+++
Μνήμη: 4 Δεκεμβρίου
ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΤΟΥ ΛΟΥΤΡΟΥ
...Κατ᾽ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ὁ πατὴρ τῆς Ἁγίας, Διόσκορος,
ἀπεφάσισε νὰ οἰκοδομήσῃ λουτρὸν ὡραιότατον.
Ἀφοῦ λοιπὸν ἔκαμε τὸ σχέδιον καὶ ἔδωκεν εἰς τοὺς τεχνίτας
τὰ ἀναγκαίας ὁδηγίας καὶ τοὺς εἶπε ὅτι θὰ τοὺς ἱκανοποιήσῃ
ἂν ἐπιμεληθοῦν καὶ προσέξουν νὰ γίνῃ ὡραῖον τὸ κτίριον,
ἀνεχώρησε καὶ ἐπῆγεν εἰς ἄλλην χώραν, διὰ ἀναγκαίαν ὑπόθεσιν.
Μίαν τῶν ἡμερῶν ἡ Βαρβάρα ἐπῆγε νὰ ἐπισκεφθῇ τὸ κτιζόμενον λουτρόν.
Εἶδε λοιπὸν ὅτι ὅλη ἡ οἰκοδομὴ εἶχε δύο μόνον παράθυρα·
ὅθεν ἠρώτησε τοὺς κτίστας διατὶ δὲν ἔκαμαν καὶ ἄλλο ἕν παράθυρον
πρὸς τὸ νότιον μέρος, ὥστε νὰ φωτίζεται τὸ λουτρὸν περισσότερον.
Οἱ κτίσται τῆς ἀπεκρίθησαν, ὅτι οὕτως εἶχε προστάξει ὁ πατήρ της.
Τότε αὐτὴ τοὺς εἶπε πάλιν· «Κάμετε χωρὶς ἄλλο καὶ τὸ τρίτον παράθυρον
καὶ ἐγὼ ἀποκρίνομαι πρὸς τὸν πατέρα μου, ἂν σᾶς ἐρωτήσῃ διὰ τοῦτο».
Ἔκαμαν λοιπὸν οἱ κτίσται καθῶς τοὺς εἶπεν. Αὐτὴ δὲ κατέβαινε συχνὰ
καὶ παρηκολούθει τὴν οἰκοδομὴν καὶ βλέπουσα τὰ τρία παράθυρα ἔχαιρεν.
Ὁ δὲ πανάγαθος καὶ ἐλεήμων Θεός, ὅστις γνωρίζει ὅλα τὰ πράγματα
πρὶν ἀκόμη πραγματοποιηθῶσιν, εὐχαριστηθεὶς ἀπὸ τὴν ἀγαθὴν
καὶ φρόνιμον γνώμην αὐτῆς, ἐφώτισε τὴν ψυχήν της θαυμάσια
καὶ ἐνέπλησε τὴν καρδίαν της ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ παρρησίαν
πρὸς τὸν μόνον ἀληθῆ Θεὸν καὶ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν...
...Μετ' ὁλίγας ἡμέρας ἔφθασεν ὁ πατήρ της Διόσκορος, ὅστις ἰδῶν
τὸ τρίτον παράθυρον ἠπόρησε, πῶς τὸ ἔκαμαν χωρὶς αὐτὸς νὰ παραγγείλῃ.
Οἱ δὲ παρευρισκόμενοι τεχνῖται εἶπον πρὸς αὐτὸν τὴν ἀλήθειαν.
Τὸτε ἠρώτησε περὶ τούτου τὴν θυγατέρα του, ἡ ὁποία εἶπε πρὸς αὐτόν·
«Ἐγώ, πάτερ, προσέταξα καὶ τὸ ἔκαμαν, διότι φαίνεται ὡραιότερον
τὸ λουτρὸν μὲ τὰ τρία παράθυρα παρὰ μὲ τὰ δύο».
Ὁ πατήρ της ὀργισθείς, εἶπε πρὸς αὐτήν· «Εἰπέ μου, διὰ ποῖον λόγον
καὶ αἰτίαν σοῦ φαίνεται ὡραιότερον;»
Λέγει πρὸς αὐτὸν τότε ἡ Βαρβάρα· «Αἱ τρεῖς θυρίδες φωτίζουσι πάντα
ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Τοῦτο δὲ εἰποῦσα, ἠννόει
τὴν τῆς Ἁγίας Τριάδος ὑπόστασιν καὶ μεγαλειότητα. 
Εἰς τοὺς λόγους τούτους τῆς Βαρβάρας ἐθυμώθη ἀκόμη περισσότερον
ὁ πατήρ της καὶ ἁρπάσας αὐτὴν τὴν ἔφερεν εἰς τὸ λουτρὸν καὶ τῆς εἶπε·
«Πῶς γίνεται τὸ φῶς τῶν τριῶν αὐτῶν θυρίδων φωτιστικὸν εἰς πάντα ἄνθρωπον;»
Ἡ Βαρβάρα ἀπεκρίθη` «Πρόσεχε, πάτερ, νὰ ἐννοήσῃς τὸ αἴτιον».
Ταῦτα εἰποῦσα, ἐποίησε τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ δεικνύει
εἰς αὐτὸν τὰ τρία της δάκτυλα, λέγουσα· «Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιον Πνεῦμα.
Μὲ τὸ φῶς αὐτὸ ὅλη ἡ κτίσις νοερῶς καταλάμπεται».
Ὁ ἀληθὴς οὗτος λόγος τῆς Βαρβάρας ὄχι μόνον δὲν ηὐχαρίστησε
τὸν πατέρα της, ὅστις ἦτο συνηθισμένος νὰ προσκυνῇ τὰ ψευδῆ
καὶ ἀπατηλὰ εἴδωλα, ἀλλ᾽ ἀπεναντίας τὸν ἔκαμε νὰ γίνῃ θηριώδης.
Ὁ ἀσεβέστατος καὶ σκληροκάρδιος οὗτος ἄνθρωπος ἐλησμόνησε
διὰ μιᾶς τοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ, δὲν συνελογίσθη ὅτι ἦτο πατὴρ
καὶ ὅτι ἡ κόρη ἐκείνη ἦτο αἷμα του, ἀλλὰ σύρας τὸ ξίφος του
ὥρμησε νὰ τὴν θανατώση... 
+++
ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΤΟΥ ΛΟΥΤΡΟΥ
...Κατ᾽ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ὁ πατὴρ τῆς Ἁγίας, Διόσκορος,
ἀπεφάσισε νὰ οἰκοδομήσῃ λουτρὸν ὡραιότατον.
Ἀφοῦ λοιπὸν ἔκαμε τὸ σχέδιον καὶ ἔδωκεν εἰς τοὺς τεχνίτας
τὰ ἀναγκαίας ὁδηγίας καὶ τοὺς εἶπε ὅτι θὰ τοὺς ἱκανοποιήσῃ
ἂν ἐπιμεληθοῦν καὶ προσέξουν νὰ γίνῃ ὡραῖον τὸ κτίριον,
ἀνεχώρησε καὶ ἐπῆγεν εἰς ἄλλην χώραν, διὰ ἀναγκαίαν ὑπόθεσιν.
Μίαν τῶν ἡμερῶν ἡ Βαρβάρα ἐπῆγε νὰ ἐπισκεφθῇ τὸ κτιζόμενον λουτρόν.
Εἶδε λοιπὸν ὅτι ὅλη ἡ οἰκοδομὴ εἶχε δύο μόνον παράθυρα·
ὅθεν ἠρώτησε τοὺς κτίστας διατὶ δὲν ἔκαμαν καὶ ἄλλο ἕν παράθυρον
πρὸς τὸ νότιον μέρος, ὥστε νὰ φωτίζεται τὸ λουτρὸν περισσότερον.
Οἱ κτίσται τῆς ἀπεκρίθησαν, ὅτι οὕτως εἶχε προστάξει ὁ πατήρ της.
Τότε αὐτὴ τοὺς εἶπε πάλιν· «Κάμετε χωρὶς ἄλλο καὶ τὸ τρίτον παράθυρον
καὶ ἐγὼ ἀποκρίνομαι πρὸς τὸν πατέρα μου, ἂν σᾶς ἐρωτήσῃ διὰ τοῦτο».
