«Ας σπουδάσωμεν να εργασθούμεν, έως όπου έχομεν ακόμι καιρόν » (Αββά Δωροθέου)

--

«ΑΣ ΣΠΟΥΔΑΣΩΜΕΝ ΝΑ ΕΡΓΑΣΘΟΥΜΕΝ,
ΕΩΣ ΟΠΟΥ ΕΧΟΜΕΝ ΑΚΟΜΙ ΚΑΙΡΟΝ»

Ἀββᾶς Δωρόθεος τῆς Γάζης

Ἐργάζεσθε καὶ γροικᾶτε καλῶς εἴτι ἀκούετε,
διότι κατὰ ἀλήθειαν, ἐὰν δὲν τὰ κάμετε μὲ τὸ ἔργον,
δὲν ἠμπορεῖτε νὰ τὰ καταλάβετε τοῦτα μὲ λόγον.

Ποῖως ἄνθρωπος, θέλωντας νὰ μάθῃ τέχνην,
δύνεται νὰ τὴν παραλάβῃ μὲ λόγον μόνον;

Πάντως πρῶτον ὑπομένει κάμνωντας καὶ χαλῶντας,
ἐργαζόμενος καὶ ἀφανίζωντας, καὶ ἔτζη ἀπὸ ὁλίγον ὁλίγον
κοπιάζωντας καὶ κάμνωντας ὑπομονήν, μανθάνει τὴν τέχνην,
ἐπειδὴ ἔστωντας νὰ ἰδῇ ὁ Θεὸς τὴν προαίρεσίν καὶ τὸν κόπον του, τὸν βοηθᾷ.

Ἡμεῖς δὲ θέλομεν νὰ μάθωμεν τὴν τέχνην τῶν τεχνῶν μὲ λόγον,
χωρὶς νὰ ἐργασθοῦμεν μὲ τὸ ἔργον· καὶ πῶς εἶναι δυνατόν;

Ἂς προσέχωμεν λοιπὸν τοῦ λόγου μας, ἀδελφοί,
καὶ ἂς σπουδάσωμεν νὰ ἐργασθοῦμεν, ἔως ὁποῦ ἔχομεν ἀκόμι καιρόν,
καὶ ὁ Θεὸς νὰ μᾶς δώσοι νὰ ἐνθυμούμεσθεν, καὶ νὰ φυλάσσωμεν
ἐκεῖνα ὁποῦ ἀκούομεν, διὰ νὰ μὴν μᾶς λογισθοῦν
εἰς κρῖμα ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως τοῦ Θεοῦ.

Ὧ πρέπει δόξα, τιμή, καὶ προσκύνησις
εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Ἐκ τοῦ βιβλίου τοῦ Ἀββᾶ Δωροθέου «Λόγοι ἁσκητικοί»)

--