ΠΟΤΕ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ; ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΗ... (ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ)

+++

ΘΑΥΜΑ, ΜΕΣῼ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Μνήμη: 9η Μαρτίου

...Αὐτὸ ἔγινε μὲ ἕνα ἐργάτη χωρικό, ἀπὸ ἕνα χωριὸ κοντὰ στὸ Ἅγιο Ὄρος,
ὁ ὁποῖος ἐργαζόταν στὸ Μοναστήρι μας ὡς ὑλοτόμος.
 Κάποτε λοιπόν, ποὺ περνοῦσα ἀπὸ τὸ δάσος τῆς Μονῆς,
μὲ χαιρέτησε καὶ μοῦ εἶπε:
"Κάτσε, Γέροντα, νὰ σοῦ πῶ ἕνα μεγάλο θαῦμα
ποὺ μοῦ ἔκαναν οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα.
Πονοῦσε τὸ πόδι μου χρόνια. Πήγαινα στοὺς γιατρούς, στὰ νοσοκομεῖα,
ἀλλὰ τίποτα δὲν μοῦ κάνανε. Καὶ ἐγώ, ἐπειδὴ ἀγαπῶ πολὺ
τοὺς Ἁγίους Τεσσαράκοντα, πῆγα στὴν πανήγυρί τους,
στὴν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μου.
Ἐκεῖ ἦταν πολὺς κόσμος, γεμάτη ἡ Ἐκκλησία. Μόλις ἔφθασα
στὴν Ἐκκλησία, ἀρχίζει νὰ μοῦ πονᾷ πολὺ τὸ πόδι.
Τότε λοιπόν σκέφθηκα νὰ βγῶ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία
νὰ ξεκουράσω τὸ πόδι μου. Ἀλλὰ μοῦ εἶπε ὁ λογισμός:
"Ὁ Ἰούδας ἄφησε τὴν θεία Εὐχαριστία καὶ βγῆκε ἔξω.
Ἰούδας θὰ γίνῃς καὶ ἐσύ;". "Θὰ μείνῃς μέσα, κι ἂς πονᾶς".
Μετὰ ἀπὸ λίγο πονοῦσα πιὸ πολὺ καὶ σκέφθηκα νὰ καθήσω
σὲ μία καρέκλα νὰ ξεκουράσω τὸ πόδι μου.
Τότε ὅμως ἀντίκρυσα τὴν Εἰκόνα τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα,
τοὺς εἶδα νὰ παγώνουν μέσα στὴν λίμνη καὶ εἶπα στὸν ἑαυτό μου:
"Αὐτοὶ ἔκαναν τόση ὑπομονὴ καὶ πάγωσαν γιὰ τὸν Χριστό,
κι ἐσὺ δὲν μπορεῖς νὰ σταθῇς ὄρθιος;".
"Θὰ σταθῇς ὄρθιος κι ἂς πεθάνῃς".Ἐκείνη τὴν ὥρα ποὺ εἶπα αὐτό,
ἦρθε ἕνα ρεῦμα, μὲ περιέλουσε ἀπὸ τὸ κεφάλι καὶ πέρασε
σ' ὅλο τὸ σῶμα μου μέχρι τὸ πονεμένο πόδι μου.
Ἀπὸ τότε ἔγινα καλὰ καὶ δὲν ξαναπόνεσα.
Βλέπετε, Γέροντα, πόσο θαυματουργοὶ εἶναι οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα;"
Αὐτὸς δὲν εἶχε καμμία αἴσθησι ὅτι ἔκανε κάτι ἀξιόμισθο...

Ὅμως βλέπουμε, πότε ἔγινε τὸ θαῦμα καὶ πότε ἦρθε ὁ Θεὸς μέσα του;
Ὅταν ὁ ἴδιος ἄδειασε τελείως ἀπὸ τὸν ἑαυτό του καὶ ἀπὸ τὴν φιλαυτία του
καὶ ἀποφάσισε νὰ πεθάνῃ χάριν τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό...

+++