«ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΝΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ» (Αφιέρωμα στην Γενοκτονία των Ποντίων)

+++

« ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΝΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ »

 Παναγία Σουμελᾶ

+++

«ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ»

+++

+++

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ (Ο «ΠΡΟΛΟΓΟΣ» ΚΑΙ ΤΟ «ΚΕΙΜΕΝΟ» ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ)

+++

+++

ΑΝΑΛΗΨΙΣ: Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ

+++

+++

ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΙ

+++

+++

Η ΑΝΑΠΗΡΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΛΕΟΝΙΚΗ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ

+++


Η ΦΙΛΕΡΓΟΣ ΜΕΛΙΣΣΑ

 

+++

"The Lost Millennium" (H XAMENH XΙΛΙΕΤΙΑ) Β΄

--

"The Lost Millennium"

του Stanley Casson

The Atlantic Monthly, December 1931

Β΄

…Οταν κάποιος έχει ανακαλύψει την ζώσα πραγματικότητα της Βυζαντινής Τέχνης,
τα θαύματα όλων εκείνων των λεπτεπίλεπτων και τόσο οικείων, αγαπημένων
Εκκλησιών του Βυζαντίου, την απέριττη χάρη των Αγιογραφιών της
και την απίστευτη εύθραυστη πολυτέλεια των κοσμημάτων της,
τότε ενδυναμώνεται ενάντια στην βάνδαλη κριτική κάθε Ιταλομανούς.

Αλλά, (και αυτό είναι το λάθος που κάνουν τώρα όλο και περισσότεροι
ένθερμα διαμαρτυρόμενοι υποστηρικτές της Βυζαντινής τέχνης) η υπεράσπιση της
δεν αρμόζει στη συγκεκριμένη περίπτωση να βασίζεται στην προσβολή. 

Γιά να αποκαταστήσει κανείς την Βυζαντινή Τέχνη, ως την «Πριγκίπισσα»
των τεχνών όλων των μεγάλων περιόδων, όπως της αξίζει, δεν χρειάζεται
να συνυπολογίσει και κάποιο άλλο είδος τέχνης.
Τα επιχειρήματα του Βυζαντίου δεν ισχυροποιούνται με τον υποβιβασμό
της Ιταλίας, της Περσίας ή του Ισλάμ. 

Αυτό δεν θα έκανε τίποτε περισσότερο από το να αναζωπυρώσει
τις διαμάχες των αρχαίων θρησκειών, να μεταχειρισθεί την τέχνη σαν πολιτική
κι έτσι να προάγει μὲ αισχρότητα την συναρπαστική ομορφιά
ενός ξεχασμένου κόσμου…


+++

"The Lost Millennium" (H XAMENH XΙΛΙΕΤΙΑ) Α΄

+++

"The Lost Millennium"

του Stanley Casson

The Atlantic Monthly, December 1931

Α΄

    ...Οι Βυζαντινοί ήταν ένας παρατηρητικός και έξυπνα διακριτικός λαός. Απέφευγαν τα πρωταρχικά χρώματα σαν την πανούκλα όσο απέφευγαν και τις λεπτές αποχρώσεις. Ήταν «μάστορες» στην επιλογή. Και επέλεγαν το χρώμα στα πάντα. Όσον αφορά τους πολύτιμους λίθους , ήταν πολύ αυστηροί στην επιλογή τους. Δεν θα έβλεπες πουθενά ούτε ένα ρουμπίνι, ή σμαράγδι ή διαμάντι.

    Πάνω από όλα, επέλεγαν απαλά κρυστάλλινα γαλάζια ζαφείρια και πέτρες aquamarine. Φαίνεται να είχαν πάθος για αυτό το περίεργο γαλάζιο της θάλασσας που οι αρχαίοι Έλληνες τόσο έντονα και συχνά προσπαθούσαν να περιγράψουν. Δεν έχω δει ποτέ ένα Βυζαντινό κόσμημα κατασκευασμένο από carnelian , ή από αμέθυστο ή από τοπάζι. Νομίζω ότι θεωρούσαν αυτά τα χρώματα ελαφρώς κακόγουστα και χυδαία, ταιριαστά μόνο σε βαρβάρους. Άλλα και σ’αυτήν την έκθεση και σε όλα τα μουσεία και τις συλλογές που έχω δει, δύο πολύτιμοι λίθοι και μόνο δύο είναι οι κυρίαρχοι- το γαλάζιο της θάλασσας ζαφείρι και o βαθύς πράσινος αιματίτης με κόκκινα σημάδια. Εδώ και εκεί , χρησιμοποιείται βαθύ lapis lazuli ή αμέθυστος , αλλά όχι και πολύ συχνά.

      Αυτά τα ίδια χρώματα εμφανίζονται ξανά και ξανά και στις αγιογραφίες τους καθώς και στα μωσαϊκά τους. Υπάρχει μία αγιογραφία σε αυτήν την έκθεση του Εσταυρωμένου Χριστού, που έχει σταλεί από την Αθήνα. Κάτω από τον Σταυρό, βρίσκεται η Πενθούσα Θεοτόκος. Η ψηλή, παράξενη φιγούρα της, - τόσο μακρινή από την Ιταλική τεχνοτροπία όσο ο Rubens από τον Cimabue – είναι ενός χρώματος μόνο , ενός σκοτεινού και μαγευτικού γαλάζιου της θάλασσας. Και η υπόλοιπη εικόνα είναι ζωγραφισμένη σε έναν χρυσό κάμπο, απαστράπτων και έντονο. 

Η φιγούρα της Θεοτόκου είναι η προσωποποίηση της θλίψης, ακίνητη, απόμακρη, μη ανθρώπινη. Δεν υπάρχει καμία έλξη εδώ, όπως όταν το συναίσθημα πλημμυρίζει το μυαλό κάποιου. Αυτή εδώ είναι η ίδια η μετάσταση του πένθους. Η Βυζαντινή τέχνη αποκαλείται συχνά διανοητική και μη ανθρώπινη, αλλά εδώ φαίνεται περισσότερο ανθρώπινη παρά συναισθηματική τέχνη, αφού η έννοια της ξεφεύγει από την επιβάρυνση του συναισθήματος... 


(για τη μετάφραση μόχθησε η αδ. Χαρίκλεια)


---

Αγίου Ιωάνου του Θεολόγου (Α΄)

--

--

Μπροστά στην αποτυχία

--
Αναδύεται λόγω επικαιρότητος...

" Μπροστά στην αποτυχία "


«...Και όμως. Είναι αδύνατο να επιτύχει κανείς κάπου,
αν προηγουμένως δεν αποτύχει, και μάλιστα πολλές φορές.
Και όσο υψηλότεροι είναι οι στόχοι του,
τόσες περισσότερες είναι οι αποτυχίες.
Αυτοί που πέτυχαν, δεν σημαίνει πως δεν γνώρισαν αποτυχίες
εκεί που διακρίθηκαν.
Απλώς κατόρθωσαν με την επιμονή και τον συνεχή αγώνα τους ,
οι επιτυχίες τους να είναι κατά μία παραπάνω!
Στη ζωή είναι πλήθος οι δυσκολίες, τα εμπόδια,
οι αντιξοότητες, οι μάχες για την νίκη.
Πολλές φορές μοιάζουν (και είναι) αξεπέραστα.
Πετυχαίνουν τελικά μόνον όσοι δεν απογοητεύονται, αλλά με την βία
στον εαυτό τους και την βοήθεια του Θεού, ̔ ̔το παλέβουν ̓ ̓.
Και στο τέλος όλα, με την Χάρη Του, ξεπερνιούνται.
Γι' αυτό έχει νόημα και αξία η επιτυχία...»

Κ.Γ.Π. (Ελαφρώς διασκευασμένο από Μ.Η.Η)

--

ΦΡΕΑΡ ΙΑΚΩΒ - ΥΔΡΙΑ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (ΑΣΚΗΣΗ)

+++

+++

ΤΟ ...ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

+++

Πηγή κειμένου: Περιοδικό «ΤΑ ΚΡΙΝΑ»

+++

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΦΕΥΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ...ΓΕΝΝΑ ΕΦΕΥΡΕΤΕΣ!

+++

+++

Η ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ (ΜΕΡΟΣ Α')

+++

Η ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ (ΜΕΡΟΣ Α')

 

+++

Η ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ (ΜΕΡΟΣ Β')

+++

Η ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ (ΜΕΡΟΣ Β')

+++

«ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΟΥ...»

+++

 

 

 

+++