Η Εικόνα της μελλούσης κρίσεως αρχή της πνευματικής αναγέννησης ενός μεγάλου Αγίου

--

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ
ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΙΟΥ

(Απόσπασμα από τον Βίο του Αββά Δοσιθέου,
Μαθητού του Αββά Δωροθέου της Γάζης)

Μνήμη Ἁγίων Πατέρων Γάζης: 13η Αυγούστου


...Ο νέος αυτός (ο μετέπειτα Αββάς Δοσίθεος)
ανήκε στην ακολουθία κάποιου στρατηλάτη
και ζούσε με πολλή άνεση και καλοπέραση
-πάντοτε βέβαια οι ακόλουθοι τέτοιων στρατηγών
ζουν μέσα σε ατμόσφαιρα τρυφηλής αμαρτωλότητας
και ματαιοδοξίας- και ουδέποτε είχε ακούσει λόγο Θεού.
Μερικοί όμως άνθρωποι του στρατηλάτη
του διηγήθηκαν σχετικά με την Αγία Πόλη, την Ιερουσαλήμ,
και του γεννήθηκε ή επιθυμία να πάει να γνωρίσει
τα μέρη εκείνα . Ζήτησε λοιπόν από το στρατηλάτη να τον στείλει
να επισκεφθεί τούς Αγίους Τόπους. Ο στρατηλάτης, επειδή
δεν ήθελε να τον λυπήσει, βρήκε έναν έμπιστο και καλό φίλο
του, πού πήγαινε ο' εκείνα τα μέρη και τού είπε :
«Κάνε μου τη χάρη και πάρε αυτόν τον νέο μαζί σου,
γιατί θέλει να γνωρίσει τούς Αγίους Τόπους».
Εκείνος , επειδή τον ανέλαβε με τη παράκληση του στρατηγού,
τον περιέβαλε με κάθε είδους τιμή ,
τού παρείχε κάθε είδους ανάπαυση και τον καλούσε να τρώει
στο οικογενειακό του τραπέζι.
Όταν λοιπόν έφτασαν στην Αγία Πόλη και προσκύνησαν
τούς Αγίους Τόπους, πήγαν και στη Γεθσημανή. Εκεί υπήρχε
μία Εικόνα πού παρουσίαζε την κόλαση.
Καθώς στεκόταν ό νέος και παρατηρούσε την παράσταση
γεμάτος έκπληξη , βλέπει μία σεμνή γυναίκα
με πορφυρένια ρούχα να στέκεται κοντά του
και να του δείχνει χωριστά τον καθένα απ' εκείνους πού κολάζονταν
και του έλεγε και μερικά άλλα σαν δικές Της νουθεσίες.


Ο νέος καθώς την άκουγε έμεινε άναυδος και κατάπληκτος.
Γιατί, όπως είπα, ουδέποτε είχε ακούσει λόγο Θεού, ή κάτι
για την Κρίση. Της λέει λοιπόν: «Κυρία, τί πρέπει να κάνει κανείς
γιά ν' αποφύγει αυτές τις τιμωρίες»; Και Εκείνη του απάντησε και
του είπε «Να νηστεύεις, να μην τρως κρέας, να προσεύχεσαι
αδιάλειπτα και θα γλυτώσεις απ' αυτές τις τιμωρίες».
Αφού δε του έδωσε τις τρείς αυτές εντολές,
δεν ξαναφάνηκε μπροστά του, αλλά έγινε άφαντη.



Από τότε λοιπόν ό νέος ήταν γεμάτος κατάνυξη και τηρούσε
τις τρείς εντολές πού του έδωσε Εκείνη η γυναίκα.
Ο φίλος όμως του στρατηλάτη, βλέποντάς τον να νηστεύει
και να μην τρώει κρέας, στενοχωριόταν για το πως θα το δικαιολογήσει
στο στρατηλάτη, επειδή ήξερε ότι ό στρατηλάτης τον αγαπούσε
και τον φρόντιζε πολύ. Οι δε στρατιώτες πού ήταν μαζί του,
όταν είδαν την συμπεριφορά του αυτή του είπαν:
«Παιδί μου, αυτά πού κάνεις δεν είναι καμώματα ανθρώπου
 πού θέλει να ζει στον κόσμο.
Αν θέλεις να ζήσεις μ' αυτό τον τρόπο, πήγαινε σε Μοναστήρι
να σώσεις και την ψυχή σου»...


--