+++
«ΕΑΝ ΛΑΒΗΣ ΤΟ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΝ, ΘΕΛΕΙΣ ΣΤΕΡΗΘΗ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ»
...Μίαν νύκτα προσευχόμενος ἔμπροσθεν τῆς Εἰκόνος
τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀπεκοιμήθη ἐκ τοῦ πολλοῦ κόπου,
καὶ εἶδε τὴν ἀκόλουθον ὀπτασίαν,
ὅτι δηλαδὴ ἐπαρουσιάσθησαν εἰς αὐτὸν
δύο νέοι λαμπροφόροι καὶ τοῦ εἶπαν·
-Ἄνθιμε! Ἀκολούθει εἰς ἡμᾶς διὰ νὰ σὲ ὑπάγωμεν
ὄπου ἐπροστάχθημεν ἀπὸ τὴν Κυρίαν τοῦ παντός.
Τότε ἐφάνη εἰς αὐτόν, ὅτι τὸν ὡδήγησαν
εἰς σκοτεινούς, πλήρεις σκωλήκων καὶ δυσωδίας τόπους,
καὶ ἤκουσε φωνὰς καὶ κλαυθμοὺς καὶ οὐαί! καὶ ἀλλοίμονον!
Φοβηθεὶς ὅθεν μὴ μείνη ἐκεῖ ἔτρεμεν ὅλος, ἀλλ' οἱ ὁδηγοῦντες αὐτὸν
λαμπροφόροι νέοι τοῦ ἐθάρρησαν, καὶ παρευθὺς τὸν ἔφεραν
εἰς ἄλλον τόπον φωτεινότατον καὶ εὐωδέστατον, ὅπου ἐκάθητο
μία καλλιστάτη Βασίλισσα ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ, τὴν ὁποίαν προβιβασθεὶς
διὰ νὰ προσκυνήσῃ, διεκόπη, ἀπὸ μίαν βροντώδη φωνήν, λέγουσαν πρὸς αὐτόν·
«Μακράν, μακρὰν ἀπ' ἐμοῦ, διότι ἐναντίον τοῦ συμφέροντός σου
μὲ παρακαλεῖς συνεχῶς διὰ νὰ σοῦ δώσω τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν σου».
Τότε παρουσιάζονται δύο ἄλλοι φωτοειδεῖς νέοι προσκυνοῦντες
ἕως ἐδάφους τὴν Βασίλισσαν λέγοντες: «Δέσποινα καὶ Κυρία τοῦ παντός,
διὰ τὸ αἷμα, ὅπερ ἐχύσαμεν ὑπὲρ τοῦ γλυκυτάτου Υἱοῦ Σου καὶ Δεσπότου ἠμῶν,
καὶ διὰ τὴν ἀγάπην, ἣν ἔχεις πρὸς Αὐτόν, δέξαι τὸν δοῦλον σου τοῦτον,
σκοπὸν ἔχοντα νὰ κτίσῃ Μοναστήρια ἐπ' ὀνόματι ἡμῶν»·
κλίναντες δὲ τὴν κεφαλὴν ἐπλησίασαν τὸν Ὅσιον
εἰς τὴν Βασίλισσαν, ἡ ὁποία τοῦ λέγει:
-Ἄνθιμε, ἐγὼ διὰ τὴν μεγάλην σου εὐλάβειαν, καὶ διὰ τὰς πολλὰς σου
παρακλήσεις, ἀπεφάσισα, νὰ σοὶ δώσω ὁλίγον φῶς· γνώρισαι ὅμως,
ὅτι ἐὰν λάβῃς αὐτὸ τὸ πρόσκαιρον, θέλεις στερηθῆ τὸ αἰώνιον.
Τότε θαρρήσας ὁ Ἅγιος εὐχαρίστησε μετὰ δακρύων τὴν Δέσποιναν,
παρακαλῶν αὐτήν, ὅταν εἶναι τοιαύτη ἡ ἀπόφασις νὰ πρεσβεύῃ
διὰ νὰ καταταχθῆ εἰς τὰς αἰωνίους Μονάς, ὅπου οἱ Δίκαιοι ἀναπαύονται...
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "ΒΙΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΘΙΜΟΥ", Ἀρχ. Γερ. Κεφαλά)
+++
«ΕΑΝ ΛΑΒΗΣ ΤΟ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΝ, ΘΕΛΕΙΣ ΣΤΕΡΗΘΗ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ»
...Μίαν νύκτα προσευχόμενος ἔμπροσθεν τῆς Εἰκόνος
τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀπεκοιμήθη ἐκ τοῦ πολλοῦ κόπου,
καὶ εἶδε τὴν ἀκόλουθον ὀπτασίαν,
ὅτι δηλαδὴ ἐπαρουσιάσθησαν εἰς αὐτὸν
δύο νέοι λαμπροφόροι καὶ τοῦ εἶπαν·
-Ἄνθιμε! Ἀκολούθει εἰς ἡμᾶς διὰ νὰ σὲ ὑπάγωμεν
ὄπου ἐπροστάχθημεν ἀπὸ τὴν Κυρίαν τοῦ παντός.
Τότε ἐφάνη εἰς αὐτόν, ὅτι τὸν ὡδήγησαν
εἰς σκοτεινούς, πλήρεις σκωλήκων καὶ δυσωδίας τόπους,
καὶ ἤκουσε φωνὰς καὶ κλαυθμοὺς καὶ οὐαί! καὶ ἀλλοίμονον!
Φοβηθεὶς ὅθεν μὴ μείνη ἐκεῖ ἔτρεμεν ὅλος, ἀλλ' οἱ ὁδηγοῦντες αὐτὸν
λαμπροφόροι νέοι τοῦ ἐθάρρησαν, καὶ παρευθὺς τὸν ἔφεραν
εἰς ἄλλον τόπον φωτεινότατον καὶ εὐωδέστατον, ὅπου ἐκάθητο
μία καλλιστάτη Βασίλισσα ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ, τὴν ὁποίαν προβιβασθεὶς
διὰ νὰ προσκυνήσῃ, διεκόπη, ἀπὸ μίαν βροντώδη φωνήν, λέγουσαν πρὸς αὐτόν·
«Μακράν, μακρὰν ἀπ' ἐμοῦ, διότι ἐναντίον τοῦ συμφέροντός σου
μὲ παρακαλεῖς συνεχῶς διὰ νὰ σοῦ δώσω τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν σου».
Τότε παρουσιάζονται δύο ἄλλοι φωτοειδεῖς νέοι προσκυνοῦντες
ἕως ἐδάφους τὴν Βασίλισσαν λέγοντες: «Δέσποινα καὶ Κυρία τοῦ παντός,
διὰ τὸ αἷμα, ὅπερ ἐχύσαμεν ὑπὲρ τοῦ γλυκυτάτου Υἱοῦ Σου καὶ Δεσπότου ἠμῶν,
καὶ διὰ τὴν ἀγάπην, ἣν ἔχεις πρὸς Αὐτόν, δέξαι τὸν δοῦλον σου τοῦτον,
σκοπὸν ἔχοντα νὰ κτίσῃ Μοναστήρια ἐπ' ὀνόματι ἡμῶν»·
κλίναντες δὲ τὴν κεφαλὴν ἐπλησίασαν τὸν Ὅσιον
εἰς τὴν Βασίλισσαν, ἡ ὁποία τοῦ λέγει:
-Ἄνθιμε, ἐγὼ διὰ τὴν μεγάλην σου εὐλάβειαν, καὶ διὰ τὰς πολλὰς σου
παρακλήσεις, ἀπεφάσισα, νὰ σοὶ δώσω ὁλίγον φῶς· γνώρισαι ὅμως,
ὅτι ἐὰν λάβῃς αὐτὸ τὸ πρόσκαιρον, θέλεις στερηθῆ τὸ αἰώνιον.
Τότε θαρρήσας ὁ Ἅγιος εὐχαρίστησε μετὰ δακρύων τὴν Δέσποιναν,
παρακαλῶν αὐτήν, ὅταν εἶναι τοιαύτη ἡ ἀπόφασις νὰ πρεσβεύῃ
διὰ νὰ καταταχθῆ εἰς τὰς αἰωνίους Μονάς, ὅπου οἱ Δίκαιοι ἀναπαύονται...
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο "ΒΙΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΘΙΜΟΥ", Ἀρχ. Γερ. Κεφαλά)
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου