕνα κομβοσχοίνι στὸ ἄλλο...
Τὸ πρόσωπό του ἦταν ἀγγελικό!...
Τελικά, ἡ εὐσεβὴς αὐτὴ πιστή, μετὰ ἀπὸ διάφορες δοκιμασίες,
κατώρθωσε κατὰ τὸ ἔτος 1989 νὰ ἑτοιμάση
ἕνα πρῶτο σκίτσο τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωσήφ,
βάσει τοῦ ὁράματος ποὺ εἶδε,
προκειμένου νὰ ἁγιογραφηθῆ
ἐν συνεχείᾳ ἡ Εἰκόνα του.
῾Η αἴσθησις ὅμως τῆς ἱερότητος τοῦ ἔργου αὐτοῦ
καὶ τῆς εὐθύνης της
ὠθοῦσαν αὐτὴν νὰ προσεύχεται
μὲ συντριβὴ καὶ ταπείνωσι στὸν ῞Αγιο,
ζητώντας νὰ ἐπιβεβαιωθοῦν
καὶ μὲ ἄλλο τρόπο τὰ χαρακτηριστικά του,
ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχη
καμμία σχετικὴ ἀμφιβολία.
῾Ο καιρὸς πέρασε...
Καὶ ὁ ἱερὸς ᾿Ιωσὴφ «ἀπάντησε»...

Διαβᾶστε τὸν Βίο τοῦ Ἁγίου ἐδῶ

--

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ



+++


Ο ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ
Ἡγούμενος τῆς Μονῆς τῶν Αὐγάρων



Μνήμη: 9ῃ Ἰανουαρίου


...Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ὁ δυσσεβὴς Λέων ὁ Ἀρμένιος,
μετὰ τὴν νίκη του
κατὰ τῶν Βουλγάρων, ἀναρρήθηκε παράνομα
στὸν αὐτοκρατορικὸ θρόνο καὶ ἀναζωπύρωσε τὴν αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας.

Οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ ἐγκατέλειψαν γιὰ μία ἀκόμη φορὰ
ἑστίες καὶ Μονὲς καὶ εὕρισκαν καταφύγιο στὰ ὄρη καὶ τὶς ἐρήμους.

Ὁ Ὅσιος Εὐστράτιος κατέφυγε στοὺς περίφημους
γιὰ τὴν ἄσκηση καὶ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη τους ἐρημίτες
ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καὶ ἰδιαιτέρως στὸν φίλο του Μέγα Ἰωαννίκιο.



Φυλακίσθηκε καὶ ὑπέμεινε βάσανα καὶ κακομεταχειρήσεις
στὴν Κωνσταντινούπολη μαζὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους Ὁμολογητές,
ἀλλὰ τελικῶς μπόρεσε νὰ ἐπιστρέψη στὴν πατρίδα του.

Μετὰ τὴν Ἀναστήλωση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων καὶ τὴν ἀποκατάσταση
τῆς Ὀρθοδοξίας κατάφερε νὰ συγκεντρώση τοὺς διασκορπισμένους
Μοναχούς του καὶ νὰ ὀργανώση πάλι τὴν ζωὴ τῆς Μονῆς τους.
..


(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου)


+++

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

«Ο ΖΗΛΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΣΟΥ ΚΑΤΕΦΑΓΕ ΜΕ»

+++


«Ο ΖΗΛΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΣΟΥ ΚΑΤΕΦΑΓΕ ΜΕ»






Πηγή: Περιοδικὸ "Ὀρθόδοξος Ἔνστασις καὶ Μαρτυρία", Τεῦχ. 5, Δεκέμβριος 2011)



+++

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΣΗΜΕΙΟΦΟΡΟΣ Ο ΕΝ ΑΤΡΩᾼ



+++

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΣΗΜΕΙΟΦΟΡΟΣ Ο ΕΝ ΑΤΡΩᾼ

Mνήμη: 3η Ἰανουαρίου



Ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Πέτρος γεννήθηκε θαυματουργικά,
μετὰ ἀπὸ πολυχρόνιο περίοδο ἀτεκνίας τῶν γονέων του.
Ἀπὸ νεαρᾶς ἡλικίας ἀφοσιώθηκε στὴν ἄσκηση καὶ τὴν προσευχὴ
καὶ μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ ἡμέρες ἀσιτίας, νήψεως καὶ προσευχῆς
ἡ Ἴδια ἡ Θεοτόκος τοῦ ἀποκάλυψε τὸ δῶρο τῆς Μοναχικῆς κλίσης
καὶ τὸν ὁδήγησε στὸν ἀσκητὴ Παῦλο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ τὸν δοκίμασε,
σύμφωνα μὲ τοὺς κανονισμούς, τὸν ἐνέδυσε τὸ Μοναχικὸ Σχῆμα
καὶ τὸν χειροτόνησε Πρεσβύτερο.
Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρός, ὑποχρεώθηκε
νὰ ἐπωμισθῆ τὴν ἡγουμενία τῆς Ἀδελφότητος, τὴν ὁποία εἶχαν ἱδρύσει,
διδάσκοντας τοὺς Μοναχοὺς
κυρίως τὸ «ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε»...
Ἀπὸ τότε αὔξησε τὴν ἄσκησή του καὶ δὲν τρεφόταν παρὰ μόνον μὲ λίγα λαχανικά,
ἐνῶ φοροῦσε κατάσαρκα τρίχινο χιτώνα
καὶ ἀλυσίδες.
Ἀγρυπνοῦσε ὅλες τὶς νύχτες καὶ τὶς ἀφιέρωνε
στὴν ἀποστήθιση ὁλόκληρου τοῦ Ψαλτηρίου.
Ὁπλισμένος μὲ τέτοια πνευματικὰ ὅπλα ὁδήγησε τὰ λογικά του πρόβατα
εἰρηνικὰ «εἰς τόπους χλόης», μέχρις ὅτου στὸν θρόνο τοῦ αὐτοκράτορος
ἀναρρήθηκε ὁ δυσσεβὴς Λέων Ε΄ ὁ Ἀρμένιος,
ὁ ὁποῖος ἀνανέωσε
τὸν διωγμὸ κατὰ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων.


Οἱ Μοναχοὶ τῆς δύσκολης αὐτῆς περιόδου, διωκώμενοι καὶ ὑποφέροντες
μύρια βάσανα ἦταν ἀναγκασμένοι νὰ διασκορπισθοῦν σὲ μικρὲς ὁμάδες
στὰ ὄρη καὶ τὶς ἐρήμους, ἔτοιμοι νὰ μετακινηθοῦν «ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν»
μόλις ἡ ἀπειλὴ γινόταν ψηλαφητή.
Ὁ Ὅσιος τοὺς βοηθοῦσε νὰ ἀποφεύγουν τὴν σύλληψη, ἀλλὰ ταυτόχρονα
τοὺς προετοίμαζε γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο μαρτύριο, κυρίως μέσῳ τῆς ταπείνωσης,
τὴν ὁποία ἀποκτοῦσαν μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς ἄσκησης,
τῆς σιωπῆς καὶ τῆς προσευχῆς.
Σὲ μία ἀπὸ τὶς προσευχές του, ἐνώπιον τῆς Εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ,
εἶδε τὸ Πρόσωπό Του νὰ λάμπει καὶ νὰ σταλάζη σταγόνες γάλα,
φανερώνοντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ στὸν Ὅσιο τὴν ἐναργῆ παρουσία Του
στὶς Ἅγιες Εἰκόνες Του.



Ἐνήργησε ἄφθονα θαύματα, μόνον ὅμως στοὺς Ὀρθοδόξους
καὶ σὲ ὅσους
ἀπαρνοῦνταν ἐνώπιόν του τὴν εἰκονομαχικὴ αἵρεση.
Δεχόταν ἐπίσης μὲ μεγάλη χαρὰ καὶ μεγαλοψυχία ὅσους εἶχαν μὲν παρασυρθεῖ
στὴν ἄρνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως,
ἀλλὰ μετανοοῦσαν καὶ ἐπέστρεφαν.
Σὲ μία σύντομη ἀνάπαυλα τοῦ διωγμοῦ, μπόρεσε νὰ ὀργανώση ἐκ νέου
τὸ ἀνδρικὸ Μοναστήρι καὶ νὰ ἱδρύση ἕνα νέο γυναικεῖο.
Τὰ σημεῖα (θαύματα), τὰ ὁποῖα ἐνεργοῦσε ἦταν τόσο πολλά, ὥστε κατηγορήθηκε
ἀπὸ κάποιους φθονεροὺς, ὅπως καὶ ὁ Κύριος,
ὅτι τὰ πραγματοποιεῖ
μὲ τὴν βοήθεια τῶν δαιμόνων.
Τότε ὁ Ὅσιος προσέτρεξε στὸν ἐξόριστο Μέγα Θεόδωρο τὸν Στουδίτη,
ὁ ὁποῖος μετὰ ἀπὸ ἁρμόδια ἐξέταση, πῆρε ἀνοικτὰ τὸ μέρος του.




Ὁ διωγμὸς ἐπαναλήφθηκε, καὶ μάλιστα μὲ μεγαλύτερη ἔνταση,
μετὰ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ τελευταίου εἰκονομάχου αὐτοκράτορος, Θεοφίλου,
καὶ ὁ Ὅσιος ἀναγκάσθηκε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ
νὰ διασκορπίσει
τὸ πνευματικό του ποίμνιο στὶς ἐρήμους,
τὰ δάση, τὰ ὄρη καὶ «ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς».
Ἀφοῦ θεραπεύτηκε θαυματουργικὰ ἀπὸ μία ἀσθένεια, μπόρεσε νὰ ἐπισκεφθεῖ
τὸν Μέγα Ἰωαννίκιο καὶ νὰ συνευφρανθοῦν
πνευματικά, ἐφ ὅσον
τὰ πνεύματά τους ἦσαν ἑνωμένα ἐν Χριστῷ
καὶ ἀκτινοβολοῦσαν
τὴν ἴδια ἀκριβῶς ἀκτινοβολία τῆς θείας Χάριτος.



Ἔζησαν μαζὶ γιὰ λίγες ἡμέρες «ἐν θεωρίᾳ» καὶ ἀφοῦ ἐνεδυνάμωσαν
τοὺς μαθητές τους, ὥστε νὰ μένουν σταθεροὶ στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση
καὶ Πίστη καθὼς καὶ στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, ὑπομένωντας μὲ χαρὰ δοκιμασίες
καὶ διωγμούς γιὰ τὴν Ἀγάπη Του,
ὁ Ὅσιος Πέτρος παρέδωσε τὴν ψυχή του
στὰ χέρια τοῦ Κυρίου
τὴν 1η Ἰανουαρίου τοῦ 837.
Ὁ τάφος του ἔγινε πηγὴ ἰαμάτων καὶ θαυμάτων γιὰ τοὺς προσεγγίζοντας
μὲ μετάνοια, ταπείνωση,
πίστη καὶ ἀγάπη.



+++

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Βίος του Οσίου πατρός ημών Βασιλείου του μεγάλου

--

Η ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Ἡ τῆς Εἰκόνος τιμή ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει»




...Η Εικόνα λοιπόν, αποτελεί το αισθητό μέσο ανάμεσα στους πιστούς
και στο πρωτότυπο, το οποίο είναι αθέατο γι' αυτούς.
Ο Μέγας Βασίλειος κάνει ένα διαχωρισμό της Εικόνος
σε «φυσική» και «τεχνητή».
Και τα δύο αυτά είδη Εικόνων έχουν ένα κοινό γνώρισμα,
την ομοιότητα με το πρωτότυπο που εικονίζουν.
.....ο Μέγας Βασίλειος αποφαίνεται:
«α γαρ ο λόγος της ιστορίας δι' ακοής παρίστησι,
ταύτα γραφική σιωπώσα δια μιμήσεως δείκνυσι»...

...Ο Μέγας Βασίλειος διακηρύττει ότι «η της Εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει».
Βεβαίως εδώ ο Άγιος αναφέρεται στην σχέση του Υιού προς τον Θεό Πατέρα,
όμως η θέση αυτή χρησιμοποιήθηκε και από την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο
για τη δικαίωση των αγίων Εικόνων.
Σημειώνει η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, ότι η προσκύνηση των Εικόνων
είναι σχετική και τιμητική, ενώ η λατρευτική προσκύνηση αναφέρεται μόνο στον Θεό.
Έτσι, λοιπόν, συμπερασματικά δεχόμαστε, ότι η τιμή της εικόνας του Αγίου
αναφέρεται στο πρωτότυπό της και μέσω του εικονιζομένου Αγίου
απονέμεται στον ίδιο τον Θεό...


 
Πηγή κειμένου: http://www.impantokratoros.gr



--

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Η ΑΓΙΑ ΜΕΛΑΝΗ, Η ΡΩΜΑΙΑ



+++

Μνήμη: 31η Δεκεμβρίου

+++

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ

+++


Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΑΚΟΙΜΗΤΩΝ

Μνήμη: 29η Δεκεμβρίου


...Τὴν τοιαύτην οὐράνιον πολιτείαν τῆς Μονῆς τοῦ Μαρκέλλου
πρώτη ἀπ᾽ ὅλας τὰς πόλεις ἔσπευσε νὰ ἐκτιμήσῃ καὶ νὰ μιμηθῇ
ἡ Κωνσταντινούπολις, ἡ ὁποία ἐζήλωσε τὴν τοιαύτην εὐσέβειαν
καὶ τὴν ἀγγελομίμητον τάξιν καὶ ὅταν ἔκτιζαν Ἐκκλησίας
ἢ εὐλαβῶν ἀνδρῶν Ἀσκητήρια, ἐλάμβανον Μοναχοὺς ἀπὸ τὸν Μάρκελλον
καὶ τοὺς ἔκαμναν Ἡγουμένους καὶ Προεστῶτας εἰς ὅλα τὰ Μοναστήρια,
πιστεύοντες ὅτι ὄχι μόνον τὴν ἀκρίβειαν τῆς ἀσκήσεως, ἀλλὰ καὶ ἁγιασμὸν
παρὰ Θεοῦ διὰ τοῦ Μαρκέλλου ἐλάμβανον, ὁ ὁποῖος ἦτο κοινὸς οἰκιστὴς
καὶ ἐπιμελητὴς τῆς πανταχοῦ θείας Λειτουργίας, καὶ ὡς φιλόστοργος
ἐλυπεῖτο μὲν διότι ἐστερεῖτο τὰ τέκνα του, ὡς εὐσεβὴς ὅμως καὶ ζηλωτὴς
τῆς αὐξήσεως τοῦ κηρύγματος ἔχαιρε, διότι τὰ πρόβατά του
ἐγίνοντο ἄλλων Ποιμένες καὶ Καθηγούμενοι.





Ὅσους δὲ ἔστελλεν εἰς ἄλλον τόπον τοὺς ὑπεχρέωνε νὰ ὑποσχεθοῦν
ἔμπροσθεν τῆς Εἰκόνος τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ,
ὅτι δὲν θὰ ἀλλάξουν οὐδόλως τὴν τάξιν καὶ τὴν δίαιτάν των,
οὔτε θὰ σμικρύνωσι τὸν κανόνα, ἀλλὰ θὰ φυλάττουν ἐπακριβῶς
πάντα ὅσα ἐδιδάχθησαν. Καὶ πράγματι οὕτως ἔζησαν πανταχοῦ,
φυλάττοντες τοὺς κανόνας καὶ τὰς τάξεις πάσας τῆς Μονῆς των
ἀπαρασαλεύτους, τόσον ὥστε σχεδὸν εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην
ἐκέντρισαν πᾶσαν ἀγριελαίαν εἰς καλλιελαίαν, τὴν ὁποίαν
ὁ πάνσοφος Μάρκελλος διὰ τῆς διδασκαλίας του ἔκαμε νὰ πηγάζῃ
ὄντως ἀγαλλιάσεως ἔλαιον...

(Ἀπὸ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου)


+++

Βίος του Οσίου πατρός ημών και ομολογητού Θαδδαίου του Στουδίτου

--

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ


Μνήμη 29η Δεκεμβρίου


Εἰ καὶ γένει βάρβαρος ἦν ὁ Θαδδαῖος,
ἀλλ' ἀσεβεῖς ἤλεγχε σὺν παρρησίᾳ.


ΘΑΔΔΑΙΟΣ ὁ ἐν ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν πρότερον μὲν ἦτο δοῦλος
τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.
Ὕστερον δὲ ἠλευθερώθη ἀπὸ τῆς δουλείας
καὶ ἔγινε Μοναχὸς ἐν τῇ Μονῇ Στουδίου.

Ἔκτοτε μεταχειριζόμενος πολιτείαν θεάρεστον,
ἠγαπήθη παρ' ὅλων,
ἐσχόλαζεν εἰς νηστείας καὶ ἀγρυπνίας πολλάς,
ἦτο ἐγκρατὴν εἰς τὰς ὀμιλίας, εἶχε προσοχὴν εἰς τοὺς θείους λόγους,
μετεχειρίζετο χαμευνίαν, ὑπακοὴν ὑπερβάλλουσαν καὶ ἀκτημοσύνην μεγάλην,
διότι οὐδὲν ἔτερον
ὁ τρισμακάριος ἐκέκτητο εἰμὴ μόνον
ἐκεῖνα τὰ ἐνδύματα
τὰ ὁποῖα ἐφόρει.

Ἐπειδὴ δὲ τότε κατὰ θείαν παραχώρησιν ἐβασίλευσαν
δυσσεβεῖς καὶ εἰκονομάχοι βασιλεῖς,
ἤτοι Μιχαὴν ὁ Τραυλὸς καὶ ὁ τούτου υἱὸς Θεόφιλος,
ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς Ἐπίσκοποι καὶ Ἡγούμενοι τῶν Μοναστηρίων,
ἄλλοι μὲν ἐφυλακίζοντο, ἄλλοι δὲ ἐξωρίζοντο,
εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν ἦτο καὶ ὁ μέγας ἀγωνιστὴς Θεόδωρος,
ὁ τούτου τοῦ Ὁσίου Θαδδαίου Ἡγούμενος.


Μετέβη δέ ποτε μετὰ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου καὶ ὁ Ὅσιος οὗτος
εἰς τὰ ἀνάκτορα καὶ ὑπὸ θείου ζήλου φλεχθεὶς ἤλεγξε
τὸν δυσσεβὴ βασιλέα ἐνώπιον τῶν ἀρχόντων τῆς Συγκλήτου.
Τότε ὁ βασιλεύς προσέταξε νὰ φέρουν τὴν ἁγίαν Εἰκόνα
τοῦ Σωτῆρος καὶ νὰ τὴν θέσουν κατὰ γῆς, ὁ δὲ Ὅσιος,
ἀφοῦ δεθῆ σφιγκτὰ ὑπὸ ρωμαλέων ἀνδρῶν,
νὰ τεθ
ῇ ἐπὶ τῆς ἁγίας Εἰκόνος
καὶ νὰ κρατῆται ἐπ' αὐτῆς ἐν ἀκινησίᾳ,
εἰς τρόπον ὥστε καὶ χωρὶς τὴν θέλησίν του
νὰ πατῆ ἐπάνω εἰς αὐτήν.

Τούτου γενομένου, εἶπεν ὁ τύραννος πρὸς τὸν Ὅσιον·
«Βλέπε, ὅτι κατεπάτησας τὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ σου·
λοιπὸν συγκατάνευσον εἰς τοὺς λόγους μας».
Τότε ὁ ἐν ἀληθείᾳ πεφωτισμένος τὴν ψυχὴν
ἀπεκρίθη πρὸς αὐτόν·
«Ἐγώ, δυσσεβέστατε
καὶ πάσης ἀκαθαρσίας πεπληρωμένε τύραννε,
δὲν ἔπραξα τοῦτο οἰκείᾳ βουλήσει, μὴ γένοιτο!
ἀλλὰ σὺ ἔκαμες τὸ σχέδιον τῆς ἰδικῆς σου πανουργίας καὶ ἀδίκου κρίσεως.
Προσκυνῶ δὲ ἐγὼ τὴν ἁγίαν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ μου,
καὶ κατασπάζομαι αὐτήν, προτιμῶν νὰ ἀποθάνω δι' αὐτὴν προθύμως».



Οἱ λόγοι οὗτου κατῄσχυναν πολὺ τὸν ἀλιτήριον τύραννον
καὶ μάλιστα διότι ὑβρίσθη ὑφ' ἑνὸς ἀγροίκου
καὶ Σκύθου κατὰ τὸ γένος
· ὅθεν προστάσσει
νὰ ριφθῆ ὁ Ὅσιος κατὰ γῆς ἔμπροσθέν του
καὶ νὰ δέρηται ἀσπλάγχνως.
Τόσον δὲ πολὺ ἔδειραν τὸν ἀοίδιμον μὲ χονδρὰς ράβδους,
ὥστε ὅλοι ἐνόμισαν ὅτι ἀπέθανε, διὸ καὶ ἔσυραν αὐτὸν ἔξω.
Ἔπειτα δέσαντες αὐτὸν ἐκ τῶν ποδῶν, τὸν ἔσυραν
ὡς θνησιμαῖον καὶ ἀκάθαρτον δι' ὅλης τῆς ἀγορᾶς
καὶ ἔρριψαν αὐτὸν πλησίον εἰς τὸ τεῖχος τῆς πόλεως
·
ἐλθόντες δὲ εἰς πηγήν τινα ἐπλύθησαν, ὡς ἀκάθαρτον ἐγγίσαντες.
Ὁ δὲ μακάριος Θαδδαῖος πάντα τὰ ἀνωτέρω
ἀνδρείως καὶ εὐχαρίστως
ὑπομείνας, ἔζησε τρεῖς ἡμέρας
καὶ μετὰ ταῦτα ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.





--



Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 8

+++


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ
(Σύγχρονου δήθεν Αγιογράφου)

8




...Ὁ Εἰκονογράφος δὲν ξεκινάει ποτὲ νὰ δημιουργήση ἔργο τέχνης.
Σκοπός του εἶναι νὰ δημιουργήση ἔργο λατρευτικό..
.
Τὸ αἰσθητικὸ ἀποτέλεσμα προκύπτει ἢ ὄχι μετά...

Νὰ λοιπόν, γιατὶ ὁ Εἰκονογράφος δὲν ἀνησυχεῖ,
ὅπως ὁ κοσμικὸς ζωγράφος, γιὰ τὸ τί θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι.
Αὐτὸς ἐπιστρατεύει ὅλη τὴ φλόγα τῆς πίστης του
γιὰ νὰ ἱκανοποιήση Ἐκεῖνον. Τίποτ' ἄλλο
...






(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ",
Κ. Σαρδελῆ)



+++

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

+++




+++

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

ΓΛΥΚΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ 2011 (Μάθημα ἁγιογραφικοῦ ἤθους)



+++

ΓΛΥΚΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ 2011
(Μάθημα ἁγιογραφικοῦ ἤθους)



Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης:
«Μονόγραμμα ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ πλαστογραφηθεῖ»

Πατῆστε ἐδῶ γιὰ νὰ διαβάσετε τὸ κείμενο



Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

+++

Η Νίκη της Θείας Αγάπης




Η Γέννηση του Χριστού περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο
κατά τρόπο που δείχνει, προκαταβολικά, την τύχη του Μεσσία μέσα στον κόσμο:
Ο νεογέννητος Χριστός μόλις εισέρχεται στον παρόντα κόσμο γνωρίζει
την καταδίωξη και εχθρότητα εκ μέρους των αρχόντων.
Η εχθρότητα αυτή βρίσκει τον κύριο εκπρόσωπο της στο βασιλιά Ηρώδη,
η θηριωδία του οποίου μας είναι γνωστή και από τους ιστορικούς της εποχής.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο θάνατος του Χριστού προανακρούεται ήδη
από την στιγμή της γεννήσεως Του. Η όλη πορεία Του μέσα από τον κόσμο
θα είναι ένας σταυρός αγάπης και θυσίας· ένας σταυρός, στον οποίο
θα νικηθεί οριστικά η δαιμονική δύναμη για να λάμψει
το Φως της Αναστάσεως.


Όσο κι’ αν φαίνεται ότι οι κοσμικές σατανικές δυνάμεις κυριαρχούν
πάνω στην ανθρωπότητα, η επικράτησή τους είναι φαινομενική και προσωρινή γιατί βασικά
μέσα στην ιστορία πραγματοποιείται το σωτηριολογικό σχέδιο
της θείας Οικονομίας, το οποίο κανείς δεν μπορεί να ανατρέψει ή να ματαιώσει.
Η θηριωδία του Ηρώδη που εκδηλώθηκε με την απάνθρωπη σφαγή των νηπίων
στη Βηθλεέμ και στη γύρω περιοχή δεν ήταν δυνατό να σταματήσει ήδη
από την αρχή του το έργο του νεογέννητου Μεσσία, που βρισκόταν
κάτω από την προστατευτική πρόνοια του Θεού.

Το ότι η πρόνοια του Θεού προστατεύει το θείο Βρέφος από την απειλητική μανία
του κοσμικού άρχοντα, το ότι το καθοδηγεί σε ασφαλές μέρος
και Το προειδοποιεί τελικά για τη δυνατότητα επιστροφής στην πατρίδα Του
αποτελεί ένα στοιχείο αισιοδοξίας για την αντιμετώπιση των κινδύνων της ζωής.
Καθένας μας διαθέτει ίσως από την προσωπική του ιστορία κάποιο
συγκλονιστικό βίωμα που το χέρι του Θεού ενήργησε προστατευτικά πάνω του
και τον έσωσε από βέβαιο θάνατο, είτε οδηγώντας τα βήματα ενός φίλου
και προστάτη προς βοήθεια, είτε φωτίζοντας τον ίδιο να ενεργήσει σωστά,
είτε με κάποιον άλλο τρόπο. Και η μεγαλύτερη δυσπιστία ή ο τετραγωνικός ορθολογισμός
συντρίβονται μπροστά στην ακατάλυτη δύναμη
του προσωπικού βιώματος.

Το αισιόδοξο μήνυμα είναι ότι παρά το φαινομενικό θρίαμβο του κακού,
του μίσους και της θηριωδίας μέσα στην ιστορία των ανθρώπων,τελικά επιβάλλεται
η δύναμη της Αγάπης και της Καλωσύνης.

Ότι ο Θεός γεννιέται σαν άνθρωπος μέσα στην ιστορία αποτελεί ακριβώς
μια απόδειξη για το στοργικό ενδιαφέρον του Θεού να λυτρώσει τον άνθρωπο
από τις δαιμονικές δυνάμεις της καταστροφής και του αφανισμού...

(Ι.Δ.Καραβιδόπουλου, Ομοτ. Καθηγητού Παν/μίου,
«Οδός ελπίδας», σ. 60-61)


+++