Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας (10)

--

Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας (10)

Αγία αναφορά

«Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου.

Πρόσχωμεν την αγίαν αναφοράν εν ειρήνη προσφέρειν»,

προτρέπει πάλι ο ιερέας.

Δηλαδή: «Ας σταθούμε γερά σε όσα ομολογήσαμε με το «Πιστεύω…»,

χωρίς να κλονιζόμαστε από τους αιρετικούς. Ας σταθούμε με φόβο,

γιατί είναι μεγάλος ο κίνδυνος να πλανηθούμε.

Όταν έτσι σταθεροί παραμένουμε στην πίστη,

τότε ας προσφέρουμε τα δώρα μας στο Θεό με ειρήνη».

Στο σημείο αυτό οι πιστοί πρέπει να έχουν στο νου τους και τα λόγια του Κυρίου:

«Αν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και θυμηθείς ότι κάποιος

κάτι έχει εναντίον σου, συμφιλιώσου πρώτα μαζί του, και μετά έλα

να προσφέρεις το δώρο σου» (Ματθ. 5:23 -24).

Αφού λοιπόν ο ιερέας ανυψώσει τις ψυχές και τα φρονήματα των πιστών

από τα επίγεια προς τα ουράνια, αρχίζει την ευχαριστήρια προσευχή.

Μιμείται έτσι τον πρώτο Ιερέα, το Χριστό, που ευχαρίστησε το Θεό Πατέρα

προτού παραδώσει το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Τον δοξολογεί τώρα κι αυτός και Τον υμνεί μαζί με τους Αγγέλους.

Τον ευγνωμονεί για όλες τις ευχαριστίες που μας έκανε από την αρχή

της δημιουργίας. Τον ευχαριστεί ιδιαίτερα για την έλευση του Μονογενούς Του Υιού

στον κόσμο και για την παράδοση του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας.

Διηγείται μάλιστα και τα σχετικά με τον Μυστικό Δείπνο,

επαναλαμβάνοντας τα ίδια τα λόγια του Κυρίου:

«Λάβετε, φάγετε…

Πίετε εξ αυτού πάντες…» (Ματθ. 26:26–27).

Ο ιερέας, αφού πει, «Έχοντας λοιπόν στο νου μας αυτή τη σωτήρια εντολή

και όλα όσα έχουν γίνει για μας, δηλαδή τη Σταύρωση, την Ταφή,

την τριήμερη Ανάσταση, την Ανάληψη στους Ουρανούς, την ενθρόνιση

στα δεξιά του Πατέρα, τη δεύτερη και ένδοξη πάλι Παρουσία»,

καταλήγει με την εκφώνηση:

«Τα Σα εκ των Σων Σοι προσφέροντες κατά πάντα και δια πάντα, Σε υμνούμεν, Σε

ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά Σου, ο Θεός ημών».

Με τούτα τα λόγια είναι σαν να λέει στον ουράνιο Πατέρα: «Σου προσφέρουμε την

ίδια εκείνη προσφορά που ο ίδιος ο Μονογενής Σου Υιός πρόσφερε σ’ Εσένα, το Θεό

και Πατέρα. Και προσφέροντάς την, Σ’ ευχαριστούμε, γιατί κι Εκείνος προσφέροντάς

την Σ’ ευχαριστούσε. Τίποτα δικό μας δεν προσθέτουμε σ’ αυτή την προσφορά των

δώρων.

Γιατί δεν είναι δικά μας έργα τούτα τα δώρα, αλλά δικά Σου δημιουργήματα.

Ούτε και δική μας επινόηση είναι αυτός ο τρόπος της λατρείας,

αλλά Εσύ μας τον δίδαξες κι Εσύ μας παρακίνησες

να Σε λατρεύουμε με αυτόν τον τρόπο.

Γι’ αυτό, όσα Σου προσφέρουμε ,είναι εξ ολοκλήρου δικά Σου… ».

Την ίδια στιγμή ο ιερέας προσπίπτει και ικετεύει θερμά το Θεό.

Παρακαλεί για τα δώρα που έχει μπροστά του, ώστε να δεχθούν

το Πανάγιο και παντοδύναμο Πνεύμα Του και να μεταβληθούν

ο μεν άρτος στο ίδιο το άγιο Σώμα του Χριστού,

ο δε οίνος στο ίδιο το άχραντο Αίμα Του.

Συνεχίζεται…

--