* * *

* * *

+ + +


ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:





Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Εικόνες και Ονόματα Γ΄

+++

ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ

(Τὰ «καταφύγια» τῶν φοβισμένων
καὶ ἡ σωτηρία τῶν ἀπεγνωσμένων)


Μέρος Γ (τελευταῖο)




...Ἡ Θεοτόκος κοίταζε τὸν Ἱερέα μὲ ἄπειρη γλυκύτητα
καὶ μὲ τόση πραότητα, ὥστε ἐκεῖνος πῆρε θάρρος καὶ ρώτησε:
-Παναγία μου! γλυκειά μου Παναγία καὶ Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ μου,
πῶς θὰ γλυτώσω ἀπὸ τοὺς δαίμονες ποὺ μὲ κυνηγοῦν;
-Μὲ τὸ Ὄνομα τοῦ Υἱοῦ μου καὶ μὲ τὸ Ὄνομα τὸ δικό μου
θὰ νικᾶς καὶ θὰ ἐξολοθρεύης τοὺς δαίμονες, ἀπάντησε ἡ Θεοτόκος.

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με
»,
«Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς
»,
«Ὑπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι
».

Καὶ ἐδῶ, μέσα στὸν Ναό, καὶ στὸ κελλάκι καὶ ἔξω,
ἐργαζόμενος καὶ ἡσυχάζων, παντοῦ καὶ πάντοτε,
τὸ Ὄνομα τοῦ Υἱοῦ μου καὶ τὸ Ὄνομα τὸ δικό μου
νὰ ἐπικαλῆσαι, συνέχισε ἡ Θεοτόκος.

Ὁ Ἱερομόναχος ἔκανε μιὰ στρωτὴ μετάνοια, βγῆκε ἔξω
ἀπὸ τὸ Ἐκκλησάκι καὶ φώναξε μὲ ὅλη του τὴ δύναμι:

"Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με!
»
«Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία!
»

Ἀμέσως οἱ ἀνίσχυροι, οἱ ἀδύνατοι, οἱ δειλοὶ δαίμονες
ἐξαφανίστηκαν ὅλοι ἀπὸ μπροστὰ σὰν ἀστραπή.


(Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου
"ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΓΙΩΝ, ΙΕΡΕΩΝ, ΜΟΝΑΧΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ)


+++

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Ευχαριστιακό και Δοξολογικό Εικονολογικό Αφιέρωμα Στην Κυρία Θεοτόκο

+++

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΟ ΚΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΚΟ
ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς Ἐθνικῆς μας Ἐπετείου τοῦ «ΟΧΙ»


Ἡ Πλατυτέρα τῆς Ἁγιάς Σοφιάς



Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ´. Αὐτόμελον.

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾽ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.


+++

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Εικόνες και Ονόματα B΄



+++

ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ

(Τὰ «καταφύγια» τῶν φοβισμένων
καὶ ἡ σωτηρία τῶν ἀπεγνωσμένων)


Μέρος B´



...Ὅλο τὸ ἐκκλησάκι ἦταν λουσμένο ἀπὸ τὴν θεϊκή Του ἀκτινοβολία.
Τὰ πάντα στολίζονταν λαμπροφόρα. Οἱ καντῆλες, τὰ μανουάλια,
τὰ λίγα στασίδια, τὰ ἀναλόγια τῶν ψαλτῶν, ὁ μικρὸς πολυέλαιος,
ποὺ ἦταν κρεμασμένος ἀπὸ πάνω, τὸ μικρὸ δεσποτικό, τὸ Ἅγιο Βῆμα,
ἡ Ἁγία Τράπεζα, τὰ ἄμφια, τὰ ἑξαπτέρυγα, ἡ Ἁγία Πρόθεσις,
τὰ πάντα ἦσαν ὁλόλαμπρα, γεμάτα φῶς καὶ δόξα!
Καὶ προπαντὸς οἱ ἁγιογραφίες, γύρω-γὐρω στοὺς τοίχους τοῦ Ναοῦ:
παροῦσα, λαμπροφορεμένη καὶ δεδοξασμένη
ἡ Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.



Ὁ Ἱερεὺς ἐκεῖνος καὶ ἀσκητής, δὲν μπόρεσε νὰ ξανακοιτάξη
τὸ Πρόσωπο τῆς τρισηλίου Δόξης τοῦ Κυρίου! Μόνο προσκύνησε...,
ἄγγιξε ἢ δὲν ἄγγιξε τὸ προτεινόμενο χέρι τοῦ Κυρίου γιὰ ἀσπασμό.
Μὲ φόβο πλησίασε τὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἀσπάσθηκε
τὸ παρθενικό Της χέρι ἐπάνω στὴν Εἰκόνα
καὶ τόλμησε νὰ Τὴν κοιτάξη στὸ Πρόσωπο.



Στὴν ἁγία Της ἀγκαλιὰ εἶδε τὸ Θεῖο Βρέφος
καθισμένο σὰν σὲ θρόνο Χερουβικό.
καὶ ἦταν τόσο ταιριαστὸ τὸ θεϊκὸ αὐτὸ σύμπλεγμα,
ὅσο ἡ ὀμορφιὰ καὶ ἡ εὐωδία σ' ἕναν πάλλευκο κρίνο
ἢ σ᾽ ἕνα μπουκέτο ἀπὸ μυρωμένα τριαντάφυλλα...
Ὀμορφιά, εὐωδία!...


(Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου
"ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΓΙΩΝ, ΙΕΡΕΩΝ, ΜΟΝΑΧΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ)


Συνεχίζεται

+++

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Εικόνες και Ονόματα Α΄



+++

ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ

(Τὰ «καταφύγια» τῶν φοβισμένων
καὶ ἡ σωτηρία τῶν ἀπεγνωσμένων)


Μέρος Α´



...Κάποιος Ἱερομόναχος, αὐτοαποκαλούμενος "ἀπελπισμένος",
στὸ βιβλίο "ΝΗΠΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ", διηγεῖται δῆθεν γιὰ κάποιον ἄλλον,
στὴν πραγματικότητα ὅμως γιὰ τὸν ἑαυτό του, ὅτι ἦρθε,
τὴν ὥρα ποὺ προσηύχετο μὲ τὴν εὐχούλα, μὲ τὸ
"Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με",
σὲ ἔκστασι...
Καὶ εἶδε ἕαν ἄπειρο πλῆθος δαιμόνων, σὰν τὴν ἄμμο τῆς θαλάσσης,
τόσοι πολλοὶ ἦσαν, νὰ τοῦ ἐπιτίθενται γεμᾶτοι λύσσα.
Οἱ διαθέσεις τους ἦταν φονικές. Ἀπ' ὅλα τὰ μέρη, ἀγριεμένοι φοβερά,
ὡρμοῦσαν ἐναντίον του, γιὰ νὰ τὸν κατασπαράξουν


Συνῆλθε καὶ ἔντρομος ἔτρεξε πρὸς τὴν Ἐκκλησία.

-Ποῦ θὰ καταφύγω ἀναρωτήθηκε μὲς στὸν λογισμό του.
Ποῦ ἀλλοῦ, παρὰ στὸν φρικτὸ Γολγοθᾶ, στὴν Ἁγία Τράπεζα,
ὅπου
καθημερινὰ μὲ δάκρυα καὶ μὲ συντριβὴ
ἱερουργῶ τὰ Πανάχραντα Μυστήρια.

Θὰ πέσω ἐκεῖ στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς γλυκυτάτης
Παναχράντου Μητρός Του,
τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.


Ἔχοντας αὐτὰ στὸν νοῦ καὶ στὸν λογισμό του, τρέχοντας ἔφθασε
στὸν Ναό.
Μπαίνοντας μέσα εἶδε τὸν Κύριο καὶ τὴν Θεοτόκο
στὶς Εἰκόνες τοῦ τέμπλου
σὰν ζωντανοὺς καὶ μὲ βασιλικὴ δόξα.
Τὸ Θεῖο Πρόσωπο τοῦ Κυρίου εἶχε μία ἀνέκφραστη ὡραιότητα
καὶ ἄστραφτε πιὸ δυνατὰ καὶ ἀπὸ τὸν ἥλιο...




(Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου
"ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΓΙΩΝ, ΙΕΡΕΩΝ, ΜΟΝΑΧΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ)


Συνεχίζεται


+++

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

--
Ὁ Ἅγιος Συμεὼν
ὁ Νέος Θεολόγος



Μνήμη: 12ῃ Ὀκτωβρίου


Στιχηρὸ προσόμοιο τῶν Αἴνων
Ἦχος α´. Τῶν Οὐρανίων ταγμάτων.

Δεῦτε πιστῶν αἱ χορεῖαι, πανηγυρίσωμεν,
τοῦ Συμεὼν τοῦ νέου, Θεολόγου τὴν μνήμην,
καὶ τούτου τὴν Εἰκόνα τὴν ἱεράν,
εὐλαβῶς προσκυνήσωμεν,
τῷ πρωτοτύπῳ προσάγοντες δι᾽ αὐτῆς,
τὴν τιμὴν καὶ τὴν προσκύνησιν.


Ἀπὸ τὶς Διδαχὲς τοῦ Ἁγίου

...«Σας παρακαλώ να τηρήσουμε τις εντολές του Θεού
με όλη μας την δύναμη,
ώστε να κερδίσουμε και τα παρόντα
και τα μέλλοντα αγαθά,
δηλαδή την θέα του Θεού
,
που είθε όλοι μας να την απολαύσουμε
με τη Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,
στον Οποίο ανήκει η δόξα εις τους αιώνας.
Αμήν!»


--

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Ο Όσιος Θεόφιλος ο Ομολογητής



+++

Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ
Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ


Μνήμη: 10ῃ Ὀκτωβρίου

Ἐναντίον μου σὴ τελευτὴ τιμία,
Λέγει Θεός σοί τῷ φίλῳ Θεοφίλῳ.


...Ὅσο γιὰ τὸν Θεόφιλο, καθὼς ἡ παρρησία του στὴν ὁμολογία
τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, παρὰ τὶς τόσες ἀπειλές, ἦταν δυσβάστακτη
γιὰ τὸν δικαστή, ἔβαλε νὰ τὸν ἀπλώσουν στὸ χῶμα, μεταξὺ δύο πασσάλων,
μὲ τὰ χέρια ἀπλωμένα σὲ σχῆμα σταυροῦ. Διέταξε κατόπιν
νὰ τὸ μαστιγώσουν ἀνελέητα ὥσπου τὸ χῶμα
νὰ κοκκινίσει ἀπὸ τὸ αἷμα του...

Διαβᾶστε ἐδῶ τὸν σύντομο, ἀλλὰ συγκλονιστικὸ Βίο τοῦ Ὁσίου Ὁμολογητοῦ


+++

«Χαίρε Μαρία» (Μέρος Γ΄)



+++


«ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ»

Περὶ τοῦ μὴ δυνηθέντος μαθεῖν γράμματα
εἰμὴ μόνον τὸ Χαῖρε Μαρία
(καὶ ἔχοντος ἱστορισμένην ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ
τὴν Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου)


(Μέρος Γ´)



...Ὁ δὲ Ἡγούμενος εἶπε τοῖς Ἀδελφοῖς· Πατέρες μου,
ἀπὸ τὸ θαυμάσιον τοῦτο νὰ γνωρίσωμεν ὅτι ποταπὴν ἁγιωσύνην
εἶχεν οὖτος ὁ μακάριος, καὶ πόσον πόθον πρὸς τὴν Κυρίαν μας·
ἀλλὰ πρέπον εἶναι νὰ ἰδοῦμεν καὶ τὴν ρίζαν τούτου τοῦ κρίνου,
διὰ νὰ καταλάβετε πόσον χαριτώνεται ὅστις ἀγαπᾷ
ἐξ ὅλης του τῆς καρδίας τὴν Ἀειπάρθενον.
..



...Ἔσκαψαν οὖν τὸν τάφον καὶ βλέπουσιν ὅτι ἔβγαινεν
ὁ κρίνος ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Ὁσίου καὶ ἐξεπλάγησαν.
Ὁ δὲ Ἡγούμενος ἐπρόσταξε καὶ ἔσχισαν τὸ ἱερὸν Λείψανον,
καὶ εἴδασιν, ὅτι ἔβγαινεν ἀπὸ τὴν καρδίαν του,
εἰς τὴν ὁποίαν ἦτον ἱστορισμένη ἡ Εἰκὼν τῆς Θεοτόκου,
καὶ πάντες ἐξέστησαν.
...




...Λαβόντες δὲ μετὰ Λιτανείας καὶ θυμιαμάτων
ἐκεῖνον τὸν ἱερώτατον κρίνον, τὸν ἐφύλαξαν
μὲ τὰ ἅγια Λείψανα, καὶ ὅλοι τὸν ἐτιμοῦσαν,
καὶ τὸν ἐσέβοντο διὰ τὴν ἀγάπην τῆς Θεομήτορος.
Ἧς ταῖς πρεσβείαις ἀξιωθείημεν καὶ ἡμεῖς
τῆς Οὐρανίου μακαριότητος. Ἀμήν!
.


(Ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ βιβλίου «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία»)



+++

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος του Αλφαίου



+++

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΙΑΚΩΒΟΣ, Ο ΤΟΥ ΑΛΦΑΙΟΥ

Μνήμη: 9ῃ Ὀκτωβρίου

+++

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

«Χαίρε Μαρία» (Μέρος Β΄)



+++


«ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ»

Περὶ τοῦ μὴ δυνηθέντος μαθεῖν γράμματα
εἰμὴ μόνον τὸ Χαῖρε Μαρία
(καὶ ἔχοντος ἱστορισμένην ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ
τὴν Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου)


(Μέρος Β´)



...Καὶ πᾶσαν ὥραν ἄλλον δὲν ἔλεγεν εἰμὴ τοῦτον·
Χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία.
Ὅθεν πάντες οἱ Ἀδελφοὶ τοῦ ἔβγαλαν ἀπ' αὐτὸν τὴν ἐπωνυμίαν,
καὶ τὸν ἔλεγαν ὄλοι, Χαῖρε Μαρία, τὸ ὁποῖον αὐτὸς τὸ εἶχεν
εἰς πολὺν ἀγαλλίασιν, καὶ πάντοτε προσηύχετο πρὸς τὴν Ἀειπάρθενον,
λέγωντας αὐτὸν τὸν Ἀσπασμὸν μὲ ἡδύτητα καὶ θυμηδίαν ἀνείκαστον·
καὶ τοῦτον ἔλεγεν ὁ ἀείμνηστος ἔως τὴν ὥραν
ὁποῦ ἐβγῆκεν ἡ μακαρία ψυχή του
...

...Ἀφ' οὗ γοῦν τὸν ἔψαλαν κατὰ τὴν τάξιν, τὸν ἐνταφίασαν
εἰς τόπον ξεχωριστὸν, διατὶ εὐωδίασε τὸ ἱερὸν αὐτοῦ Λείψανον·
ἡ ὁποία εὐωδία δὲν ὡλιγόστευσεν, ἀφ' οὗ τὸν ἐσκέπασαν,
ἀλλὰ μᾶλλον ηὔξανε καθ' ἑκάστην, καὶ ἠσθάνοντο
οἱ Ἀδελφοὶ θυμηδίαν ἄρρητον
...

...Τὴν ἐννάτην ἡμέραν, ὅταν τὸν ἐμνημόνευαν, θεωροῦσιν
ἕνα θαῦμα παράδοξον καὶ ἐξέστησαν· ἤγουν, ἐφύτρωσεν
εἰς τὸν τάφον του ἕνας ὡραιότατος κρίνος καὶ εἰς κάθε φύλλον
ἦτον γεγραμμένα ταῦτα μὲ χρυσᾶ γράμματα:
"Χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία".
Καὶ ἡ τοῦ κρίνου εὐωδία ἦτον τόσον πολλή, ὁποῦ δὲν ὡμοίαζε
μὲ κανένα ἄνθος ἐπίγειον...




(Ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ βιβλίου «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία»)


Συνεχίζεται...


+++

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

"Χαίρε Μαρία"





+++

«ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ»

Περὶ τοῦ μὴ δυνηθέντος μαθεῖν γράμματα
εἰμὴ μόνον τὸ Χαῖρε Μαρία
(καὶ ἔχοντος ἱστορισμένην ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ
τὴν Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου)


(Μέρος Α´)


...Εἰς τὴν αὐτὴν πόλιν ἦτον εἷς ἄνθρωπος ὀνόματι Ἰωάννης,
κατὰ πολλὰ εὐλαβὴς καὶ πλούσιος· ἀμὴ εἶχε τὸν νοῦν δύσκολον τόσον,
ὁποῦ δὲν ἐδύνετο νὰ μάθῃ γράμματα, οὔτε κἂν μίαν Προσευχήν...

...Διὰ τοῦτο ἀπῆλθεν εἰς Μοναστήριον, καὶ ἀφιερώσας
εἰς αὐτὸ
ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα ἐκουρεύθη,
διὰ νὰ τὸν μανθάνουν
οἱ Ἀδελφοὶ γράμματα...

...Τότε εἷς Ἀδελφὸς ἔμπειρος καὶ ἐνάρετος, ἀναγνώσας αὐτῷ πάσας
τὰς Εὐχὰς μίαν πρὸς μίαν, τὸν ἠρώτησε
ποία ἀπὸ ὅλαις
τοῦ ἐφαίνετο ὡραιότερη, νὰ μάθῃ;
Ὁ δὲ εἶπεν ὅτι
τὸ Χαῖρε Μαρία, τοῦ ἤρεσε περὶσσότερον..
.

...Ἔβαλον οὖν κόπον πολὺν, καὶ τοῦ ἔμαθον τὸν Χαιρετισμὸν
τοῦ Ἀρχαγγέλου· ἤγουν τὸ
«Θεοτόκε Παρθένε,
χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ,
εὐλογημένη Σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς
τῆς κοιλίας Σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν
»·
τὸν ὁποῖον ἔμαθε μὲ τὴν πολυκαιρίαν, καὶ ἔλαβε
τόσην χαρὰν καὶ εὐφροσύνην, πῶς ἔμαθεν αὐτὸν
τὸν Ἀρχαγγελικὸν Ἀσπασμόν,
ὁποῦ τοῦ ἐφαίνετο
ὅτι ηὕρε
θησαυρὸν πολυτίμητον·...



(Ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ βιβλίου «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία»)


Συνεχίζεται...


+++

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

«Η Αντιγραφή» (Μέρος Γ΄) Το παραδεισένιο περιστεράκι της Αγιογραφίας (Μέρος ΙΖ΄)

+++




«Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ»
(Μέρος Γ´)


...Γιὰ νὰ τὰ καταφέρουμε στὴν ἀντιγραφή, χρειάζεται βέβαια
νὰ ὁπλισθοῦμε, μέσῳ τῆς ἱερᾶς προσευχῆς καὶ τῆς καθημερινῆς μελέτης,
μὲ τὰ ἀπαραίτητα ὅπλα, ὥστε νὰ νικήσουμε
τὴν ἀμέλεια, τὴν ραθυμία, τὴν ἀπογοήτευση.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, μᾶς ἔχουν ἀφήσει πολύτιμες συμβουλὲς
καὶ μεθόδους θεραπείας ἀπὸ τὰ πάθη αὐτά, ποὺ σὰν βδέλλες
ἀπομυζοῦν στὴν κυριολεξία τὸ αἷμα τῆς ἐπιμελείας, τῆς ἐργατικότητας
καὶ ὅλης τῆς προόδου, ποὺ συνηθίζει νὰ συνοδεύη
κάθε καλὴ καὶ φιλότιμη προσπάθεια.
Μόνο μὲ τὸν τρόπο αὐτό, θὰ κατορθώσουμε νὰ νικήσουμε
καὶ στὸ τέλος τοῦ ἀγῶνα νὰ στεφανωθοῦμε.




Συμβαίνει καὶ ἐδῶ ὅπως ἀκριβῶς στὴν ἐκμάθηση τῆς ἁπλῆς ἀντιγραφῆς.
Τὰ πρῶτα γράμματά μας εἶναι πάντοτε δύσμορφα καὶ τὰ γράφουμε
μὲ ἀρκετὰ μεγάλη δυσκολία, ἀλλὰ καὶ χαρά.
Σιγὰ σιγά ὅμως μὲ τὴν ὁδηγία τῶν διδασκάλων μας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπαραίτητη
δική μας ἐπιμονή, ὑπομονὴ καὶ ἐπιμέλεια καὶ τὴν συνεχῆ καὶ πυκνὴ ἐπανάληψη,
ἡ ὁποία εἶναι κατὰ τοὺς ἀρχαίους σοφοὺς μητέρα τῆς μαθήσεως,
γίνονται ὁλοένα καὶ καλύτερα, πιὸ καθαρογραμμένα, κατανοητά, ὄμορφα,
καὶ μερικὲς φορὲς πραγματικὰ ἀριστουργήματα, ἔργα τέχνης...




+++

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Άγιοι Υπάτιος και Ανδρέας

--

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΗΜΩΝ
ΥΠΑΤΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΙΑΚΟΝΟΣ

ΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ


(Μνήμη: 20ῃ Σεπτεμβρίου)

πάτιος ὁ Ἐπίσκοπος καὶ Ἀνδρέας ὁ Πρεσβύτερος,
οἱ ὅσιοι Πατέρες μας κατήγοντο ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Λυδῶν
καὶ ὅταν ἦταν παιδιὰ πήγαιναν στὸ ἴδιο σχολεῖο...

...Λέων δὲ ὁ δυσσεβὴς καὶ εἰκονομάχος, μαθὼν περὶ αὐτῶν,
ὅτι εἶναι κήρυκες τῆς ἀληθείας καὶ διδάσκουσι πάντας νὰ σέβωνται
καὶ νὰ προσκυνώσι τὰς ἁγίας Εἰκόνας, ἔστειλε καὶ τοὺς ἔφερε...


Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια του κειμένου


--

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Ο Όσιος Παρθένιος ο Σκούρτος (Μέρος Β΄)

+++

Ὁ Ὅσιος ἱερομόναχος Παρθένιος
ὁ Πνευματικός καί ζωγράφος,

ὁ ἐξ Ἀγράφων, ὁ Σκοῦρτος

(Μέρος Β´)




...Ἀναφορά στήν ἁγιότητα τοῦ ἱερομονάχου Παρθενίου ἀλλά καί στήν εὐωδία
πού ἐξέπεμπαν τά ὀστᾶ του μετά τήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του γίνεται:

α) ἀπό τόν βιογράφο τοῦ Γέροντος Ἱεροθέου, κτίτορος τῆς μονῆς
Προφήτου Ἡλιοῦ στήν Ὕδρα, τοῦ ὁποίου ὁ ὅσιος Παρθένιος
στάθηκε Πνευματικός (γύρω στά 1788)

β) ἀπό τόν ἱερομόναχο Ἰσίδωρο Κυριακόπουλο (1819-1882),
στόν ὑπ’ αὐτοῦ Βίο τοῦ ὁσίου Νήφωνος τοῦ Χίου (1736-1809),
ἀλλά καί στούς Οἴκους κατ' Ἀλφάβητον πρός τόν Ἅγιον Μακάριον Κορίνθου




γ) ἀπό τόν ὅσιο Ἀθανάσιο Πάριο στή Δήλωση περί τῆς
ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ταραχῶν ἀληθείας καί

δ) ἀπό τόν ὅσιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη στήνἈπολογία Πίστεως.
Γνωρίζουμε ἀπό τόν Βίο τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (+ 1809)
ὅτι λίγες ὥρες πρίν ἀπό τήν ὁσιακή κοίμησή του, ζήτησε μαζί μέ τά ὁστᾶ
τοῦ ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου, νά προσκυνήσει καί ἐκεῖνα
τοῦ ‘‘Παρθενίου, Ἁγίου Πνευματικοῦ Πατρός του’’, τά ὁποῖα μετά
τήν ἀνακομιδή τους εὐωδίαζαν. Εἶναι ἐξάλλου γνωστό ὅτι
ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἔζησε τήν τελευταία περίοδο
τῆς ζωῆς του καί ἐκοιμήθη στό Κελλί τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Καρυῶν,
στό ὁποῖο ἀσκεῖτο ὁ ὅσιος Παρθένιος. Ἐπί τῇ βάσει ὁρισμένων
δεδομένων τό ἔτος κοιμήσεως τοῦ ὁσίου Παρθενίου θά πρέπει
νά ὑπολογιστεῖ μεταξύ τῶν ἐτῶν 1794-1802.
Σύμφωνα μέ χειρόγραφες ἀθωνικές πηγές, ὁ ἱερομόναχος Παρθένιος
καταγόταν ἀπό τόν Φουρνᾶ τῶν Ἀγράφων ἐνῶ διατηροῦσε στό Κελλί του
σχολή ἐκμαθήσεως τῆς ζωγραφικῆς τέχνης.
Ἡ πρόσφατη ἔρευνα ἔδειξε ὅτι ὁ ὅσιος ἱερομόναχος Παρθένιος
ὁ Σκούρτος, ταυτίζεται μέ τόν ζωγράφο "Παρθένιο ἱερομόναχο
τόν ἐξ Ἀγράφων", πού ὑπογράφει στά 1749
τήν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, στό τέμπλο τοῦ κοιμητηριακοῦ Ναοῦ
τοῦ Ἁγίου Νικολάου, στίς Καρυές, καθώς καί ἐκείνη τῆς Θεοτόκου
Οἰκονόμισσας στή Λιτή τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μεγίστης Λαύρας (1742).


Παναγία Οἰκονόμισσα (Μ. Λαύρας)

Ὁ Παρθένιος συνδέεται ἔτσι ἄμεσα μέ τόν διάσημο συντοπίτη
καί ὁμότεχνό του, ἱερομόναχο Διονύσιο τόν ἐκ Φουρνᾶ,
τόν συγγραφέα τῆς περίφημης Ἑρμηνείας τῶν ζωγράφων.
Ἡ καλλιτεχνική καί τεχνοτροπική συγγένεια τῶν ἔργων τοῦ Παρθενίου,
μ' αὐτά τοῦ συντοπίτη του, Διονυσίου, εἶναι πολύ μεγάλη.
Καί οἱ δύο κινοῦνται σ' ἐκεῖνο τό καλλιτεχνικό ρεῦμα τοῦ πρώτου μισοῦ
τοῦ 18ου αἰ. πού κήρυττε τήν στροφή πρός τά παλαιότερα
παλαιολόγεια πρότυπα. Τό πιθανότερο μάλιστα εἶναι,
ὁ ὅσιος Παρθένιος νά ὑπῆρξε μαθητής τοῦ ἱερομονάχου Διονυσίου.



Στόν ὅσιο Παρθένιο καί στόν εὐρύτερο κύκλο τῶν μαθητῶν του,
θά πρέπει νά ἀποδοθοῦν ἔργα τόσο μνημειακῆς ζωγραφικῆς
(ὅπως τό Κυριακό τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων) ὅσο καί δεκάδες
φορητές Εἰκόνες στό Ἅγιον Ὄρος καί ἀλλοῦ.

Παταπίου μοναχού Καυσοκαλυβίτου