ΕΙΚΟΝΕΣ (Απάντηση στους χιλιαστές) 1

+++

ΕΙΚΟΝΕΣ
(Απάντηση στους χιλιαστές)

(+Επ. Αυγουστίνου Καντιώτη)

1

Εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων υπάρχουν σ' όλες
τις Εκκλησίες της Ορθοδοξίας.
Στις εκκλησίες των παπικών δεν υπάρχουν Εικόνες.
Οι παπικοί αντί γιά Εικόνες έχουν αγάλματα.
Οι δε προτεστάντες δεν έχουν ούτε αγάλματα
ούτε Εικόνες· μόνο Σταυρό.



Αλλ' εκείνοι που πιό πολύ απ' όλους μισούν και περιφρονούν
τις Εικόνες είνε οι ψευδομάρτυρες των Γιεχωβά.
Αυτοί κατηγορούν την Εκκλησία μας, ότι με τις Εικόνες
που έχουμε γινόμαστε ειδωλολάτρες και παραβαίνουμε
τη δεύτερη εντολή του Δεκαλόγου που απαγορεύει απολύτως τα είδωλα:
"Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον", λέει (Εξόδ. 20, 4).

Ὤστε κατά τους χιλιαστάς εμείς οι Ορθόδοξοι
είμαστε ειδωλολάτρες γιατί έχουμε Εικόνες.
Τι έχουμε να τους απαντήσουμε; Λίγα θα πούμε εδώ,
όσα επιτρέπει ο χώρος...

+++

Η Αγία Μαρίνα

+++

Μνήμη: 17ῃ Ἰουλίου

+++

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ

+++


Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ

Μνήμη: 15η Ιουλίου

+++

Εικόνα: Ο Καλός Κυρηναίος 20 ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ Η ΑΝΥΠΟΔΗΤΗ

+++

Εικόνα: Ο Καλός Κυρηναίος

20

ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ
Η ΑΝΥΠΟΔΗΤΗ
(Απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο)



Η Ματρώνα Πέτροβνα Μυλνίκοβα ήταν γνωστή στην Πετρούπολη με το όνομα «Ματρώνα η Ανυπόδητη». Γεννήθηκε στο χωριό Βανίνα, της περιοχής Όντελενσκ, της επαρχίας Κοστρόμα. Οι γονείς της ήταν χωρικοί και κατάγονταν από την ίδια περιοχή. Πατέρας της ήταν ο Πιότρ Εφστιγκνίεβιτς Στσερμπίνιν και μητέρα της η Αγάπη, από το χωριό Αντόνοβο της ίδιας επαρχίας. Εκτός από την Ματρώνα είχαν τρείς γιούς: Το Μακάριο, τον Αλέξανδρο και τον Ιβάν. Όλοι τους ήταν αγράμματοι, όπως και η Ματρώνα, και ζούσαν με την γεωργία. Δεν ξέρουμε άν ζούν σήμερα ή αν άφησαν απογόνους. Από τους συγγενείς της Ματρώνουσκα μόνο δύο εγγόνια ήταν γνωστά στην Πετρούπολη: Ο Παύλος Ιβάνωφ Πουμυάντσεφ και η αδερφή του Ελισάβετ.

Η ίδια η Ματρώνα είχε παντρευτεί τον Γέγκορ Τιχόνοβιτς Μυλνίκωφ, έναν άνθρωπο από την κατώτερη τάξη της Κοστρόμα. Ο γάμος όμως γι’ αυτήν ήταν μια σκληρή δοκιμασία. Σ’ όλο το διάστημα που ήταν παντρεμένη δοκίμασε πολλές θλίψεις. Στην Κοστρόμα η Ματρώνα Πέτροβνα είχε ένα μικρό σπίτι στην οδό Σέργιεφ κι ένα μικρό παντοπωλείο.

Στον Τουρκικό πόλεμο του 1877 – 1878 ο άντρας της επιστρατεύτηκε και πέθανε στο στρατό. Η Ματρώνα τον είχε ακολουθήσει ως νοσοκόμα. Για την υπηρεσία της αυτή πληρωνόταν με 25 ρούβλια το μήνα. Με το που έπαιρνε το μισθό της όμως τον μοίραζε στους στρατιώτες εκείνους που ήταν φτωχοί και άποροι.
Όταν τέλειωσε ο πόλεμος η Ματρώνουσκα αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής της στην υπηρεσία του Θεού και του πλησίον. Πούλησε όλη την περιουσία που είχε στην Κοστρόμα και μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς. Η ίδια από τότε ανέλαβε τη δύσκολη και σκληρή άσκηση της διά Χριστόν Σαλής κι άρχισε να περιπλανιέται από δώ κι από κεί σε διάφορα προσκυνήματα. Το πρώτο της προσκύνημα το’ κανε ξυπόλητη στους θαυματουργούς του Σολόφκι. Από τότε, δηλαδή από την εποχή της τουρκικής επίθεσης, η γερόντισσα ταξίδεψε σε πολλούς άγιους τόπους της Ρωσίας και της Παλαιστίνης (στα Ιεροσόλυμα πήγε τέσσερις φορές).

Παντού πήγαινε ξυπόλητη. Δεν ξαναφόρεσε παπούτσια στην ζωή της. Δεν έδινε καμία σημασία αν ήταν χειμώνας ή καλοκαίρι, άν έκανε κρύο ή ζέστη. Περπατούσε πάντα ξυπόλητη για σχεδόν τριάντατρία χρόνια. Ρούχα ζεστά δεν είχε. Φορούσε πάντα ελαφρά καλοκαιρινά και άσπρα, σαν ένδειξη της αγγελικής αγνότητάς της.

Στην Αγία Πετρούπολη έζησε περίπου τριάντα χρόνια. Στην αρχή ζούσε στην πλευρά της Πετρούπολης. Έπειτα, τα τελευταία δεκάξι χρόνια τα πέρασε στο παρεκκλήσι «Χαρά των Θλιβομένων», που είναι δίπλα στο Υαλουργείο.
Στη γειτονιά αυτή, κοντά στο παρεκκλήσι, στη λεωφόρο Σλίσελμπουργκ, μπορούσε να συναντήσει κανείς την Ματρώνουσκα.

Ήταν πάντα ντυμένη στα λευκά, μ’ένα μπαστουνάκι στο χέρι, μά πάντα ξυπόλητη.
Σπάνια τύχαινε να περνάει κανείς κοντά από το διαμέρισμα της Ματρώνουσκα και να μην σταματάει να της ζητήσει να κάνει προσευχή για τις διάφορες δύσκολες περιστάσεις της ζωής του. Και πολλοί από τους θαυμαστές της της έδιναν ελεημοσύνες ανάλογα με τη δύναμή τους. Μερικοί δεν ντρέπονταν να της αφήνουν έστω κι ένα καπίκι, ενώ άλλοι της έδιναν γενναία ποσά. Η Κα Λ. για παράδειγμα της έδωσε κάποτε πεντακόσια ρούβλια, ο έμπορος Ρ. της έδινε είκοσι πέντε ρούβλια το μήνα, πολλοί άλλοι της έδιναν πότε πότε διάφορα αξιόλογα ποσά. Κι η Ματρώνουσκα χρησιμοποιούσε όλες αυτές τις δωρεές για ελεημοσύνες. Έδινε στους φτωχούς, βοηθούσε τις οικογένειές τους, έστελνε δωρεές σε Μοναστήρια και σε φτωχές Ενορίες. Αγόραζε Ευαγγέλια και άγιες Εικόνες και τα έδινε ευλογία στους επισκέπτες της, που ανέρχονταν σε χιλιάδες κάθε χρόνο. Κι ακόμα έστελνε κάθε χρόνο περίπου χίλια οκτακόσια κιλά λάδι για τα καντήλια σε διάφορα Μοναστήρια κι ενοριακές Εκκλησίες.

Με τις προσευχές της Ματρώνουσκα πολλοί αλκοολικοί ελευθερώθηκαν από το ολέθριο πάθος τους –τη μέθη. Ιδιαίτερα αγαπητή η Ματρώνουσκα ήταν ανάμεσα στους φτωχούς της Πετρούπολης, στους απλούς και συνηθισμένους ανθρώπους, αυτούς που κατέφευγαν σε κείνην για να τη συμβουλευτούν και να παρηγορηθούν στις περιόδους των θλίψεων και των δοκιμασιών. Δεν μπορεί να πεί κανείς όμως πως οι θαυμαστές της Ματρώνουσκα ήταν αποκλειστικά οι φτωχοί κι οι δυστυχισμένοι. Είχε πολλούς θαυμαστές κι από τους μορφωμένους, από τη μεσαία αλλά κι από την υψηλή κοινωνία. Γινόταν δεκτή και σε σπίτια αρχόντων, που κατέφευγαν σ’αυτήν για πνευματική βοήθεια, γιατί είχε το χάρισμα της προόρασης και τους προειδοποιούσε για πολλά κακά που τους περίμεναν, πρόλεγε το μέλλον τους.


ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ

Ο Προκόπιος Βασίλιεβιτς Λαμπούτιν ήταν χωρικός
από το χωριό Σλόμποντα, της περιοχής Τβερ...
Ζούσε στην Αγία Πετρούπολη, στη λεωφόρο Ζαμπαλκάνσκυ...
Αυτός μας διηγήθηκε πως τον Οκτώβριο του 1910 ήταν άνεργος.
Όλα τ' αποθέματά του είχαν εξαντληθεί.
Όσο κι αν προσπαθούσε δεν τα κατάφερνε να βρει μιά δουλειά
ή να κερδίσει λίγα χρήματα γιά να ζήσει.
Σ' αυτή τη θλιβερή κι απελπιστική κατάσταση επισκέφτηκε
τη Ματρώνουσκα, της διηγήθηκε την ελεεινή του θέση
και τη δυστυχία του και την παρακάλεσε να προσευχηθεί γι' αυτον.
Η Ματρώνουσκα προσευχήθηκε αμέσως. Μετά σταύρωσε τον Λαμπούτιν
με μία Εικόνα, τον ράντισε με Αγιασμό και του είπε:
-Λοιπόν, μην απελπίζεσαι τόσο εύκολα. Θα προσευχηθώ πάλι γιά σένα
κι ο Θεός θα δώσει. Αύριο θά 'χεις δουλειά.
Με το που γύρισε στο σπίτι του από τη Ματρώνουσκα,
ο Λαμπούτιν έλαβε ευχάριστα νέα από το θείο του
πως είχε βρει κάποια δουλειά. Την άλλη μέρα δούλευε κιόλας,
όπως ακριβώς το προείπε η Ματρώνουσκα...


+++

Ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

+++

Μνήμη: 14ῃ Ἰουλίου


...῾Ο Φιλοκαλισμός, δηλαδὴ ὁ νηπτικὸς πνευματικὸς ἀγώνας,
εἶναι ἀναποτελεσματικός, χωρὶς τακτικὴ συμμετοχὴ
στὰ Μυστήρια τῆς ᾿Εκκλησίας. Καὶ στὰ Μυστήρια, ὅμως,
δὲν πρέπει νὰ προσέρχεται κανεὶς χωρὶς προηγούμενον
πνευματικὸν ἀγῶνα. Οὔτε Μυστήρια χωρὶς Φιλοκαλισμὸ
οὔτε Φιλοκαλισμὸς χωρὶς Μυστήρια. ῾Ο συνδυασμὸς καὶ τῶν δύο
ἀποτελεῖ τὴν Παράδοση τῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας.

῾Ηγετικὲς φυσιογνωμίες τοῦ κινήματος τῶν Κολλυβάδων ὑπῆρξαν:

1. Νεόφυτος ὁ Καυσοκαλυβίτης (1713-1784).
2 ᾿Αθανάσιος ὁ Πάριος (1721-1813).
3. ῾Ο ῞Αγιος Μακάριος ὁ Νοταρᾶς (1731-1805).
4. Νήφων ὁ Χῖος († 1810).
5. ῾Ο ῞Αγιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης (1749-1809).

῾Ο δρόμος, ποὺ πρέπει νὰ πάρουμε, γιὰ νὰ γνωρίσουμε
τὴν θεία γνησιότητα τῆς ᾿Ορθοδοξίας μας, ἀρχίζει ἀπὸ τὸν πλησιέστερο
σὲ μᾶς ῞Αγιο τῆς ᾿Εκκλησίας μας, τὸν ῞Αγιο Νικόδημο τὸν ῾Αγιορείτη...


Διαβᾶστε ἐδῶ τὸ πλῆρες κείμενο «Κολλυβάδες»

+++

Η Αγία ένδοξος Μεγαλομάρτυς και Πανεύφημος Ευφημία

+++

Η ΑΓΙΑ ΕΝΔΟΞΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ
ΚΑΙ ΠΑΝΕΥΦΗΜΟΣ ΕΥΦΗΜΙΑ

Η κυρώσασα τον Όρον
της Αγίας Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου



Μνήμη: 11ῃ Ιουλίου


+++

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ (Σύγχρονου δήθεν Αγιογράφου) 20

+++

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ
(Σύγχρονου δήθεν Αγιογράφου)

20

...Ο Εικονογράφος καθόριζε το πλαίσιο, που εναρμονιζόταν πλήρως
με τις υπόλοιπες αναλογίες, όπως το πλάτος, το μήκος, το πάχος
Η αρμονία αυτή έπαιζε ένα ενεργό ρόλο για την αλήθεια
που ήθελε να εκφράση ολόκληρη η Εικόνα,
...την αρμονία του εικονιζομένου προσώπου με τον Θεό,
την αρμονία της Πίστης, του "καλά λίαν"...
...Συνήθως έσκαβε το εσωτερικό του πλαισίου της Εικόνος,
...πετύχαινε έτσι να δώση έμφαση στο αναπαριστώμενο πρόσωπο ή γεγονός
της θείας Οικονομίας και να προστατέψη την ζωγραφική επιφάνεια...
...Έτριβε όλη την Εικόνα λειαίνοντας τις γωνίες και κάθε αιχμή.
Η πράξη αυτή συμβόλιζε..., όπως οι Άγιοι διά της υπακοής
και της τριβής της ασκήσεως λαμβάνουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος
και λειαίνουν τους εαυτούς τους, την ίδια πορεία πρέπει να ακολουθήση
και το ξύλο, πάνω στο οποίο θα αναπαρασταθή η αγιότητα.
Για την προετοιμασία της ζωγραφικής επιφάνειας χρησιμοποιούσε γύψο,
τον οποίο "νέκρωνε", δηλ. τον επεξεργαζόταν ειδικά για να χάση τη δύναμή του.
Η εργασία αυτή ήταν επίμονη και μακροχρόνια.
Η αγιότητα έπρεπε να γραφή πάνω σε γνήσια υλικά, νεκρωμένα από τα πάθη
της φύσης τους. Έτσι το ξερό ξύλο και σκαλισμένο στο χέρι,
καθώς και ο ψημένος για τρεις ημέρες, τριμμένος και πλυμένος γύψος,
μέχρι και σαράντα φορές, συντρόφευαν τον Εικονογράφο στην υπομονή
που απαιτούσε η όλη διαδικασία, ...τον έκαναν μέτοχο αυτής της αγιότητος...

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ;",
Σπ. Μαρίνη)

+++

ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ - ΠΡΟΤΥΠΟΝ ΑΣΚΗΣΕΩΣ

+++

Ομιλία στην Αγρυπνία της 19.6.2012

Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς
ως Πρότυπον Γνησίας Ασκήσεως

Αγάπη - Ταπείνωσις - Πίστις




Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη
την ψυχωφελέστατη και βαρυσήμαντη Ομιλία

+++

ΚΒΑ

 +++

 

 

 

 

 

+++

Παναγία, η Βάτος η φλεγομένη και μή κατακαιομένη (Η Προστατρια απο τις πυρκαγιές)

--

+++

 

«Των φρονίμων τα παιδιά,
πριν καούν παρακαλάνε»...

 

 

ΠΑΝΑΓΙΑ, Η ΑΦΛΕΚΤΟΣ ΒΑΤΟΣ

(Η ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΤΑΚΑΙΟΜΕΝΗ)

 

 Η Προστάτις από τις πυρκαυϊές 

 

 

++++

«ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ» (Μάτι)

+++


«ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ»
(Μέρος ΙB´)

Η ΑΝΑΛΥΣΗ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Ἁγιογραφικὸ Ἐγχειρίδιο

«Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι
τῆς Ἁγιογραφίας»

+++

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ (Σύγχρονου δήθεν Αγιογράφου) 18

+++

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ
(Σύγχρονου δήθεν Αγιογράφου)

18

...Είδωλα δεν είναι μόνο τα αγάλματα ή τα ξόανα των αρχαίων λαών,
αλλά κάθε πράγμα, που αντικαθιστά στην ψυχή του ανθρώπου
τη θέση που πρέπει να έχει ο Θεός.

Στην Εικόνα λοιπόν δεν προσκυνούμε το κτίσμα, αλλά μέσῳ αυτού τον Θεό,
...που έγινε ορατός κατά την σάρκα και φανερώθηκε στους ανθρώπους.

Η προσκύνηση δείχνει φόβο, πόθο και τιμή,
είναι σύμβολο υποταγής και ταπείνωσης.



Μόνο τον κατά φύσιν Θεό πρέπει να προσκυνάμε σαν Θεό
και να αποδίδωμε σ' όλους τους άλλους την τιμή που οφείλουμε,
όπως διέταξε ο Κύριος...

Ο πόθος της ψυχής γιά τον Θεό είναι πόθος άγιος,
που ξεπερνά τα σωματικά όρια... "Επί κοίτην μου εν νυξίν
εζήτησα ον ηγάπησεν η ψυχή μου, εζήτησα αυτόν
και ουχ εύρον αυτόν, εκάλεσα αυτόν και ουχ υπήκουσέ μου·
αναστήσομαι δη και κυκλώσω εν τη πόλει, εν ταις αγοραίς
και εν ταις πλατείαις και ζητήσω ον ηγάπησεν η ψυχή μου"...

Φόβο, πόθο και τιμή δείχνει η προσκύνηση των Εικόνων.

...Η τιμή της Εικόνας πηγαίνει στο πρωτότυπο,
στο ίδιο το πρόσωπο που αυτή αναπαριστά...
...όποιος δεν τιμά την Εικόνα μήτε το εικονιζόμενο τιμά...
..."όποιος δέχεται εσάς, εμένα δέχεται".
Ώστε όποιος δεν τιμά τους Αγίους, μήτε τον ίδιο τον Κύριο τιμά...

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ;",
Σπ. Μαρίνη)

+++

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ (Σύγχρονου δήθεν Αγιογράφου) 17

+++

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΙΚΟΝΟΛΟΓΙΚΕΣ
(Σύγχρονου δήθεν Αγιογράφου)

17

...Η Εικόνα επινοήθηκε γιά να οδηγεί τον άνθρωπο στη γνώση,
να του φανερώνει, να του κάνει γνωστά και οικεία όσα είναι κρυμμένα
και μακριά του, ...για την ωφέλεια και τη σωτηρία του.
...Αναπαριστά γεγονότα, ή ένα θαύμα ή μία αρετή,
πράγματα που συντελούν στην δόξα και τιμή όσων αρίστευσαν
και διέπρεψαν στην αρετή, ώστε ύστερα
όσοι τα βλέπουν να ωφελούνται.



Μέσῳ της αισθητής θεωρίας έχουμε όμοια ωφέλεια,
όπως και μέσῳ του λόγου.

Ζωγραφίζουμε λοιπόν μὲ πόθο τις Εικόνες εκείνων που έγιναν
άνδρες ενάρετοι, ώστε να τους θυμόμαστε
και να δείχνουμε κι εμείς τον ίδιο ζήλο...

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ;",
Σπ. Μαρίνη)

+++

Βίος του μακαρίου Σέργιου του Μαγίστρου

--

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΣΕΡΓΙΟΥ, ΤΟΥ ΜΑΓΙΣΤΡΟΥ

τοῦ συστησαμένου τὴν Μονὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου,
τὴν λεγομένην τοῦ Νικητιάτου

(Μνήμη: 28η Ἰουνίου)

Ὁ Μακάριος Σέργιος καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Νικήτια τῆς

Παφλαγονίας καὶ ἦταν συγγενὴς τῆς Ἁγίας αὐτοκράτειρας Θεοδώρας,

τῆς στερεωσάσσης τὴν Ὀρθοδοξία (11 Φεβρ.).

Μὲ θᾶρρος καὶ ζῆλο, κατ’ ἐπίγνωσιν ὅμως, ἀγωνίσθηκε καὶ αὐτὸς

ὑπὲρ τῆς τιμῆς τῶν Ἁγίων Εἰκόνων.

Ἔφθασε στὸ ἀξίωμα τοῦ Μαγίστρου καὶ ὑπῆρξε μέλος

τοῦ συμβουλίου τῆς ἀντιβασιλείας, τὸ ὁποῖο ζήτησε μετὰ τὸν θάνατο

τοῦ Θεοφίλου ἀπὸ τὴν Ἁγία Θεοδώρα νὰ ἀποκαταστήση

τὸ συντομώτερο τὴν Ὀρθοδοξία (842).

Ἐτέθη ἐπικεφαλῆς τοῦ στόλου τῆς αὐτοκρατορίας,

κατὰ τὴν διάρκεια μιᾶς ἐκστρατείας στὴν Κρήτη, τὸ 866,

ὅπου καὶ ἐξεδήμησε ἐνδόξως πρὸς Κύριον. Ἐνταφιάσθηκε σὲ μία Μονή,

ἡ ὁποία ἀπὸ τότε ὀνομαζόταν Μονὴ τοῦ Μαγίστρου.

Ἀργότερα τὸ λείψανό του μετεκομίσθη στὴν Μονὴ τῆς Θεοτόκου,

τὴν ὀνομαζομένη τοῦ Νικητιάτου, τὴν ὁποία εἶχε ἱδρύσει ὁ ἴδιος

στὴν εἴσοδο τοῦ κόλπου τῆς Νικομήδειας, πρὸς βορρᾶν.

--