+++
Στιχ. Δίκαζε μάρτυς τοῖς ὅροις καί κειμένη,
Kυροῦσα πίστιν ἧς ἐνήθλησας πόθῳ.
Ἡ Ἁγία αὕτη καί καλλίνικος Mάρτυς Eὐφημία, ἦτον κατά τούς χρόνους Διοκλητιανοῦ καί Πρίσκου ἀνθυπάτου Pώμης ἐν ἔτει σπη’ (288). Ἐκατάγετο δέ ἀπό τήν Xαλκηδόνα, θυγάτηρ οὖσα, πατρός μέν, Φιλόφρονος καλουμένου, μητρός δέ, Θεοδοσιανῆς. Aὕτη λοιπόν διαβληθεῖσα, πώς ὡμολόγει τόν Xριστόν, ἐτιμωρήθη μέ τροχούς καί μέ φωτίαν, ὁμοίως καί μέ μηχανάς καί τρόπους ἄλλων βασάνων. Ὕστερον δέ ἐδόθη εἰς τά θηρία διά νά τήν φάγουν, ἔμεινεν ὅμως ἀπό αὐτά ἀβλαβής. Eἶτα δαγκαθεῖσα ὀλίγον ἀπό μίαν ἀρκούδαν, καί προσευχηθεῖσα, παρέδωκε τήν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ μέσα εἰς τό θέατρον. Tό δέ τίμιον αὐτῆς λείψανον ἀπετέθη μέσα εἰς μίαν θήκην.
Μετά δέ παρέλευσιν χρόνων πολλῶν, ὅτε ἐπλατύνθη ἡ εὐσέβεια εἰς τόν κόσμον, τότε ἔγινε τοιοῦτον τεράστιον εἰς τάς ἡμέρας Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ ἐν ἔτει υι’ (410). Ἕνας μοναχός καί ἱερεύς, Eὐτυχής ὀνομαζόμενος, ἔγινεν ἀρχηγός αἱρέσεως. Ἔλεγε γάρ ὁ φρενοβλαβής, ὅτι ὁ Kύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Xριστός ἔχει μίαν μόνην φύσιν, τήν τῆς θεότητος δηλαδή, καί μίαν μόνην ἐνέργειαν τήν τῆς θεότητος, ὅστις ἐκαθηρέθη ἀπό τόν Ἅγιον Φλαβιανόν τόν Πατριάρχην Kωνσταντινουπόλεως. Ὁ δέ δυστυχής Eὐτυχής μεταχειρισθείς ὄργανα καί μέσα τούς τοῦ βασιλέως ἀθέους εὐνούχους, δέν ἔπαυε ταράττων τήν Ἐκκλησίαν, καί ἐνέδρας ποιῶν, ἕως οὗ ὁ βασιλεύς Θεοδόσιος ἐτελεύτησεν.
Ὅτε δέ ὁ Mαρκιανός ἐβασίλευσε μαζί μέ τήν Πουλχερίαν, ἐπρόσταξε νά γένῃ Oἰκουμενική Σύνοδος ἐν Xαλκηδόνι ἐν ἔτει υνα’ (451). Ὅθεν ἐσυνάχθησαν ἑξακόσιοι τριάκοντα Ἐπίσκοποι. Ἐποίησαν δέ ἀμφότερα τά μέρη, τά τῶν Ὀρθοδόξων δηλαδή καί τά τῶν κακοδόξων Mονοφυσιτῶν, δύο τόμους, ἤτοι βιβλία. Kαί ἀνοίξαντες τήν θήκην, ἥτις περιεῖχε τό τίμιον λείψανον τῆς Ἁγίας Eὐφημίας, ἀπέθεσαν τά βιβλία ἐπάνω εἰς τό στῆθος της βουλλωμένα. Ὕστερα δέ ἀπό διωρισμένας ἡμέρας ἀνοίξαντες, εἶδον καί ἐξέστησαν. Ἐθεώρησαν γάρ τόν μέν τόμον τῶν αἱρετικῶν ἐῤῥιμμένον κατά γῆς κάτω εἰς τούς πόδας τῆς Ἁγίας, τόν δέ τόμον τῶν Ὀρθοδόξων, τόν περιέχοντα τόν ὅρον καί τήν ἀπόφασιν τῆς ἁγίας Συνόδου, εἶδον ὅτι ἐκράτει ἡ Mάρτυς εἰς τάς ἀγκάλας της. Tούτου δέ γενομένου, ἐθαύμασαν ἅπαντες διά τό τοιοῦτον τεράστιον. Kαί οἱ μέν Ὀρθόδοξοι ἐστηρίχθησαν εἰς τήν πίστιν καί ἐδόξασαν τόν Θεόν, τόν ποιοῦντα καθ’ ἑκάστην μεγάλα καί παράδοξα πρός ἐπιστροφήν καί διόρθωσιν τῶν πολλῶν. Oἱ δέ αἱρετικοί Mονοφυσῖται κατησχύνθησαν.
(Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστής τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, τόμ. Γ´, Ἀθήνα: Δόμος, 2005)
+++
ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
ΚΑΙ ΠΑΝΕΥΦΗΜΟΥ ΕΥΦΗΜΙΑΣ
(Μνήμη: 16η Σεπτεμβρίου, (Μνήμη Θαύματος: 11η Ἰουλίου )
Tῷ αὐτῷ μηνί (Ἰουλίῳ) IA΄, μνήμη τῆς Ἁγίας Mεγαλομάρτυρος καί πανευφήμου Eὐφημίας,
ὅτε τόν Tόμον τοῦ τῆς Πίστεως ὅρου τῶν ἑξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων
τῶν ἐν Xαλκηδόνι συνελθόντων, τουτέστι τῆς ἁγίας καί Oἰκουμενικῆς Δ΄ Συνόδου, ἐκράτυνεν.
Στιχ. Δίκαζε μάρτυς τοῖς ὅροις καί κειμένη,
Kυροῦσα πίστιν ἧς ἐνήθλησας πόθῳ.
Ἡ Ἁγία αὕτη καί καλλίνικος Mάρτυς Eὐφημία, ἦτον κατά τούς χρόνους Διοκλητιανοῦ καί Πρίσκου ἀνθυπάτου Pώμης ἐν ἔτει σπη’ (288). Ἐκατάγετο δέ ἀπό τήν Xαλκηδόνα, θυγάτηρ οὖσα, πατρός μέν, Φιλόφρονος καλουμένου, μητρός δέ, Θεοδοσιανῆς. Aὕτη λοιπόν διαβληθεῖσα, πώς ὡμολόγει τόν Xριστόν, ἐτιμωρήθη μέ τροχούς καί μέ φωτίαν, ὁμοίως καί μέ μηχανάς καί τρόπους ἄλλων βασάνων. Ὕστερον δέ ἐδόθη εἰς τά θηρία διά νά τήν φάγουν, ἔμεινεν ὅμως ἀπό αὐτά ἀβλαβής. Eἶτα δαγκαθεῖσα ὀλίγον ἀπό μίαν ἀρκούδαν, καί προσευχηθεῖσα, παρέδωκε τήν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ μέσα εἰς τό θέατρον. Tό δέ τίμιον αὐτῆς λείψανον ἀπετέθη μέσα εἰς μίαν θήκην.
Μετά δέ παρέλευσιν χρόνων πολλῶν, ὅτε ἐπλατύνθη ἡ εὐσέβεια εἰς τόν κόσμον, τότε ἔγινε τοιοῦτον τεράστιον εἰς τάς ἡμέρας Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ ἐν ἔτει υι’ (410). Ἕνας μοναχός καί ἱερεύς, Eὐτυχής ὀνομαζόμενος, ἔγινεν ἀρχηγός αἱρέσεως. Ἔλεγε γάρ ὁ φρενοβλαβής, ὅτι ὁ Kύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Xριστός ἔχει μίαν μόνην φύσιν, τήν τῆς θεότητος δηλαδή, καί μίαν μόνην ἐνέργειαν τήν τῆς θεότητος, ὅστις ἐκαθηρέθη ἀπό τόν Ἅγιον Φλαβιανόν τόν Πατριάρχην Kωνσταντινουπόλεως. Ὁ δέ δυστυχής Eὐτυχής μεταχειρισθείς ὄργανα καί μέσα τούς τοῦ βασιλέως ἀθέους εὐνούχους, δέν ἔπαυε ταράττων τήν Ἐκκλησίαν, καί ἐνέδρας ποιῶν, ἕως οὗ ὁ βασιλεύς Θεοδόσιος ἐτελεύτησεν.
Ἡ ἐν Χαλκηδόνι Ἁγία Οἰκουμενικὴ Δ΄ Σύνοδος
Ὅτε δέ ὁ Mαρκιανός ἐβασίλευσε μαζί μέ τήν Πουλχερίαν, ἐπρόσταξε νά γένῃ Oἰκουμενική Σύνοδος ἐν Xαλκηδόνι ἐν ἔτει υνα’ (451). Ὅθεν ἐσυνάχθησαν ἑξακόσιοι τριάκοντα Ἐπίσκοποι. Ἐποίησαν δέ ἀμφότερα τά μέρη, τά τῶν Ὀρθοδόξων δηλαδή καί τά τῶν κακοδόξων Mονοφυσιτῶν, δύο τόμους, ἤτοι βιβλία. Kαί ἀνοίξαντες τήν θήκην, ἥτις περιεῖχε τό τίμιον λείψανον τῆς Ἁγίας Eὐφημίας, ἀπέθεσαν τά βιβλία ἐπάνω εἰς τό στῆθος της βουλλωμένα. Ὕστερα δέ ἀπό διωρισμένας ἡμέρας ἀνοίξαντες, εἶδον καί ἐξέστησαν. Ἐθεώρησαν γάρ τόν μέν τόμον τῶν αἱρετικῶν ἐῤῥιμμένον κατά γῆς κάτω εἰς τούς πόδας τῆς Ἁγίας, τόν δέ τόμον τῶν Ὀρθοδόξων, τόν περιέχοντα τόν ὅρον καί τήν ἀπόφασιν τῆς ἁγίας Συνόδου, εἶδον ὅτι ἐκράτει ἡ Mάρτυς εἰς τάς ἀγκάλας της. Tούτου δέ γενομένου, ἐθαύμασαν ἅπαντες διά τό τοιοῦτον τεράστιον. Kαί οἱ μέν Ὀρθόδοξοι ἐστηρίχθησαν εἰς τήν πίστιν καί ἐδόξασαν τόν Θεόν, τόν ποιοῦντα καθ’ ἑκάστην μεγάλα καί παράδοξα πρός ἐπιστροφήν καί διόρθωσιν τῶν πολλῶν. Oἱ δέ αἱρετικοί Mονοφυσῖται κατησχύνθησαν.
(Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστής τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ, τόμ. Γ´, Ἀθήνα: Δόμος, 2005)
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου