Ο Άγιος Απόστολος Θαδδαίος ( ή Ιούδας ή Λεββαίος)

+++

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ

Μνήμη: 21ῃ Αὐγούστου

 

*  *  *

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙ

 

Τῇ ΚΑ΄ (21ῃ) τοῦ Αὐγούστου μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου ΘΑΔΔΑΙΟΥ, τοῦ καὶ Λεββαίου καλουμένου

ΘΑΔΔΑΙΟΣ ὁ Ἀπόστολος πατρίδα εἶχε τὴν Ἔδεσσαν, Ἑβραῖος ὢν κατὰ τὸ γένος καὶ ἄριστα γεγυμνασμένος εἰς τὰς θείας Γραφάς. Οὗτος λοιπὸν ἀναβὰς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἵνα προσκυνήσῃ, κατὰ τὰς ἡμέρας Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, καὶ ἀκούσας τούτου τὸ κήρυγμα, καὶ ὑπερθαυμάσας τὴν ἀγγελικὴν ζωήν του, ἐβαπτίσθη ὑπ’ αὐτοῦ. Μετὰ ταῦτα, βλέπων τὸν Δεσπότην Χριστὸν καὶ τὰ ἄπειρα θαύματα, ὅσα ἐτέλει, ἀκούσας δὲ καὶ τὴν διδασκαλίαν του, ἠκολούθησεν αὐτὸν ἕως τὸ σωτήριον πάθος. Μετὰ δὲ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἐπανῆλθεν εἰς τὴν πατρίδα του Ἔδεσσαν, καὶ βαπτίσας τὸν Τοπάρχην Αὔγαρον, ἐκαθάρισε τὸ λείψανον ἐκεῖνο τῆς λέπρας, τὸ ὁποῖον εἶχε μείνει εἰς τὸ μέτωπόν του, καθὼς περὶ τούτου εἴπομεν κατὰ τὴν δεκάτην ἕκτην τοῦ Αὐγούστου. Πολλοὺς δὲ καὶ ἄλλους διδάξας καὶ φωτίσας καὶ Ἐκκλησίας οἰκοδομήσας, διῆλθε τὰς πόλεις τῆς Συρίας καὶ φθάσας εἰς Βηρυτόν, πόλιν τῆς Φοινίκης, ἐδίδαξε πολλοὺς καὶ ἐβάπτισεν, ἔνθα καὶ τὴν ψυχήν του παρέδωκεν εἰς χεῖρας Θεοῦ. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸν σεπτὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου καὶ πανευφήμου Ἀποστόλου Πέτρου, παρὰ τῇ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ καὶ εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Πρόβου.

 

+++

Ο ΒΛΕΠΩΝ

 +++

 

 

+++

Προφήτης Σαμουήλ

+++

Μνήμη: 20ῃ Αὐγούστου

 

 

Τῇ Κ΄ (20ῇ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου ΣΑΜΟΥΗΛ

Μεταβυζαντινὴ τοιχογραφία ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς
Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους. Ἔργον Θεοφάνους
τοῦ Κρητός, ΙϚʹ αἰῶνος

ΣΑΜΟΥΗΛ ὁ ἔνδοξος Προφήτης κατήγετο ἐκ τῆς Ἀρμαθαὶμ Σιφά, ἐκ τοῦ ὄρους Ἐφραίμ, υἱὸς ὢν Ἐλκανὰ καὶ Ἄννης τῆς Προφήτιδος. Ὁ δὲ Ἐλκανὰ ἔχων δύο γυναῖκας, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ μὲν ὀνομαζομένη Ἄννα ἦτο στεῖρα, ἡ δὲ ἄλλη, Φεννάνα, εἶχε τέκνα, ἀνέβη μετὰ τῆς Ἄννης εἰς τὸν τόπον Σηλώ, ὅπου ἦτο τότε ἡ Σκηνὴ καὶ ἡ Κιβωτός· ἐκεῖ δὲ ἦτο καὶ ὁ Ἱερεὺς Ἠλί, καὶ οἱ δύο υἱοί του, ὁ Ὀφνὶ καὶ ὁ Φινεές. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Κύριος ἀπέκλεισε τὴν μήτραν τῆς Ἄννης καὶ ἔμεινεν ἄτεκνος, ἡ δὲ ἀντίζηλός της Φεννάνα ἐλύπει αὐτήν, προσηυχήθη αὕτη εἰς τὸν Θεὸν μετὰ πόνου καρδίας, καὶ εἰσηκούσθη παρ’ αὐτοῦ γεννήσασα δὲ υἱὸν τὸν μέγαν τοῦτον Προφήτην Σαμουὴλ (τὸ ὁποῖον ἑρμηνεύεται Θεαίτητος) ἀφιέρωσεν αὐτὸν εἰς τὸν Θεόν. Ὅθεν, ὅταν ηὐξήθη κατὰ τὴν ἡλικίαν, ἐλειτούργει εἰς τὸν Θεόν, καὶ ἔγινε μέγας Προφήτης· ὁ δὲ Ἠλὶ καὶ οἱ υἱοί του συνετρίβησαν ὑπὸ τῆς ὀργῆς τοῦ Κυρίου καὶ ἠφανίσθησαν, διότι παρώργιζον τὸν Θεόν. Ἔκρινε δὲ Σαμουὴλ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ εἰς ὅλας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς του, καὶ δῶρα παρ’ οὐδενὸς ἔλαβεν. Αὐτὸς ἔχρισε τὸν Σαοὺλ βασιλέα, ὡς καὶ τὸν Προφήτην Δαβίδ· ἐλθὼν δὲ εἰς γῆρας βαθὺ καὶ πλήρης ἡμερῶν γενόμενος, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ προλαβὼν τὴν σάρκωσιν τοῦ Χριστοῦ χίλια τριάκοντα πέντε ἔτη, καὶ προφητεύσας ἔτη τεσσαράκοντα [1].

                                                                                                                                                     Ὑποσημειώσεις

[1] Ὁ Προφήτης οὗτος Σαμουὴλ συνέγραψε τὴν πρώτην καὶ δευτέραν τῶν Βασιλειῶν· ὅθεν καὶ ὑπὸ τῶν Ἑβραίων τὰ δύο ταῦτα βιβλία, ὡς ἓν θεωρούμενα, Σαμουὴλ ὀνομάζονται. Τὸ δὲ κέρας τοῦ Σαμουήλ, ἐν ᾧ ἦτο τὸ ἔλαιον τοῦ χρίσματος, μὲ τὸ ὁποῖον ἔχρισε τὸν βασιλέα Δαβίδ, εὑρίσκετο ἐν Κωνσταντινουπόλει, εἰς τὴν Μονὴν τὴν καλουμένην Μυριοκέρατον. (Ὅρα σελ. 1152 τῆς Δωδεκαβίβλου).

+++

ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤῼ 1593 ΤΕΛΕΙΩΘΕΝΤΕΣ

 +++

 Τῇ ΙΘ΄ (19ῃ) τοῦ μηνὸς Αὐγούστου μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος ΑΝΔΡΕΟΥ τοῦ Στρατηλάτου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ τελειωθέντων
Δισχιλίων Πεντακοσίων Ἐνενήκοντα Τριῶν

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ὁ ἔνδοξος Μάρτυς καὶ Στρατηλάτης ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀσεβεστάτου Μαξιμιανοῦ, ἐν ἔτει σπθ΄ (289), στρατιώτης ὢν ἐν τῇ Ἀνατολῇ ὑπὸ τὸν Ἀντίοχον ἀρχιστράτηγον τοῦ βασιλικοῦ στρατοῦ. Ἀποσταλεὶς δὲ ὑπ’ αὐτοῦ μετ’ ἄλλων συστρατιωτῶν, ἵνα πολεμήσῃ τοὺς Πέρσας, οἵτινες, διαβάντες τὰ ὅριά των καὶ ἐλθόντες εἰς τὰ ὅρια τῶν Ρωμαίων, ἐλεηλάτουν αὐτὰ καὶ ἠφάνιζον, ἐπεκαλέσθη τὸν Χριστόν, πείσας δὲ καὶ τοὺς συντρόφους, του νὰ ἐπικαλεσθῶσιν αὐτόν, ἐνίκησε τοὺς Πέρσας καὶ τοὺς κατετρόπωσεν. Ὅθεν ἕνεκα τῆς ἀνελπίστου τούύτης νίκης προσείλκυσεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ τοὺς στρατιώτας του.

Διαβληθέντες λοιπὸν ὅ τε Ἅγιος καὶ οἱ τούτου σύντροφοι πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον αὐτῶν Ἀντίοχον, παρεστάθησαν ὅλοι πρὸς αὐτὸν καὶ ὡμολόγησαν τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν· διὸ τὸν μὲν Ἅγιον Ἀνδρέαν ἥπλωσαν ἐπὶ σιδηρᾶς πεπυρωμένης κλίνης, τῶν δὲ συντρόφων του τὰς χεῖρας ἐκάρφωσαν ἐπὶ τετραγώνων ξύλων. Εἶτα κατὰ προσταγὴν τοῦ Ἀντιόχου ἐδίωξαν τοὺς Ἁγίους ἐκ τῶν ὁρίων τῆς χώρας ἐκείνης χίλιοι ἄλλοι στρατιῶται, τοὺς ὁποίους κατηχήσας ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ᾡδήγησε καὶ τούτους εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο δὲ μαθὼν ὁ Ἀντίοχος κατεδίωξεν ὅλους, προστάξας νὰ θανατώσωσιν αὐτούς τε καὶ τοὺς ἐξ ἀρχῆς ὄντας συντρόφους τοῦ Ἁγίου, ὡς καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιον πανένδοξον Ἀνδρέαν καὶ οὕτως ἔλαβον ὅλοι τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως.

 

 

 

+++

ΣΥΝΕΧΕΙΑ «ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ» (Tέλη Αὐγούστου 2025)

+++

 

  ΣΥΝΕΧΕΙΑ «ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ»

(Tέλη Αὐγούστου 2025)

 

 

 

+++