"Προχτές έγινε μεγάλη φασαρία στο σπίτι. Φωνές, λόγια βαριά...
Η μάνα μου και ο πατέρας μου τσακώθηκαν.
Μου ζητούν ύστερα νά 'μαι "καλό παιδί", αυτοί... οι καλοί"...
Δεν άντεξα. Πήρα το μπουφάν μου και τους παράτησα.
Τους βαρέθηκα πιά... Στο κάτω κάτω ο μόνος
που δεν φταίει σ' όλη την ιστορία είμαι εγώ».
Ημερολόγιο Αγίου
"Μετανοώ Κύριε, γιά όλες τις ανθρώπινες αμαρτίες.
Το σπέρμα ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν βρίσκεται στὸ αἷμα μου.
Μετανοῶ γιὰ ὅλους τοὺς βλασφήμους, ποὺ βλασφημοῦν Ἐσένα,
μὴ ξέροντας ὅτι βλασφημοῦν τὸν Οἰκοδεσπότη, ποὺ τοὺς ντύνει καὶ τρέφει.
Μετανοῶ γιὰ ὅλα τὰ ψεύτικα χείλη, γιὰ ὅλα τὰ θολὰ μάτια,
γιὰ ὅλες τὶς σκληρὲς καρδιὲς, γιὰ ὅλες τὶς ἀχόρταγες κοιλιές,
γιὰ ὅλα τὰ σκοτεινὰ μυαλά, γιὰ ὅλες τὶς κακὲς θελήσεις,
γιὰ ὅλους τοὺς ἄσχημους λογισμούς, γιὰ ὅλες τὶς ψυχοφθόρες ἐνθυμήσεις.
Μετανοῶ γιὰ ὅλη τὴν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων, γιατὶ ὅλη ἡ ἱστορία
εἶναι μέσα στὸ αἷμα μου. Γιατί ἐγὼ εἶμαι μέσα στὸν Ἀδὰμ
καὶ ὁ Ἀδὰμ μέσα μου Γιὰ ὅλα φταίω ἐγώ...".
Τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ ἔχει οἰκουμενικὲς διαστάσεις.
Τὰ δικά μου τὰ λάθη, οἱ δικές μου ἀπροσεξίες, πτώσεις, ἀδυναμίες,
κατὰ ἕνα παράξενο καὶ παράδοξο τρόπο, ἐπιδροῦν στὸν κόσμο ὅλο.
Γι' αὐτό, ἂν τὸ νικήσεις τὸ κακὸ σὲ μιὰ γωνιὰ τῆς γῆς
σ' ὅλη τὴ γῆ τὸ νίκησες.
Πόσο εὔκολη κι εὐχάριστη ἡ κατάκριση καὶ τὸ "κουτσομπολιό",
πόσο δύσκολη ἡ αὐτογνωσία καὶ κατανόηση τῶν ἄλλων.
Πόσο εὔκολο νὰ διαβάζεις ἐφημερίδες γιὰ τὰ "ἔκτροπα τῶν πολιτικῶν",
πόσο δύσκολο νὰ γονατίσεις καὶ νὰ προσευχηθεῖς δυνατὰ
μ' ἕνα κλαυθμὸ βουβό, γιατὶ στὸ σπίτι σου (τὴν Πατρίδα...)
δικοί σου ἄνθρωποι παραφέρονται!
Πόσο καλὴ ἀφορμὴ ἡ φασαρία, ὥστε νὰ "πάρω τὸ μπουφὰν"
καὶ νὰ φύγω· πόσο κουραστικὸ καὶ πιεστικὸ νὰ μείνω,
μισώντας μὲν τὴ φασαρία, ἀγαπώντας ὅμως τοὺς "γονεῖς" μου,
καὶ κάνοντας ὅτι μπορῶ νὰ τοὺς μονοιάσω!...
Κυττῶ τὰ γόνατά μου, τὰ στεγνά μου μάτια, τὴν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.
Κάτι σκέφτομαι· κάτι δύσκολο. Κάνω τὸ σταυρό μου.
Πρέπει ν᾿ ἀρχίσω...
(ἀ.κ. θεολόγου.
Διασκευή δική μας,
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου