--
Ἡ φροντῖδα τῆς κανδήλας
...Ὁ Γέρων Ἰωάννης ὁ Ἀναχωρητὴς ἡσύχαζε σὲ ἕνα σπήλαιο,
εἴκοσι μίλια μακριὰ ἀπ’ τὰ Ἱεροσόλυμα.
Στὸ σπήλαιο ποὺ ζοῦσε ὁ Γέροντας, εἶχε μία Εἰκόνα τῆς Παναγίας
ἀχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας
μὲ τὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὡς παιδίον, στὴν ἀγκάλη Της.
Ὅποτε λοιπὸν ἤθελε νὰ πορευθῆ κάπου, σὲ μακρινὲς ἐρήμους
ἢ στὰ Ἱεροσόλυμα, προκειμένου νὰ προσκυνήση τὸν Τίμιο Σταυρὸ
καὶ τὰ ὑπόλοιπα Ἅγια Προσκυνήματα ἢ ἀκόμη καὶ στὸ ὄρος Σινᾶ,
γιὰ νὰ προσευχηθῆ ἢ καὶ σὲ Ναοὺς Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἑβρίσκοντο
πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, περιποιόταν τὴν κανδήλα
καὶ τὴν ἄναβε, ὅπως εἶχε συνήθεια. Ἔπειτα στεκόμενος σὲ στάσι ἱκεσίας,
ἀφοῦ ἱκέτευε τὸν Θεὸ νὰ «κατευθύνῃ τὰ διαβήματά του»,
ἔλεγε στὴν Δέσποινα ἀτενίζοντας μὲ εὐλάβεια στὴν Εἰκόνα Της:
«Ἁγία Δέσποινα Θεοτόκε, ἐπειδὴ ὁδὸν μέλλω βαδίσαι μακράν,
πολλῶν ἡμερῶν προθεσμίαν ἔχουσαν, τῆς κανδήλας Σου φρόντισον,
καὶ σβεννυμένην αὐτὴν κατὰ τὴν ἑμὴν πρόθεσιν φύλαξαι·
ἐγὼ γὰρ τὴν Σὴν βοήθειαν συνοδοιπόρον ἔχων ἀπέρχομαι».
Καὶ λέγοντας αὐτὰ πρὸς τὴν Εἰκόνα ἄφηνε τὸ κελλί του καὶ ἔφευγε.
Ἀφοῦ λοιπὸν πραγματοποιοῦσε τὴν προγραμματισμένη του πορεία,
ἐπέστρεφε, πότε μετὰ ἀπὸ ἕνα μῆνα, πότε μετὰ δύο καὶ τρεῖς
καὶ κάποτε μετὰ πέντε καὶ ἕξι μῆνες.
Καὶ ἔβρισκε πάντοτε, -ὦ τοῦ θαύματος!- τὴν κανδήλα περιποιημένη
καὶ ἀναμμένη ὅπως ἀκριβῶς τὴν εἶχε ἀφήσει φεύγοντας,
καὶ ποτὲ δὲν τὴν εἶδε νὰ ἔχη σβήση ἀπὸ μόνη της, οὔτε ὅταν σηκωνόταν
ἀπ’ τὸν ὕπνο, οὔτε ὅταν ἐπέστρεφε στὸ σπήλαιο ἀπὸ ταξίδι
ἢ ἀπὸ τὴν ἕρημο.
(Ἀπὸ τὸ Λειμωνάριον, τοῦ Ἰωάννου Μόσχου)
--
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου