Ε΄
(Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων)
...Οι γυναίκες αυτές είδαν το μνημείο κενό, τον λίθο αποκυλισμένο,
τον Άγγελο απαστράπτοντα να τους λέει κάτι που φαινόταν αδιανόητο:
Ο Εσταυρωμένος νεκρός «οὐκ ἔστιν ὧδε». Κι αυτές κυριεύθηκαν από τρόμο
και έκσταση, διότι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι μέσα στο μνημείο
έγινε κάτι πολύ μεγάλο. Το συγκλονιστικότερο θαύμα του κόσμου.
Εκεί μέσα νικήθηκε ο θάνατος. Εκεί μέσα αναστήθηκε όχι ένας άνθρωπος,
όπως πριν λίγες ημέρες ο Λάζαρος, αλλά ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος.
Και αναστήθηκε όχι για να ξαναπεθάνει κάποτε, αλλά για να μην πεθάνει ποτέ.
Και οι Μυροφόρες λοιπόν τά ‘χαν χαμένα, έμειναν εκστατικές,
διότι δεν μπορούσαν τότε να διανοηθούν αυτό που τα πράγματα έδειχναν·
ότι εκεί στο κενό μνημείο, Αυτός που αναστήθηκε, Αυτός τον Οποίο
διακονούσαν επί τρία χρόνια δεν ήταν μόνο ο Διδάσκαλός τους, ο Μεσσίας,
ο μέγας προφήτης, αλλά ήταν ασυγκρίτως ανώτερος, ο ίδιος ο Θεός!
Και μέσα από τα βάθη του νου τους μια αλήθεια,
η μεγαλύτερη αλήθεια δονούσε τις καρδιές τους:
ο Χριστός ανέστη!
Ἐδῶ ὁλόκληρο τὸ κείμενο
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου