«Χαίρε Μαρία» (Μέρος Β΄)

+++


«ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ»

Περὶ τοῦ μὴ δυνηθέντος μαθεῖν γράμματα
εἰμὴ μόνον τὸ Χαῖρε Μαρία
(καὶ ἔχοντος ἱστορισμένην ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ
τὴν Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου)

(Μέρος Β´)



...Καὶ πᾶσαν ὥραν ἄλλον δὲν ἔλεγεν εἰμὴ τοῦτον·
Χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία.
Ὅθεν πάντες οἱ Ἀδελφοὶ τοῦ ἔβγαλαν ἀπ' αὐτὸν τὴν ἐπωνυμίαν,
καὶ τὸν ἔλεγαν ὄλοι, Χαῖρε Μαρία, τὸ ὁποῖον αὐτὸς τὸ εἶχεν
εἰς πολὺν ἀγαλλίασιν, καὶ πάντοτε προσηύχετο πρὸς τὴν Ἀειπάρθενον,
λέγωντας αὐτὸν τὸν Ἀσπασμὸν μὲ ἡδύτητα καὶ θυμηδίαν ἀνείκαστον·
καὶ τοῦτον ἔλεγεν ὁ ἀείμνηστος ἔως τὴν ὥραν
ὁποῦ ἐβγῆκεν ἡ μακαρία ψυχή του...

...Ἀφ' οὗ γοῦν τὸν ἔψαλαν κατὰ τὴν τάξιν, τὸν ἐνταφίασαν
εἰς τόπον ξεχωριστὸν, διατὶ εὐωδίασε τὸ ἱερὸν αὐτοῦ Λείψανον·
ἡ ὁποία εὐωδία δὲν ὡλιγόστευσεν, ἀφ' οὗ τὸν ἐσκέπασαν,
ἀλλὰ μᾶλλον ηὔξανε καθ' ἑκάστην, καὶ ἠσθάνοντο
οἱ Ἀδελφοὶ θυμηδίαν ἄρρητον...

...Τὴν ἐννάτην ἡμέραν, ὅταν τὸν ἐμνημόνευαν, θεωροῦσιν
ἕνα θαῦμα παράδοξον καὶ ἐξέστησαν· ἤγουν, ἐφύτρωσεν
εἰς τὸν τάφον του ἕνας ὡραιότατος κρίνος καὶ εἰς κάθε φύλλον
ἦτον γεγραμμένα ταῦτα μὲ χρυσᾶ γράμματα:
"Χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία".
Καὶ ἡ τοῦ κρίνου εὐωδία ἦτον τόσον πολλή, ὁποῦ δὲν ὡμοίαζε
μὲ κανένα ἄνθος ἐπίγειον...

(Ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ βιβλίου «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία»)

Συνεχίζεται...


+++