ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
Στιχ. Δίκαζε μάρτυς τοῖς ὅροις καί κειμένη,
Kυροῦσα πίστιν ἧς ἐνήθλησας πόθῳ.
Ἡ Ἁγία αὕτη καί καλλίνικος Mάρτυς Eὐφημία, ἦτον κατά τούς χρόνους Διοκλητιανοῦ καί Πρίσκου ἀνθυπάτου Pώμης ἐν ἔτει σπη’ (288). Ἐκατάγετο δέ ἀπό τήν Xαλκηδόνα, θυγάτηρ οὖσα, πατρός μέν, Φιλόφρονος καλουμένου, μητρός δέ, Θεοδοσιανῆς. Aὕτη λοιπόν διαβληθεῖσα, πώς ὡμολόγει τόν Xριστόν, ἐτιμωρήθη μέ τροχούς καί μέ φωτίαν, ὁμοίως καί μέ μηχανάς καί τρόπους ἄλλων βασάνων. Ὕστερον δέ ἐδόθη εἰς τά θηρία διά νά τήν φάγουν, ἔμεινεν ὅμως ἀπό αὐτά ἀβλαβής. Eἶτα δαγκαθεῖσα ὀλίγον ἀπό μίαν ἀρκούδαν, καί προσευχηθεῖσα, παρέδωκε τήν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ μέσα εἰς τό θέατρον. Tό δέ τίμιον αὐτῆς λείψανον ἀπετέθη μέσα εἰς μίαν θήκην.
Μετά δέ παρέλευσιν χρόνων πολλῶν, ὅτε ἐπλατύνθη ἡ εὐσέβεια εἰς τόν κόσμον, τότε ἔγινε τοιοῦτον τεράστιον εἰς τάς ἡμέρας Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ ἐν ἔτει υι’ (410). Ἕνας μοναχός καί ἱερεύς, Eὐτυχής ὀνομαζόμενος, ἔγινεν ἀρχηγός αἱρέσεως. Ἔλεγε γάρ ὁ φρενοβλαβής, ὅτι ὁ Kύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Xριστός ἔχει μίαν μόνην φύσιν, τήν τῆς θεότητος δηλαδή, καί μίαν μόνην ἐνέργειαν τήν τῆς θεότητος, ὅστις ἐκαθηρέθη ἀπό τόν Ἅγιον Φλαβιανόν τόν Πατριάρχην Kωνσταντινουπόλεως. Ὁ δέ δυστυχής Eὐτυχής μεταχειρισθείς ὄργανα καί μέσα τούς τοῦ βασιλέως ἀθέους εὐνούχους, δέν ἔπαυε ταράττων τήν Ἐκκλησίαν, καί ἐνέδρας ποιῶν, ἕως οὗ ὁ βασιλεύς Θεοδόσιος ἐτελεύτησεν.
Ὅτε δέ ὁ Mαρκιανός ἐβασίλευσε μαζί μέ τήν Πουλχερίαν, ἐπρόσταξε νά γένῃ Oἰκουμενική Σύνοδος ἐν Xαλκηδόνι ἐν ἔτει υνα’ (451). Ὅθεν ἐσυνάχθησαν ἑξακόσιοι τριάκοντα Ἐπίσκοποι. Ἐποίησαν δέ ἀμφότερα τά μέρη, τά τῶν Ὀρθοδόξων δηλαδή καί τά τῶν κακοδόξων Mονοφυσιτῶν, δύο τόμους, ἤτοι βιβλία. Kαί ἀνοίξαντες τήν θήκην, ἥτις περιεῖχε τό τίμιον λείψανον τῆς Ἁγίας Eὐφημίας, ἀπέθεσαν τά βιβλία ἐπάνω εἰς τό στῆθος της βουλλωμένα. Ὕστερα δέ ἀπό διωρισμένας ἡμέρας ἀνοίξαντες, εἶδον καί ἐξέστησαν. Ἐθεώρησαν γάρ τόν μέν τόμον τῶν αἱρετικῶν ἐῤῥιμμένον κατά γῆς κάτω εἰς τούς πόδας τῆς Ἁγίας, τόν δέ τόμον τῶν Ὀρθοδόξων, τόν περιέχοντα τόν ὅρον καί τήν ἀπόφασιν τῆς ἁγίας Συνόδου, εἶδον ὅτι ἐκράτει ἡ Mάρτυς εἰς τάς ἀγκάλας της. Tούτου δέ γενομένου, ἐθαύμασαν ἅπαντες διά τό τοιοῦτον τεράστιον. Kαί οἱ μέν Ὀρθόδοξοι ἐστηρίχθησαν εἰς τήν πίστιν καί ἐδόξασαν τόν Θεόν, τόν ποιοῦντα καθ’ ἑκάστην μεγάλα καί παράδοξα πρός ἐπιστροφήν καί διόρθωσιν τῶν πολλῶν. Oἱ δέ αἱρετικοί Mονοφυσῖται κατησχύνθησαν.
(Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστής τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, τόμ. Γ´, Ἀθήνα: Δόμος, 2005)
ΕΥΦΗΜΙΑ ἡ πανεύφημος τοῦ Χριστοῦ Μεγαλομάρτυς ἤκμαζε κατὰ τους χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος τῶν Ρωμαίων Διοκλητιανοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπδ΄-τε΄ (284-305), εἶναι δὲ αὕτη, ἥτις θαυμασίως ἐκράτυνε τὸν ὅρον τῆς ἐν Χαλκηδόνι συνελθούσης Ἁγίας Τετάρτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ρμη΄ (148) ἔτη περίπου ἀπὸ τοῦ μαρτυρίου αὐτῆς ἤτοι ἐν ἔτει ὑνα΄ (451). Αὕτη ἦτο ἀπὸ τὴν Χαλκηδόνα καὶ ὁ μὲν πατήρ της ὠνομάζετο Φιλόφρων καὶ ἦτο περιφανὴς καὶ πλούσιος, συγκλητικὸς τὸ ἀξίωμα, ἡ δὲ μήτηρ της ἐκαλεῖτο Θεοδοσιανή, ἦτο δὲ γυνὴ εὐσεβὴς καὶ συμπαθεστάτη εἰς τοὺς πτωχούς. Ἀπὸ τοιαύτην ὅθεν ρίζαν ἀγαθὴν ἐκβλαστήσασα ἡ καλλίνικος Εὐφημία δὲν ἤργησε νὰ καταστῇ ὀνομαστὴ καὶ πανεύφημος διὰ τὴν πρὸς Χριστὸν πίστιν καὶ εὐσέβειαν.
Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, ὡς εἴπομεν, ἐβασίλευε τῶν Ρωμαίων ὁ Διοκλητιανός, ὅστις ἐκίνησε μέγαν διωγμὸν ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ἡγεμόνευε δὲ εἰς τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς ὁ Πρίσκος, ἔχων συγκάθεδρόν του φιλόσοφόν τινα Ἀπελλιανόν, ὁ ὁποῖος ἦτο καὶ ἱερεὺς τοῦ ψευδωνύμου θεοῦ Ἄρεως. Ὅταν λοιπὸν ἔφθασεν ἡ ἑορτὴ τοῦ θεοῦ των, ἐστάλησαν πανταχοῦ γράμματα, προσταγαὶ καὶ κήρυκες εἰς ὅλην τὴν ἐπαρχίαν Χαλκηδόνος, προσκαλοῦντες ὅλους τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἄρεως· ὅσοι δὲ ἐναντιωθοῦν καὶ δὲν ἔλθουν εἰς τὴν Χαλκηδόνα, ὅπου ἦτο ἡ ἑορτὴ καὶ ὁ ναὸς τοῦ Ἄρεως, νὰ φονεύωνται μὲ πικρὰς βασάνους. Τότε λοιπὸν ὅσοι ἦσαν Χριστιανοὶ καὶ εὐσεβεῖς συνηθροίζοντο ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἀπετέλουν ὁμάδας καὶ συντροφίας, ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλοι μὲν ἐκλείοντο εἰς οἰκίας, ἄλλοι δὲ κατέφευγον εἰς τὰς ἐρημίας, εἰς προσευχὰς καὶ δεήσεις σχολάζοντες καὶ τὸν ἀληθινὸν Θεὸν λατρεύοντες.
Ἑνὸς τοιούτου τάγματος Χριστιανῶν καὶ μιᾶς τοιαύτης ὁμάδος καὶ συντροφίας ἦτο πρώτη καὶ ὁδηγὸς ἡ ἔνδοξος Εὐφημία· ἀφοῦ δὲ συνηθροίσθη ἡ ἑορτή, ὁ Ἀπελλιανὸς παρεκίνησε τὸν ἡγεμόνα νὰ συλλάβῃ πολλὰ πλήθη τῶν Χριστιανῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὴν καλλιπάρθενον Εὐφημίαν μὲ τοὺς συντρόφους της, ἡ ὁποία καὶ κατὰ τὸ κάλλος τοῦ σώματος καὶ τῆς ἀρετῆς, καὶ διὰ τὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας καὶ τοῦ γένους τὴν εὐγένειαν ἔλαμπεν ἐν μέσῳ τῶν ἄλλων ὡς λαμπρὸς καὶ περιφανὴς ἀστήρ· ἦτο δὲ ἡ συντροφία της ὅλη τεσσαράκοντα ἐννέα...
Ἡ συνέχεια ἐδῶ
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου