«ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΘΗ ΠΡΩΤΟΣ;» (ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ)

+++

«ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΘΗ ΠΡΩΤΟΣ;»

 Μνήμη: 12η Νοεμβρίου

- Εκείνους που σεις έχετε τη συνήθεια να τους ονομάζετε φτωχούς και ζητιάνους,

αυτοί για μένα είναι «οι Κύριοι και Δεσπόται» μου.

Γιατί αυτοί είναι που θα μας βοηθήσουν να κληρονομήσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών.

(...) 

Κάποτε ένας πλούσιος που τον είχε επισκεφθεί κι είδε τη φτώχεια που επικρατούσε

στο κελί του φιλάνθρωπου Επισκόπου, έσπευσε να αγοράσει πολύτιμο πάπλωμα

και του το πήγε με την παράκληση να το κρατήσει και να προσεύχεται γι' αυτόν κάθε φορά,

που θα το χρησιμοποιούσε.

Η λεπτή ψυχή του Πατριάρχου συγκινήθηκε από την ευγενικιά και πλούσια προσφορά.

Να το στείλει πίσω, δεν το θέλει. Η καλοκάγαθη ψυχή του δεν δέχεται να λυπήσει τον πονετικό εκείνο άνθρωπο.

Το κρατά. Το βράδυ δοκιμάζει να το χρησιμοποιήσει. Ξάπλωσε και το 'ριξε επάνω του.

Η ζεστασιά που του προσφέρει δεν τον αφήνει να κλείσει μάτι. Η σκέψη του στρέφεται

συνέχεια στους φτωχούς του. Μπροστά του παρελαύνουν όλες οι πονεμένες μορφές.

Άγρυπνος σχεδόν όλη τη νύχτα στριφογυρίζει στο κρεβάτι του. Το πρωί χωρίς να χάσει καιρό,

παίρνει το πάπλωμα και το στέλλει στην αγορά για να πουληθεί.

Κατά μια αγαθή σύμπτωση, από το κατάστημα που ήταν εκτεθειμένο το πάπλωμα για πώληση,

πέρασε ο καλός δωρητής. Το είδε και το αναγνώρισε.

Αντελήφθηκε τον σκοπό του πονόψυχου πνευματικού πατέρα.

Αγοράζει και πάλι το σκέπασμα και το ξαναστέλνει στον άγιο. Κι αυτός πρόθυμα το δέχεται τούτη τη φορά.

Όχι για να το κρατήσει και το χρησιμοποιήσει. Αλλά για να τα πουλήσει
και τα χρήματα να τα διαθέσει για τους φτωχούς του. 

Την άλλη μέρα το πολύτιμο πάπλωμα στάλθηκε και πάλι στην αγορά.

Ο πλούσιος δωρητής το βλέπει, το αγοράζει και το ξαναστέλνει για τρίτη φορά στον Πατριάρχη

με την βαθιά παράκληση να το κρατήσει για να μην κρυώνει τη νύχτα.

Κι ο καλοκάγαθος ιεράρχης τότε του απαντά με τη γνωστή χαριτωμένη διάθεση του: 
- «Για να δούμε, αδελφέ μου, ποιος απ' τους δύο μας θα κουρασθεί και θα παραιτηθεί πρώτος.
Συ να τ' αγοράζεις και να μου το στέλνεις η εγώ να το παίρνω και να το πουλώ;»...

 

* *** *

ΣΥΝΑΞΑΡΙ

Τῇ ΙΒ΄ (12ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΙΩΑΝΝΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας τοῦ Ἐλεήμονος

ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας ὁ Ἐλεήμων ἐγεννήθη ἐν ἔτει φνε΄ (555) εἰς τὴν νῆσον Κύπρον, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἀνετράφη ὥς περ φυτὸν εὐθαλὲς καὶ ἐστολισμένον διὰ τῆς ἀρετῆς. Ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἦτο ἐνάρετος ἄνθρωπος καὶ ἐπιφανής, Ἐπιφάνιος τὸ ὄνομα, ὅστις διὰ τὰς ἀρετάς του ἔγινεν ἔπαρχος εἰς τὴν αὐτὴν νῆσον. Ἡ δὲ γυνὴ αὐτοῦ Κοσμία, πρεπόντως εἶχε καὶ τὸ σωματικὸν κάλλος ὁμοῦ μὲ τὴν ψυχικὴν ὡραιότητα, καὶ ὡμοίαζεν εἰς τὰς ἀρετὰς τοῦ ἀνδρός της. Ἔχων λοιπὸν ὁ Ἰωάννης τοιούτους γεννήτορας δὲν παρήλλαξεν ἀπὸ αὐτούς, ἀλλὰ μᾶλλον ἐσπούδαζε νὰ τοὺς στολίσῃ μὲ τὰς πράξεις περισσότερον, διὰ νὰ γνωρίζεται ἀπὸ τὸν καρπὸν τὸ δένδρον καὶ ὄχι ἀπ’ ἐκεῖνο ὁ καρπὸς νὰ στολίζεται, ἀλλὰ μάλιστα διὰ τὸ παιδίον ὁ πατὴρ νὰ σεμνύνεται.

Ἀφοῦ δὲ ἔφθασεν ὁ Ἅγιος εἰς μέτρον ἡλικίας καὶ ἐπαιδεύθη καλῶς τὰ ἱερὰ γράμματα, τὸν ἐνύμφευσαν οἱ γονεῖς του παρὰ τὴν θέλησίν του καὶ διὰ νὰ μὴ γίνῃ τῶν γονέων παρήκοος ἐπῆρε γυναῖκα καὶ διῆγε μὲ σωφροσύνην καὶ ἐγκράτειαν. Ἀναγκαζόμενος δὲ ὑπὸ τῶν συγγενῶν, ἐγέννησε καὶ παιδία, τὰ ὁποῖα μετ’ ὀλίγον ἐτελεύτησαν ἄωρα, ὁμοίως καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, ὁ δὲ Ἱωάννης, ὡς εὐγνώμων ψυχή, ηὐχαρίστησε πολλὰ καὶ ἐδόξασε τὸν Θεόν, ὅστις καὶ τὰ ἔδωκε καὶ τὰ ἔλαβεν. Ἔκαμνε δὲ αἰτίαν ἀρετῆς ταύτην τὴν ὑπόθεσιν, συλλογιζόμενος ὅτι ἡ στέρησις τῶν τέκνων καὶ τῆς γυναικὸς τὸν ἐλύτρωσαν ἀπὸ τὴν τοῦ βίου φροντίδα καὶ μέριμναν, καὶ καθ’ ἑκάστην προσήδρευε τῷ Θεῷ· ὅθεν καὶ τὰ σπλάγχνα τῆς θείας χρηστότητος διανοίγονται εἰς αὐτόν. Διὰ τοῦτο καὶ αὐτός, ἐκεῖνα κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκμιμούμενος, ἀνοίγει τὰ σπλάγχνα καὶ ὅλας τὰς θύρας καὶ δίδει χεῖρα βοηθείας εἰς τοὺς δεομένους, διαμοιράζων ἀφθόνως ὅλον τὸν πλοῦτόν του καὶ χαρίζων εἰς ὅλους τὰ χρειαζόμενα. Διὰ τὴν πρᾶξιν του δὲ ταύτην ἔγινεν εἰς τοὺς πάντας γνωστὸς καὶ ἐπίδηλος, οὐχὶ μόνον εἰς τοὺς ἰδιώτας καὶ τοὺς ἄρχοντας, ἀλλὰ καὶ ἕως εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ εἰς αὐτὸν τὸν βασιλέα Ἡράκλειον ἔφθασεν ἡ φήμη του, ἦτο δὲ τότε τὸ ἔτος χι΄ (610)...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΒΙΟΥ ΕΔΩ

+++