Ἔκαμαν λοιπὸν οἱ κτίσται καθῶς τοὺς εἶπεν. Αὐτὴ δὲ κατέβαινε συχνὰ
καὶ παρηκολούθει τὴν οἰκοδομὴν καὶ βλέπουσα τὰ τρία παράθυρα ἔχαιρεν.
Ὁ δὲ πανάγαθος καὶ ἐλεήμων Θεός, ὅστις γνωρίζει ὅλα τὰ πράγματα
πρὶν ἀκόμη πραγματοποιηθῶσιν, εὐχαριστηθεὶς ἀπὸ τὴν ἀγαθὴν
καὶ φρόνιμον γνώμην αὐτῆς, ἐφώτισε τὴν ψυχήν της θαυμάσια
καὶ ἐνέπλησε τὴν καρδίαν της ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ παρρησίαν
πρὸς τὸν μόνον ἀληθῆ Θεὸν καὶ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν...
...Μετ' ὁλίγας ἡμέρας ἔφθασεν ὁ πατήρ της Διόσκορος, ὅστις ἰδῶν
τὸ τρίτον παράθυρον ἠπόρησε, πῶς τὸ ἔκαμαν χωρὶς αὐτὸς νὰ παραγγείλῃ.
Οἱ δὲ παρευρισκόμενοι τεχνῖται εἶπον πρὸς αὐτὸν τὴν ἀλήθειαν.
Τὸτε ἠρώτησε περὶ τούτου τὴν θυγατέρα του, ἡ ὁποία εἶπε πρὸς αὐτόν·
«Ἐγώ, πάτερ, προσέταξα καὶ τὸ ἔκαμαν, διότι φαίνεται ὡραιότερον
τὸ λουτρὸν μὲ τὰ τρία παράθυρα παρὰ μὲ τὰ δύο».
Ὁ πατήρ της ὀργισθείς, εἶπε πρὸς αὐτήν· «Εἰπέ μου, διὰ ποῖον λόγον
καὶ αἰτίαν σοῦ φαίνεται ὡραιότερον;»
Λέγει πρὸς αὐτὸν τότε ἡ Βαρβάρα· «Αἱ τρεῖς θυρίδες φωτίζουσι πάντα
ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Τοῦτο δὲ εἰποῦσα, ἠννόει
τὴν τῆς Ἁγίας Τριάδος ὑπόστασιν καὶ μεγαλειότητα.
Εἰς τοὺς λόγους τούτους τῆς Βαρβάρας ἐθυμώθη ἀκόμη περισσότερον
ὁ πατήρ της καὶ ἁρπάσας αὐτὴν τὴν ἔφερεν εἰς τὸ λουτρὸν καὶ τῆς εἶπε·
«Πῶς γίνεται τὸ φῶς τῶν τριῶν αὐτῶν θυρίδων φωτιστικὸν εἰς πάντα ἄνθρωπον;»
Ἡ Βαρβάρα ἀπεκρίθη` «Πρόσεχε, πάτερ, νὰ ἐννοήσῃς τὸ αἴτιον».
Ταῦτα εἰποῦσα, ἐποίησε τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ δεικνύει
εἰς αὐτὸν τὰ τρία της δάκτυλα, λέγουσα· «Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιον Πνεῦμα.
Μὲ τὸ φῶς αὐτὸ ὅλη ἡ κτίσις νοερῶς καταλάμπεται».
Ὁ ἀληθὴς οὗτος λόγος τῆς Βαρβάρας ὄχι μόνον δὲν ηὐχαρίστησε
τὸν πατέρα της, ὅστις ἦτο συνηθισμένος νὰ προσκυνῇ τὰ ψευδῆ
καὶ ἀπατηλὰ εἴδωλα, ἀλλ᾽ ἀπεναντίας τὸν ἔκαμε νὰ γίνῃ θηριώδης.
Ὁ ἀσεβέστατος καὶ σκληροκάρδιος οὗτος ἄνθρωπος ἐλησμόνησε
διὰ μιᾶς τοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ, δὲν συνελογίσθη ὅτι ἦτο πατὴρ
καὶ ὅτι ἡ κόρη ἐκείνη ἦτο αἷμα του, ἀλλὰ σύρας τὸ ξίφος του
ὥρμησε νὰ τὴν θανατώση...
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Βίο τῆς Ἁγίας)
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου