Εάν καταπιασθεί κάποιος με το να πράττει την αρετή, δεν πρέπει να νομίζει ότι θα επιτύχει αμέσως, διότι δεν είναι δυνατόν, αλλά πάντως πρέπει να επιχειρήσει. Και αν αποτύχει, να μην εγκαταλείψει τον αγώνα, επειδή δεν μπόρεσε να κατορθώσει τίποτε, αλλά πάλι να προσπαθήσει, όπως εκείνος που θέλει να μάθει την τέχνη. Και με το να υπομένει πολλές φορές και να μην αποθαρρύνεται, συγκατανεύει ο Θεός στον κόπο της προαιρέσεώς του και του προσφέρει το να πράττει τα πάντα χωρίς βία (βλ. ο.π. σ. 162-4).
Και καταλήγει ο όσιος σε ένα απόφθεγμα του αββά Μωϋσέως: «Η δύναμη εκείνων που θέλουν να αποκτήσουν τις αρετές είναι αυτή, όταν πέφτουν να μη μικροψυχούν, αλλά να συνεχίζουν τον αγώνα τους με πολλή φροντίδα και επιμέλεια» (βλ. ο.π.).
Αγαπητοί μου· στην εποχή μας, που όλοι επιζητούν την άνεση, ο λόγος για την Αγία βία φαίνεται δυσάρεστος. Ποιό όμως έργο γίνεται δίχως κόπο; Για τα υλικά φθείρουμε ακόμη και την υγεία μας. Για τα πνευματικά δεν πρέπει να βάλουμε κάποιο κόπο στην ζωή μας; Ας μη περιποιούμαστε όλο τον εαυτούλη μας. «Ο θέλων εύδοκιμήσαι και ευαρεστήσαι Χριστώ οφείλει βιάζεσθαι εαυτόν». Όλες οι παραπάνω συμβουλές των Αγίων Πατέρων, αν τις ακολουθήσουμε, θα μας εγείρουν από τη νάρκη και θα μας οδηγήσουν στην εγρήγορση. «Η Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται, και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (Μτθ. 11, 12).
...όλος ο εαυτός μας οφείλει να έχει συμμετοχή στο γεγονός της υπηρεσίας στο έργο της Εκκλησίας. Μη αντιλαμβανόμενος, όμως, την σχέση μου με την Εκκλησία ως μοναδική προϋπόθεση της ελευθερίας μου, η υπηρεσία αυτή αποκτά τις περισσότερες φορές την έννοια του καθήκοντος προς τον Θεό. Και κανένας δεν μπορεί να εκπληρώνει το καθήκον του τέλεια.
Εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους αδελφούς να παραλάβουμε το Δώρο που μας προσφέρεται τις άγιες ημέρες πού έρχονται...
ΣΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΘΑ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΑΠΗ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ:
ΑΡΑ ΓΕ, Η ΣΧΕΣΙ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΣΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΗ ΑΥΤΟ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ (ΠΡΩΤΑ ΣΕ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ);
ΕΥΧ.
Μ.γ.Γ.
