Στιχηρό Ἰδιόμελον
Ἑσπερινοῦ Σαββάτου Ἀσώτου
Ἦχος α'
Ἐπιγνῶμεν ἀδελφοί, τοῦ μυστηρίου τήν δύναμιν,
τόν γάρ ἐκ τῆς ἁμαρτίας, πρός τήν πατρικήν ἑστίαν
ἀναδραμόντα Ἄσωτον Υἱόν ὁ πανάγαθος Πατήρ,
προϋπαντήσας ἀσπάζεται, καί πάλιν τῆς οἰκείας δόξης,
χαρίζεται, τά γνωρίσματα, καί μυστικήν τοῖς ἄνω
ἐπιτελεῖ εὐφροσύνην, θύων τόν μόσχον τόν σιτευτόν,
ἵνα ἡμεῖς ἀξίως πολιτευσώμεθα, τῷ τε θύσαντι
φιλανθρώπῳ Πατρί, καί τῷ ἐνδόξῳ θύματι,
τῷ Σωτήρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἑρμηνεία
Ἂς κατανοήσουμε ἀδελφοί, τό πνευματικό βάθος
καί τή δύναμη τοῦ μυστηρίου!
Διότι ἐκεῖνον τόν Ἄσωτο γυιό, πού ξεφεύγει ἀπό τήν χῶρα
τῆς ἁμαρτίας καί ξαναγυρνᾶ στό πατρικό σπίτι,
ὁ πανάγαθος Θεός Πατέρας τόν προϋπαντᾶ γλυκοφιλώντάς τον.
Τοῦ χαρίζει ὅλα τά πρώτα του ἔνδοξα χαρίσματα
πού εἶχε ὡς παιδί του καὶ ἐπιτελεῖ οὐράνια εὐφρόσυνη πανήγυρη
μαζὶ μὲ ὅλες τὶς Οὐράνιες δυνάμεις
θυσιάζοντας τό πιὸ ἐκλεκτὸ ῾῾μοσχάρι᾽᾽ Του.
Καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ ζήσουμε καί ἐμεῖς
ὅπως ἁρμόζει σέ παιδιά τέτοιου Πατέρα,
ὁ Ὁποῖος θυσιάζει γιὰ ἐμᾶς ὅτι καλύτερο ἔχει
καί τοῦ ἔνδοξου θύματος, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,
πού θυσιάσθηκε γιά μᾶς καί εἶναι ὁ Σωτήρας τῶν ψυχῶν μας.