+++
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΣΕΒΑΖΗΣ
Μνήμη: 29ῃ Ἀπριλίου
Ὁ Ὅσιος Νικηφόρος καταγόταν ἀπὸ τὸ Θέμα τῶν Ἀνατολικῶν.
Ἀπὸ νωρὶς ἀσπάσθηκε τὸν Μοναχικὸ βίο καί,
ἀφοῦ ἀποτάχθηκε κάθε βιωτικὴ μέριμνα,
διακονοῦσε τοὺς ἀδελφοὺς ὡς ὁ ἔσχατος πάντων
Ὅσο πιὸ πολὺ εἰσέδυε στὴν ἄβυσσο τῆς ταπεινοφροσύνης
καὶ διὰ τῆς ἀσκήσεως σκληραγωγοῦσε τὴν σάρκα
τόσο περισσότερο προόδευε στὴν θεωρία τοῦ Θεοῦ.
Οὔτε στιγμὴ δὲν ἔχανε σὲ μάταιες ἀσχολίες καὶ ἦταν
ἀδιάκοπα προσηλωμένος στὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ,
ἰδίως κατὰ τὶς ἀγρυπνίες, διότι εἶχε τάξει ὅπως ὁ Προφητάναξ Δαυίδ,
νὰ μὴ δώσει ὕπνο στοὺς ὀφθαλμούς του καὶ νυσταγμὸ στὰ βλέφαρα,
ἂν δὲν βρεῖ προηγουμένως τόπο καὶ σκήνωμα Κυρίου
στὴν καρδία του (Ψαλμ. 131, 4-5).
Ὁ θεῖος ἔρως ποὺ τὸν κατέφλεγε τὸν ὁδήγησε νὰ ἀναλάβει
τὸ πνευματικὸ ὅπλο τῆς ὁμολογίας καὶ νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴν Ὀρθοδοξία
ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῆς ἀνάκαμψης τῆς εἰκονομαχίας
ἐπὶ αὐτοκράτορος Λέοντος Ε΄ τοῦ Ἀρμενίου (813-820).
Αὐλοκόλακες ἀνενδοίαστοι, ποὺ ἐπεδίωκαν νὰ κερδίσουν
μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο τὴν εὔνοια τοῦ τυράννου, τὸν κατήγγειλαν
καὶ ὁ Ὅσιος Νικηφόρος ἐπέδειξε κατὰ τὰ βασανιστήρια φρόνημα ἀκλόνητο.
Ἡ ὑπομονὴ ποὺ τοῦ εἶχε χαρίσει ὁ Θεὸς κατέσβεσε τὸ πῦρ τῶν βασάνων
καὶ ἐνδυνάμωσε τὸν Ἅγιο ἀκόμη περισσότερο, ὅπως δυναμώνει
ὁ σίδηρος ὅταν πυρακτωμένος ἐμβαπτισθεῖ σὲ νερό.
Ἐξορίστηκε κατόπιν ὁ Ὅσιος στὰ Πριγκιποννήσια σὲ συνθῆκες
αὐστηρῆς κράτησης· ἀλλὰ οἱ στερήσεις καὶ οἱ δοκιμασίες ποὺ ὑπέμενε
γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦσαν τρυφὴ γιὰ τὸν Ὅσιο Νικηφόρο,
ὅπως παλαιότερα οἱ ἑκούσιοι ἀσκητικοί του ἀγῶνες.
Μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Λέοντος Ε΄, ὁ Ὅσιος ἀπελευθερώθηκε
μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους Ὁμολογητές, ἀλλὰ δὲν ἐπέστρεψε στὴν Μονή του.
Ἐγκαταστάθηκε στὴν Βιθυνία καὶ ἔζησε ἡσυχαστικὰ σὲ τόπο δυσπρόσιτο καὶ δασώδη
ὀνομαζόμενο Σεβάζη κοντὰ στὴν Πρένετο (σημερινὴ Καραμουρσέλ).
Ἐκεῖ μὲ μεγάλους κόπους ἀποψίλωσε μιὰ ἔκταση καὶ τὴν ἔκανε κατοικήσιμη,
ἐνῶ σύντομα ἡ ἀκτινοβολία τῆς ὁσιακῆς του πολιτείας ἔφερε στὴν νέα αὐτὴ Μονὴ
πολυάριθμους Μοναχούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Ὅσιος ἀποτελοῦσε ζῶσα εἰκόνα
τῆς Μοναχικῆς τελειότητος, ποὺ δίδασκε τόσο μὲ τοὺς λόγους ὅσο καὶ μὲ τὴν σιωπή.
Ὅταν ἔπληξε τὴν περιοχὴ φοβερὸς λιμός, ὁ Ὅσιος διέταξε νὰ παίρνουν ἀπὸ τὶς ἀποθῆκες
τρόφιμα καὶ νὰ τὰ μοιράζουν σὲ ὅσους παρουσιάζονταν στὴν πύλη τῆς Μονῆς.
Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τὰ ἀποθέματα τῆς Μονῆς ὄχι μόνο δὲν ἐλαττώνονταν,
ἀλλὰ θαυματουργικὰ πολλαπλασιάζονταν, καὶ ὁ Ὅσιος Νικηφόρος μπόρεσε
νὰ σώσει ἀπὸ τὸν λιμὸ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς,
ὅπως κάποτε στὴν Αἴγυπτο ὁ Πατριάρχης Ἰωσὴφ.
Ὅταν ἦλθε ἡ στιγμὴ νὰ ἐγκαταλείψει τὰ ἐπίγεια, ὁ Ὅσιος συμβούλευσε
τοὺς μαθητές του νὰ μὴν χαλαρώσουν τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνες τους,
νὰ παραμένουν πιστοὶ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἱερᾶς Παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας
καὶ παρέδωσε εἰρηνικὰ τὸ πνεῦμα στὸν Κύριο.
+++
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΣΕΒΑΖΗΣ
Μνήμη: 29ῃ Ἀπριλίου
Ὁ Ὅσιος Νικηφόρος καταγόταν ἀπὸ τὸ Θέμα τῶν Ἀνατολικῶν.
Ἀπὸ νωρὶς ἀσπάσθηκε τὸν Μοναχικὸ βίο καί,
ἀφοῦ ἀποτάχθηκε κάθε βιωτικὴ μέριμνα,
διακονοῦσε τοὺς ἀδελφοὺς ὡς ὁ ἔσχατος πάντων
Ὅσο πιὸ πολὺ εἰσέδυε στὴν ἄβυσσο τῆς ταπεινοφροσύνης
καὶ διὰ τῆς ἀσκήσεως σκληραγωγοῦσε τὴν σάρκα
τόσο περισσότερο προόδευε στὴν θεωρία τοῦ Θεοῦ.
Οὔτε στιγμὴ δὲν ἔχανε σὲ μάταιες ἀσχολίες καὶ ἦταν
ἀδιάκοπα προσηλωμένος στὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ,
ἰδίως κατὰ τὶς ἀγρυπνίες, διότι εἶχε τάξει ὅπως ὁ Προφητάναξ Δαυίδ,
νὰ μὴ δώσει ὕπνο στοὺς ὀφθαλμούς του καὶ νυσταγμὸ στὰ βλέφαρα,
ἂν δὲν βρεῖ προηγουμένως τόπο καὶ σκήνωμα Κυρίου
στὴν καρδία του (Ψαλμ. 131, 4-5).
Ὁ θεῖος ἔρως ποὺ τὸν κατέφλεγε τὸν ὁδήγησε νὰ ἀναλάβει
τὸ πνευματικὸ ὅπλο τῆς ὁμολογίας καὶ νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴν Ὀρθοδοξία
ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῆς ἀνάκαμψης τῆς εἰκονομαχίας
ἐπὶ αὐτοκράτορος Λέοντος Ε΄ τοῦ Ἀρμενίου (813-820).
Αὐλοκόλακες ἀνενδοίαστοι, ποὺ ἐπεδίωκαν νὰ κερδίσουν
μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο τὴν εὔνοια τοῦ τυράννου, τὸν κατήγγειλαν
καὶ ὁ Ὅσιος Νικηφόρος ἐπέδειξε κατὰ τὰ βασανιστήρια φρόνημα ἀκλόνητο.
Ἡ ὑπομονὴ ποὺ τοῦ εἶχε χαρίσει ὁ Θεὸς κατέσβεσε τὸ πῦρ τῶν βασάνων
καὶ ἐνδυνάμωσε τὸν Ἅγιο ἀκόμη περισσότερο, ὅπως δυναμώνει
ὁ σίδηρος ὅταν πυρακτωμένος ἐμβαπτισθεῖ σὲ νερό.
Ἐξορίστηκε κατόπιν ὁ Ὅσιος στὰ Πριγκιποννήσια σὲ συνθῆκες
αὐστηρῆς κράτησης· ἀλλὰ οἱ στερήσεις καὶ οἱ δοκιμασίες ποὺ ὑπέμενε
γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦσαν τρυφὴ γιὰ τὸν Ὅσιο Νικηφόρο,
ὅπως παλαιότερα οἱ ἑκούσιοι ἀσκητικοί του ἀγῶνες.
Μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Λέοντος Ε΄, ὁ Ὅσιος ἀπελευθερώθηκε
μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους Ὁμολογητές, ἀλλὰ δὲν ἐπέστρεψε στὴν Μονή του.
Ἐγκαταστάθηκε στὴν Βιθυνία καὶ ἔζησε ἡσυχαστικὰ σὲ τόπο δυσπρόσιτο καὶ δασώδη
ὀνομαζόμενο Σεβάζη κοντὰ στὴν Πρένετο (σημερινὴ Καραμουρσέλ).
Ἐκεῖ μὲ μεγάλους κόπους ἀποψίλωσε μιὰ ἔκταση καὶ τὴν ἔκανε κατοικήσιμη,
ἐνῶ σύντομα ἡ ἀκτινοβολία τῆς ὁσιακῆς του πολιτείας ἔφερε στὴν νέα αὐτὴ Μονὴ
πολυάριθμους Μοναχούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Ὅσιος ἀποτελοῦσε ζῶσα εἰκόνα
τῆς Μοναχικῆς τελειότητος, ποὺ δίδασκε τόσο μὲ τοὺς λόγους ὅσο καὶ μὲ τὴν σιωπή.
Ὅταν ἔπληξε τὴν περιοχὴ φοβερὸς λιμός, ὁ Ὅσιος διέταξε νὰ παίρνουν ἀπὸ τὶς ἀποθῆκες
τρόφιμα καὶ νὰ τὰ μοιράζουν σὲ ὅσους παρουσιάζονταν στὴν πύλη τῆς Μονῆς.
Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τὰ ἀποθέματα τῆς Μονῆς ὄχι μόνο δὲν ἐλαττώνονταν,
ἀλλὰ θαυματουργικὰ πολλαπλασιάζονταν, καὶ ὁ Ὅσιος Νικηφόρος μπόρεσε
νὰ σώσει ἀπὸ τὸν λιμὸ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς,
ὅπως κάποτε στὴν Αἴγυπτο ὁ Πατριάρχης Ἰωσὴφ.
Ὅταν ἦλθε ἡ στιγμὴ νὰ ἐγκαταλείψει τὰ ἐπίγεια, ὁ Ὅσιος συμβούλευσε
τοὺς μαθητές του νὰ μὴν χαλαρώσουν τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνες τους,
νὰ παραμένουν πιστοὶ στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἱερᾶς Παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας
καὶ παρέδωσε εἰρηνικὰ τὸ πνεῦμα στὸν Κύριο.
+++
ejaireto..
ΑπάντησηΔιαγραφή