* * *

* * *

+ + +


ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:





Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, Ο ΙΣΑΥΡΟΣ, Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ


--

(Μνήμη: 18 Ἀπριλίου)


Ὁ Ὅσιος Πατέρας μας Ἰωάννης κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἰσαυρία.
Ἀπὸ νεαρᾶς ἡλικίας φλεγόταν ἀπὸ θεῖο πόθο καὶ ἐγκατέλειψε
τὴν ματαιότητα
τοῦ κόσμου γιὰ νὰ γίνη μαθητὴς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου
τοῦ Δεκαπολίτου
(μνήμη: 20 Νοεμβρίου).

Ὑπηρέτησε με ζῆλο ἐπὶ πολλὰ ἔτη τὸν Πνευματικό του Πατέρα,
σὰν νὰ ὑπηρετοῦσε στὸ πρόσωπό του τὸν ἴδιο τὸν Κύριο.
Ἔτσι ὁ ὅσιος Γρηγόριος ἀναπαυόταν στὸν ὑποτακτικό του
καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεό, ποὺ τοῦ χάρισε ἕναν τέτοιον ὑποδειγματικὸ Μοναχό.

Ὁ Ἰωάννης ἔγινε συμμέτοχος τῶν ἐνδόξων ἀγώνων τοῦ Γέροντός του
ὑπὲρ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, ἐπὶ Λέοντος Ε’ τοῦ Ἀρμενίου, ἀλλὰ
καὶ τῶν στεφάνων,
τοὺς ὁποίους αὐτοὶ ἀπέφεραν.

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὸ 820 καὶ ἐτάφη πλησίον τοῦ φίλου του
Ἁγίου Ἰωσὴφ
τοῦ Ὑμνογράφου (μνήμη: 3 Ἀπριλίου).


--

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΚΘΕΣΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

+++


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΚΘΕΣΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Ἡ λογικὴ τοῦ κολιμπρὶ
Παράδειγμα πρὸς μίμησιν

Κατὰ τὴν διάρκεια μιᾶς πυρκαϊᾶς στὸ δάσος,
ὅπως λέει ἕνα Ἀφρικανικὸ παραμύθι, ὅλα τὰ ζῶα ἔτρεχαν
νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῆς φωτιᾶς,
ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα μικρὸ κολιμπρί.

Αὐτὸ πῆρε μία σταγόνα νερὸ μὲ τὸ ράμφος του
καὶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του τὴν ἔριξε στὴν φωτιά!

- «Εἶσαι τρελό, δὲν μπορεῖς νὰ σταματήσης τὴν πυρκαϊά»,
τοῦ λέει κάποιο ζῶο ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἔτρεχαν πανικόβλητα νὰ σωθοῦν.

- «Τὸ ξέρω», ἀπαντᾶ τὸ κολιμπρί,
«ὅμως κάνω ἐκεῖνο ποὺ μοῦ ἀναλογεῖ»...

* * *

Τὸ συμβολικ καὶ διδακτικ αὐτ ἀφρικάνικο παραμύθι γίνεται ἄξονας
κα σκεπτικ τῆς Ἔκθεσης αὐτής μὲ τίτλο:

«Εἰκόνα καὶ Ἐλπίδα:
Τὸ Κολιμπρὶ καὶ ἡ Εὐθύνη μας»


Περισσότερα για την Έκθεση εδώ

και

Δελτία Συμμετοχής εδώ



+++

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΜΕΓΑΛΗ TΡΙΤΗ


---



ΜΕΓΑΛΗ TΡΙΤΗ





Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός·
καὶ μακάριος ὁ δοῦλος, ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα·
ἀνάξιος δὲ πάλιν, ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα.
Βλέπε οὖν ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς,
ἵνα μὲ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καὶ τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς·
ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός·
διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς.

* * *

Τῆς τῶν δέκα παρθένων παραβολῆς τὴν ἀνάμνησιν ποιούμεθα σήμερον,
ἣν ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς μετὰ καὶ ἄλλων τοιούτων παραβολῶν,
ἐρχόμενος ἐπὶ τὸ Πάθος.



Διδάσκει δὲ ἡμᾶς ἡ παραβολὴ αὕτη, ἵνα μὴ τὸ μέγα τῆς παρθενίας ἔργον
κατορθοῦντες ἀμελῶμεν τῶν λοιπῶν, καὶ μάλιστα τῆς ἐλεημοσύνης,
δι' ἧς ἡ λαμπὰς τῆς παρθενίας φαιδρύνεται.
Ἔτι δὲ ἵνα, τὸ τέλος τῆς ζωῆς ἡμῶν ἀγνοοῦντες,
ὑπάρχομεν πᾶσαν ὥραν ἕτοιμοι πρὸς αὐτό,
ὡς αἱ φρόνιμοι παρθένοι, πρὸς τὴν τοῦ Νυμφίου ἀπάντησιν,
μήποτε, αἰφνιδίως ἐλθόντος αὐτοῦ, καὶ κλεισθείσης τῆς θύρας
τοῦ Οὐρανίου Νυμφώνος, ἀκούσωμεν καὶ ἡμεῖς, ὡς αἱ μωραί,
τὴν φρικτὴν ἐκείνην ἀπόφασιν·

Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς.

---

Εικονολογικό αφιέρωμα στις εορτές του Πεντηκοσταρίου (Κυριακή των Μυροφόρων Β΄)

+++


Ε΄
(Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων)


...Οι γυναίκες αυτές είδαν το μνημείο κενό, τον λίθο αποκυλισμένο,
τον Άγγελο απαστράπτοντα να τους λέει κάτι που φαινόταν αδιανόητο:
Ο Εσταυρωμένος νεκρός «οὐκ ἔστιν ὧδε». Κι αυτές κυριεύθηκαν από τρόμο
και έκσταση, διότι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι μέσα στο μνημείο
έγινε κάτι πολύ μεγάλο. Το συγκλονιστικότερο θαύμα του κόσμου.
Εκεί μέσα νικήθηκε ο θάνατος. Εκεί μέσα αναστήθηκε όχι ένας άνθρωπος,
όπως πριν λίγες ημέρες ο Λάζαρος, αλλά ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος.
Και αναστήθηκε όχι για να ξαναπεθάνει κάποτε, αλλά για να μην πεθάνει ποτέ.
Και οι Μυροφόρες λοιπόν τά ‘χαν χαμένα, έμειναν εκστατικές,
διότι δεν μπορούσαν τότε να διανοηθούν αυτό που τα πράγματα έδειχναν·
ότι εκεί στο κενό μνημείο, Αυτός που αναστήθηκε, Αυτός τον Οποίο
διακονούσαν επί τρία χρόνια δεν ήταν μόνο ο Διδάσκαλός τους, ο Μεσσίας,
ο μέγας προφήτης, αλλά ήταν ασυγκρίτως ανώτερος, ο ίδιος ο Θεός!
Και μέσα από τα βάθη του νου τους μια αλήθεια,
η μεγαλύτερη αλήθεια δονούσε τις καρδιές τους:

ο Χριστός ανέστη!


Ἐδῶ ὁλόκληρο τὸ κείμενο


+++

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ (Σύγχρονου δήθεν Αγιογράφου) 11

+++



ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ
(Σύγχρονου δήθεν Αγιογράφου)

11


...Ἡ Βυζαντινὴ Ἁγιογραφία, δὲν ἀκολούθησε δικό της δρόμο,
ὅπως στὴ Δύση, ἀλλὰ συνοδοιπορεῖ μὲ τὴν Ἐκκλησία
καὶ ἔγινε ἀναπόσπαστο μέρος της, τάχθηκε δηλαδὴ
στὴν ὑπηρεσία της ὡς οὐσιαστικό της στοιχεῖο,
διαφοροποιώντας ἀπόλυτα καὶ τὴν ἀποστολή της
καὶ τὴν τεχνοτροπία της ἀπὸ τὴ δυτική.



Ἡ πρώτη εἶναι θεία Τέχνη, ἐνῶ ἡ δεύτερη κοσμική.
Ἔτσι ἐξηγεῖται σήμερα ὀ θρίαμβος τῆς Βυζαντινῆς τέχνης.
Λείπει ἀπὸ τὴ δυτικὴ τέχνη ἡ μεταφυσικὴ γλῶσσα,
ποὺ εἶναι στὸ βάθος ἡ Εἰκόνα γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ ὄχι
ἔκφραση ὑποκειμενικῶν συναισθηματικῶν καταστάσεων...



(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ",
Κ. Σαρδελῆ)




+++

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

ΕΞΙΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΥΣΙΣ)

+++






Ἕξις θέλει νὰ εἰπῇ, μία μεγαλωτάτη εὐκολία,
ὅπου νὰ λάβῃ τινὰς εἰς τὴν ἀρετὴν ἢ εἰς τὴν κακίαν
ἢ εἰς ἄλλο κανένα ἔργον καὶ τέχνην,
ἡ ὁποία εὐκολία ἀποκτᾶται καὶ γίνεται ἀπὸ πολυχρονίους
καὶ συνεχεῖς πράξεις καὶ ἐνεργείας τῆς ἀρετῆς ἢ κακίας
ἢ τοῦ ἔργου καὶ τῆς τέχνης·
δι' ὃ καὶ ἡ τοιαύτη ἕξις, δευτέρα φύσις ὀνομάζεται·
ἐπειδή, καθὼς καὶ ἡ φύσις, οὔτω καὶ αὐτὴ
εὐκολώτατα προβάλλει τὰς ἐνεργείας της.




+++

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΚΥΡΙΑΚΗ

+++

ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ
ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΚΥΡΙΑΚΗ



ᾨδὴ θ'

Σὲ τὴν φαεινὴν λαμπάδα, καὶ Μητέρα Θεοῦ,
τὴν ἀρίζηλον δόξαν καὶ ἀνωτέραν πάντων τῶν ποιημάτων
ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν.

...

Σὲ τὸν ὡς Θεὸν ἐκ τάφου, ἀναστάντα Χριστόν,
οὐ βλεφάροις ἰδόντες, ἀλλὰ καρδίας πόθῳ πεπιστευκότες,
ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν.


+++

Βίος της Αγίας Υπομονής

--

Bios-ag-Theodosias-2010

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Βίος Αγίου Γεωργίου, Επισκόπου Μυτιλήνης

--


Διαβάστε στον παρακάτω σύνδεσμο τον Βίο του Αγίου Γεωργίου Μυτιλήνης:

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (ΟΣ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ))

+++

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτου


Μνήμη: 6η Ἀπριλίου


..."Ὅταν ἡ ψυχὴ ἀποδείξει ὅλην της τὴν προθυμία καὶ ἀγωνισθεῖ
μέσῳ τῶν πρακτικῶν ἀρετῶν, μὲ λόγο καὶ διάκριση,
τότε συστέλλει τὰ πάθη καὶ τὰ ὑποτάσσει
Τότε, οἱ φυσικὲς ἀρετὲς τὴν περιτριγυρίζουν,
καθὼς ἡ ψυχὴ συνδέεται μὲ τὸ σῶμα, καὶ σταδιακὰ
τὴν ὁδηγοῦν σὲ ἀναβάσεις μιᾶς πνευματικῆς κλίμακας,
ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὰ ὑπὲρ φύσιν.

Ὅταν, λοιπόν,
ὁ νοῦς ὑψώνεται ὑπὲρ τὸν ἑαυτόν του,

τότε φωτίζεται ἀπὸ τὴν λάμψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
κατὰ τὸ μέτρο τῆς Χάριτος ποὺ ἔλαβε,
καὶ βλέπει καθαρότερα τὴν φύση τῶν ὄντων,
ὄχι μὲ τὸν τρόπο τῶν σοφῶν τοῦ κόσμου,
ἀλλὰ κατὰ τὴν σχέση ποὺ ἔχουν πρὸς τὸν Δημιουργό.

Προκόπτει τότε
ἡ ψυχὴ στὴν θεωρία,

"τὰ μὲν ὄπισθεν ἐπιλανθανομένη,
τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινομένη".
Οἱ φυσικοὶ λογισμοὶ ὑποχωροῦν καὶ ἡ ψυχὴ
φθάνει νὰ συνδιαλεχθεῖ μὲ τὸν Θεό, ἀνειδεῶς,
δηλαδὴ χωρὶς νοήματα καὶ παραστάσεις καὶ περισπασμούς.
Φωτιζομένη ἀπὸ τὸ ἄπειρο φῶς, δὲν αἰσθάνεται διόλου
τὸ ὑλικὸ καὶ γήινο σῶμα καὶ κινεῖται μόνο πρὸς τὸν Κύριο,
μὲ ἀσυγκράτητη ἀγαπητικὴ ὀρμή.

Ἐφ' ὅσον
φθάσει σὲ τέτοια πνευματικὰ ὕψη,

διὰ τῆς ἐπιμόνου ἀσκήσεως καὶ τῆς νοερᾶς προσευχῆς,
ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τὴν ἔνδοξη ἐλευθερία τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ
καὶ γίνεται σ' αὐτὸν δυνατὸν νὰ δεῖ τὴν ἀνάσταση τῆς ψυχῆς του
πρὶν τὴν προσδωκομένη ἀνάσταση τῶν νεκρῶν"...


Κύρια πηγή κειμένου: Νέος Συναξαριστὴς
τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
Ἐκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ


+++

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ

+++


Η Ανάσταση στην εικονογραφία




α) Στην εκκλησιαστική παράδοση οι ιερές Εικόνες χαρακτηρίστηκαν «βιβλία των αγραμμάτων».
Διότι προφανώς μέσω της σχηματοποίησης, των χρωμάτων, των αγιασμένων μορφών και των ιερών συνθέσεων αισθητοποιείται το μυστήριο της Ορθοδόξου Πίστεως και καθίσταται οικείο και σε εκείνους που δεν έτυχαν κάποιας μορφώσεως ή δεν έχουν τη δυνατότητα να διαβάζουν βιβλία. Αλλά και οι μορφωμένοι χρειάζονται τις Εικόνες ως μέσα μύησης στην Πίστη και τη ζωή, στο δόγμα και το ήθος της Εκκλησίας. Εξάλλου η προσέγγιση των θείων Αληθειών δεν γίνεται μόνο με τη διάνοια αλλά με ολόκληρο το είναι του ανθρώπου, με όλα τα μέρη της ψυχής και όλες τις σωματικές αισθήσεις.



β) Ο λαός του Θεού τιμά με ιδιαίτερο σεβασμό τις Εικόνες, τις οποίες λιτανεύει, διακοσμεί, προσκυνά, θυμιάζει και ανάβει σε αυτές καντήλι, επικαλούμενος τη βοήθεια των Αγίων που αυτές απεικονίζουν. Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδος, όπως λ.χ. στη Σιάτιστα, την Ελασσόνα κ.α., διασώζεται η συνήθεια στις παραμονές κάποιας μεγάλης Εορτής ή μετά από αυτήν να μεταφέρεται η Εικόνα της Παναγίας και στα σπίτια των Χριστιανών για ευλογία και αγιασμό. Η θερμή ικεσία των ανθρώπων, όταν συνοδεύεται από αγνή και άδολη πίστη, έλκει τη θαυματουργική ενέργεια του Θεού με αποτέλεσμα να γίνονται και θαύματα.

γ) Στη βυζαντινή εκκλησιαστική παράδοση δημιουργήθηκαν διάφοροι εικονογραφικοί κύκλοι: ο δογματικός κύκλος, ο λειτουργικός κύκλος και ο εορταστικός ή ιστορικός κύκλος. Κάθε κύκλος περιλαμβάνει σειρά τοιχογραφιών και Εικόνων, που τοποθετούνται σε συγκεκριμένα μέρη του Ναού και έχουν ανάλογο συμβολισμό. Κεντρική θέση στον εορταστικό κύκλο κατέχει το Δωδεκάορτο, που ανοίγει με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, περιλαμβάνει τα κύρια γεγονότα της ζωής του Χριστού και ολοκληρώνεται με την Πεντηκοστή και κάποτε με την Κοίμηση της Θεοτόκου.



δ) Η Εικόνα της Αναστάσεως ανήκει στο Δωδεκάορτο και απαντά σε διάφορες εκδοχές. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, στην παραδοσιακή αγιογραφία η πραγματική στιγμή της Αναστάσεως ουδέποτε απεικονίστηκε. Στα Ευαγγέλια περιγράφονται οι μαρτυρίες των μαθητριών και των μαθητών για τη συνάντηση με το πρόσωπο του αναστάντος Κυρίου. Στην εκκλησιαστική τέχνη ξεχωρίζουν τρεις παραστάσεις, που είναι και οι συνηθέστερες: Η πρώτη, η κατεξοχήν βυζαντινή, παρουσιάζει τον Χριστό στο Άδη να ελευθερώνει τον Αδάμ και την Εύα από τα δεσμά του θανάτου, αλλά και όλους τους δικαίους που ανέμεναν εναγωνίως την έλευση του Λυτρωτή.




ε) Κλασικό δείγμα της σύνθεσης αυτής βρίσκεται στο παρεκκλήσιο της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη. Στην εν λόγω νωπογραφία ο Χριστός λευκοφορεμένος και μέσα σε φωτεινή δόξα δεσπόζει ως Νικητής του θανάτου, έλκοντας τον Αδάμ και την Εύα από τα δεσμά του θανάτου. Στα χέρια και τα πόδια του διακρίνονται τα σημάδια από τα καρφιά της Σταύρωσης. Επάνω υπάρχει η επιγραφή «Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ». Τόσο η επιγραφή αυτή όσο και οι χορείες των δικαίων που εικονίζονται, σαφώς παραπέμπουν στην Ανάσταση όχι μόνο του Χριστού αλλά και ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους. Στο κάτω μέρος εντός της σκοτεινής αβύσσου και μέσω από κρημνών βράχων κείτεται αλυσοδεμένος ο θάνατος. Εικόνες με το ίδιο περίπου περιεχόμενο διασώζονται στη Μονή Σταυρονικήτα (Θεοφάνης, 16ος αι.), στα Μετέωρα κ.α.



στ) Ο δεύτερος τύπος Εικόνας, που είναι και αυτή βυζαντινή, στηρίζεται στα Ευαγγέλια (βλ. Ματθ. 28,4). Παρουσιάζει Άγγελο ενδεδυμένο στα λευκά να κάθεται πάνω στη βαριά πλάκα που κάλυπτε τον τάφο του Χριστού και να δείχνει στις έντρομες Μυροφόρες το κενό μνήμα. Το μνήμα βρίσκεται μέσα σε σκοτεινή σχισμή ενός βράχου. Στο επάνω μέρος της Εικόνας υπάρχει η επιγραφή, «ΙΔΕ Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΕΚΕΙΤΟ Ο ΚΥΡΙΟΣ». Σε άλλες Εικόνες υπάρχει η επιγραφή: «Ηγέρθη ουκ έστιν ώδε». Οι πιο χαρακτηριστικές Εικόνες του τύπου αυτού διασώζονται στη Ιερά Μονή Μιλέσεβα της Σερβίας (1235 μ.Χ.) και στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους, που είναι έργο του Θεοφάνη (1546 μ.Χ.).



ζ) Ο τρίτος τύπος εικόνας προέρχεται από την Αναγέννηση της Δύσεως και απαντά κυρίως στα Επτάνησα, αλλά και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας. Ο Χριστός απεικονίζεται να εξέρχεται του Τάφου κρατώντας κόκκινο λάβαρο ως σύμβολο της Νίκης. Οι φυλάσσοντες τον Τάφο στρατιώτες έντρομοι πέφτουν κάτω ή κοιμούνται. Η εικόνα της Αναγεννήσεως, γράφει η Μαρίνα Σκλήρη, εμπνέει την ιδέα της πρόσκαιρης νίκης πάνω στον θάνατο. Η Ανάσταση είναι θέμα της θαυματουργικής δύναμης του Χριστού και η συμμετοχή του ανθρωπίνου στοιχείου στη σύνθεση, στα πρόσωπα των στρατιωτών, είναι ότι η νίκη αυτή τους συντρίβει με την επιβολή του θαύματος.



Ενώ η Ανάσταση του Χριστού στην Ορθόδοξη Παράδοση είναι άρρηκτα συνδεμένη με την ανάσταση του Αδάμ και της Εύας. Στη μία διακρίνεται η δύναμη και το θαύμα, στην άλλη η ελεύθερη σχέση και κοινωνία της αγάπης του Χριστού και των Αγίων του, όπως στη θαυμάσια σύνθεση της Μονής της Χώρας.




π. Βασίλειος Καλλιακμάνης
(Ἐπιμέλεια δική μας)


+++

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Σάββατο 14 Απριλίου 2012

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! (2012)

+++


ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!


ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!


+++