+++
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΣΗΜΕΙΟΦΟΡΟΣ Ο ΕΝ ΑΤΡΩᾼ
Mνήμη: 3η Ἰανουαρίου
Ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Πέτρος γεννήθηκε θαυματουργικά,
μετὰ ἀπὸ πολυχρόνιο περίοδο ἀτεκνίας τῶν γονέων του.
Ἀπὸ νεαρᾶς ἡλικίας ἀφοσιώθηκε στὴν ἄσκηση καὶ τὴν προσευχὴ
καὶ μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ ἡμέρες ἀσιτίας, νήψεως καὶ προσευχῆς
ἡ Ἴδια ἡ Θεοτόκος τοῦ ἀποκάλυψε τὸ δῶρο τῆς Μοναχικῆς κλίσης
καὶ τὸν ὁδήγησε στὸν ἀσκητὴ Παῦλο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ τὸν δοκίμασε,
σύμφωνα μὲ τοὺς κανονισμούς, τὸν ἐνέδυσε τὸ Μοναχικὸ Σχῆμα
καὶ τὸν χειροτόνησε Πρεσβύτερο.
Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρός, ὑποχρεώθηκε
νὰ ἐπωμισθῆ τὴν ἡγουμενία τῆς Ἀδελφότητος, τὴν ὁποία εἶχαν ἱδρύσει,
διδάσκοντας τοὺς Μοναχοὺς κυρίως τὸ «ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε»...
Ἀπὸ τότε αὔξησε τὴν ἄσκησή του καὶ δὲν τρεφόταν παρὰ μόνον μὲ λίγα λαχανικά,
ἐνῶ φοροῦσε κατάσαρκα τρίχινο χιτώνα καὶ ἀλυσίδες.
Ἀγρυπνοῦσε ὅλες τὶς νύχτες καὶ τὶς ἀφιέρωνε
στὴν ἀποστήθιση ὁλόκληρου τοῦ Ψαλτηρίου.
Ὁπλισμένος μὲ τέτοια πνευματικὰ ὅπλα ὁδήγησε τὰ λογικά του πρόβατα
εἰρηνικὰ «εἰς τόπους χλόης», μέχρις ὅτου στὸν θρόνο τοῦ αὐτοκράτορος
ἀναρρήθηκε ὁ δυσσεβὴς Λέων Ε΄ ὁ Ἀρμένιος, ὁ ὁποῖος ἀνανέωσε
τὸν διωγμὸ κατὰ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων.
Οἱ Μοναχοὶ τῆς δύσκολης αὐτῆς περιόδου, διωκώμενοι καὶ ὑποφέροντες
μύρια βάσανα ἦταν ἀναγκασμένοι νὰ διασκορπισθοῦν σὲ μικρὲς ὁμάδες
στὰ ὄρη καὶ τὶς ἐρήμους, ἔτοιμοι νὰ μετακινηθοῦν «ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν»
μόλις ἡ ἀπειλὴ γινόταν ψηλαφητή.
Ὁ Ὅσιος τοὺς βοηθοῦσε νὰ ἀποφεύγουν τὴν σύλληψη, ἀλλὰ ταυτόχρονα
τοὺς προετοίμαζε γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο μαρτύριο, κυρίως μέσῳ τῆς ταπείνωσης,
τὴν ὁποία ἀποκτοῦσαν μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς ἄσκησης,
τῆς σιωπῆς καὶ τῆς προσευχῆς.
Σὲ μία ἀπὸ τὶς προσευχές του, ἐνώπιον τῆς Εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ,
εἶδε τὸ Πρόσωπό Του νὰ λάμπει καὶ νὰ σταλάζη σταγόνες γάλα,
φανερώνοντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ στὸν Ὅσιο τὴν ἐναργῆ παρουσία Του
στὶς Ἅγιες Εἰκόνες Του.
Ἐνήργησε ἄφθονα θαύματα, μόνον ὅμως στοὺς Ὀρθοδόξους
καὶ σὲ ὅσους ἀπαρνοῦνταν ἐνώπιόν του τὴν εἰκονομαχικὴ αἵρεση.
Δεχόταν ἐπίσης μὲ μεγάλη χαρὰ καὶ μεγαλοψυχία ὅσους εἶχαν μὲν παρασυρθεῖ
στὴν ἄρνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἀλλὰ μετανοοῦσαν καὶ ἐπέστρεφαν.
Σὲ μία σύντομη ἀνάπαυλα τοῦ διωγμοῦ, μπόρεσε νὰ ὀργανώση ἐκ νέου
τὸ ἀνδρικὸ Μοναστήρι καὶ νὰ ἱδρύση ἕνα νέο γυναικεῖο.
Τὰ σημεῖα (θαύματα), τὰ ὁποῖα ἐνεργοῦσε ἦταν τόσο πολλά, ὥστε κατηγορήθηκε
ἀπὸ κάποιους φθονεροὺς, ὅπως καὶ ὁ Κύριος, ὅτι τὰ πραγματοποιεῖ
μὲ τὴν βοήθεια τῶν δαιμόνων.
Τότε ὁ Ὅσιος προσέτρεξε στὸν ἐξόριστο Μέγα Θεόδωρο τὸν Στουδίτη,
ὁ ὁποῖος μετὰ ἀπὸ ἁρμόδια ἐξέταση, πῆρε ἀνοικτὰ τὸ μέρος του.
Ὁ διωγμὸς ἐπαναλήφθηκε, καὶ μάλιστα μὲ μεγαλύτερη ἔνταση,
μετὰ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ τελευταίου εἰκονομάχου αὐτοκράτορος, Θεοφίλου,
καὶ ὁ Ὅσιος ἀναγκάσθηκε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ νὰ διασκορπίσει
τὸ πνευματικό του ποίμνιο στὶς ἐρήμους, τὰ δάση, τὰ ὄρη καὶ «ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς».
Ἀφοῦ θεραπεύτηκε θαυματουργικὰ ἀπὸ μία ἀσθένεια, μπόρεσε νὰ ἐπισκεφθεῖ
τὸν Μέγα Ἰωαννίκιο καὶ νὰ συνευφρανθοῦν πνευματικά, ἐφ ὅσον
τὰ πνεύματά τους ἦσαν ἑνωμένα ἐν Χριστῷ καὶ ἀκτινοβολοῦσαν
τὴν ἴδια ἀκριβῶς ἀκτινοβολία τῆς θείας Χάριτος.
Ἔζησαν μαζὶ γιὰ λίγες ἡμέρες «ἐν θεωρίᾳ» καὶ ἀφοῦ ἐνεδυνάμωσαν
τοὺς μαθητές τους, ὥστε νὰ μένουν σταθεροὶ στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση
καὶ Πίστη καθὼς καὶ στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, ὑπομένωντας μὲ χαρὰ δοκιμασίες
καὶ διωγμούς γιὰ τὴν Ἀγάπη Του, ὁ Ὅσιος Πέτρος παρέδωσε τὴν ψυχή του
στὰ χέρια τοῦ Κυρίου τὴν 1η Ἰανουαρίου τοῦ 837.
Ὁ τάφος του ἔγινε πηγὴ ἰαμάτων καὶ θαυμάτων γιὰ τοὺς προσεγγίζοντας
μὲ μετάνοια, ταπείνωση, πίστη καὶ ἀγάπη.
Mνήμη: 3η ἸανουαρίουὉ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Πέτρος γεννήθηκε θαυματουργικά,
μετὰ ἀπὸ πολυχρόνιο περίοδο ἀτεκνίας τῶν γονέων του.
Ἀπὸ νεαρᾶς ἡλικίας ἀφοσιώθηκε στὴν ἄσκηση καὶ τὴν προσευχὴ
καὶ μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ ἡμέρες ἀσιτίας, νήψεως καὶ προσευχῆς
ἡ Ἴδια ἡ Θεοτόκος τοῦ ἀποκάλυψε τὸ δῶρο τῆς Μοναχικῆς κλίσης
καὶ τὸν ὁδήγησε στὸν ἀσκητὴ Παῦλο, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ τὸν δοκίμασε,
σύμφωνα μὲ τοὺς κανονισμούς, τὸν ἐνέδυσε τὸ Μοναχικὸ Σχῆμα
καὶ τὸν χειροτόνησε Πρεσβύτερο.
Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρός, ὑποχρεώθηκε
νὰ ἐπωμισθῆ τὴν ἡγουμενία τῆς Ἀδελφότητος, τὴν ὁποία εἶχαν ἱδρύσει,
διδάσκοντας τοὺς Μοναχοὺς κυρίως τὸ «ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε»...
Ἀπὸ τότε αὔξησε τὴν ἄσκησή του καὶ δὲν τρεφόταν παρὰ μόνον μὲ λίγα λαχανικά,
ἐνῶ φοροῦσε κατάσαρκα τρίχινο χιτώνα καὶ ἀλυσίδες.
Ἀγρυπνοῦσε ὅλες τὶς νύχτες καὶ τὶς ἀφιέρωνε
στὴν ἀποστήθιση ὁλόκληρου τοῦ Ψαλτηρίου.
Ὁπλισμένος μὲ τέτοια πνευματικὰ ὅπλα ὁδήγησε τὰ λογικά του πρόβατα
εἰρηνικὰ «εἰς τόπους χλόης», μέχρις ὅτου στὸν θρόνο τοῦ αὐτοκράτορος
ἀναρρήθηκε ὁ δυσσεβὴς Λέων Ε΄ ὁ Ἀρμένιος, ὁ ὁποῖος ἀνανέωσε
τὸν διωγμὸ κατὰ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων.
Οἱ Μοναχοὶ τῆς δύσκολης αὐτῆς περιόδου, διωκώμενοι καὶ ὑποφέροντες
μύρια βάσανα ἦταν ἀναγκασμένοι νὰ διασκορπισθοῦν σὲ μικρὲς ὁμάδες
στὰ ὄρη καὶ τὶς ἐρήμους, ἔτοιμοι νὰ μετακινηθοῦν «ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν»
μόλις ἡ ἀπειλὴ γινόταν ψηλαφητή.
Ὁ Ὅσιος τοὺς βοηθοῦσε νὰ ἀποφεύγουν τὴν σύλληψη, ἀλλὰ ταυτόχρονα
τοὺς προετοίμαζε γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο μαρτύριο, κυρίως μέσῳ τῆς ταπείνωσης,
τὴν ὁποία ἀποκτοῦσαν μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς ἄσκησης,
τῆς σιωπῆς καὶ τῆς προσευχῆς.
Σὲ μία ἀπὸ τὶς προσευχές του, ἐνώπιον τῆς Εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ,
εἶδε τὸ Πρόσωπό Του νὰ λάμπει καὶ νὰ σταλάζη σταγόνες γάλα,
φανερώνοντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ στὸν Ὅσιο τὴν ἐναργῆ παρουσία Του
στὶς Ἅγιες Εἰκόνες Του.
Ἐνήργησε ἄφθονα θαύματα, μόνον ὅμως στοὺς Ὀρθοδόξους
καὶ σὲ ὅσους ἀπαρνοῦνταν ἐνώπιόν του τὴν εἰκονομαχικὴ αἵρεση.
Δεχόταν ἐπίσης μὲ μεγάλη χαρὰ καὶ μεγαλοψυχία ὅσους εἶχαν μὲν παρασυρθεῖ
στὴν ἄρνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἀλλὰ μετανοοῦσαν καὶ ἐπέστρεφαν.
Σὲ μία σύντομη ἀνάπαυλα τοῦ διωγμοῦ, μπόρεσε νὰ ὀργανώση ἐκ νέου
τὸ ἀνδρικὸ Μοναστήρι καὶ νὰ ἱδρύση ἕνα νέο γυναικεῖο.
Τὰ σημεῖα (θαύματα), τὰ ὁποῖα ἐνεργοῦσε ἦταν τόσο πολλά, ὥστε κατηγορήθηκε
ἀπὸ κάποιους φθονεροὺς, ὅπως καὶ ὁ Κύριος, ὅτι τὰ πραγματοποιεῖ
μὲ τὴν βοήθεια τῶν δαιμόνων.
Τότε ὁ Ὅσιος προσέτρεξε στὸν ἐξόριστο Μέγα Θεόδωρο τὸν Στουδίτη,
ὁ ὁποῖος μετὰ ἀπὸ ἁρμόδια ἐξέταση, πῆρε ἀνοικτὰ τὸ μέρος του.
Ὁ διωγμὸς ἐπαναλήφθηκε, καὶ μάλιστα μὲ μεγαλύτερη ἔνταση,
μετὰ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ τελευταίου εἰκονομάχου αὐτοκράτορος, Θεοφίλου,
καὶ ὁ Ὅσιος ἀναγκάσθηκε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ νὰ διασκορπίσει
τὸ πνευματικό του ποίμνιο στὶς ἐρήμους, τὰ δάση, τὰ ὄρη καὶ «ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς».
Ἀφοῦ θεραπεύτηκε θαυματουργικὰ ἀπὸ μία ἀσθένεια, μπόρεσε νὰ ἐπισκεφθεῖ
τὸν Μέγα Ἰωαννίκιο καὶ νὰ συνευφρανθοῦν πνευματικά, ἐφ ὅσον
τὰ πνεύματά τους ἦσαν ἑνωμένα ἐν Χριστῷ καὶ ἀκτινοβολοῦσαν
τὴν ἴδια ἀκριβῶς ἀκτινοβολία τῆς θείας Χάριτος.
Ἔζησαν μαζὶ γιὰ λίγες ἡμέρες «ἐν θεωρίᾳ» καὶ ἀφοῦ ἐνεδυνάμωσαν
τοὺς μαθητές τους, ὥστε νὰ μένουν σταθεροὶ στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση
καὶ Πίστη καθὼς καὶ στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, ὑπομένωντας μὲ χαρὰ δοκιμασίες
καὶ διωγμούς γιὰ τὴν Ἀγάπη Του, ὁ Ὅσιος Πέτρος παρέδωσε τὴν ψυχή του
στὰ χέρια τοῦ Κυρίου τὴν 1η Ἰανουαρίου τοῦ 837.
Ὁ τάφος του ἔγινε πηγὴ ἰαμάτων καὶ θαυμάτων γιὰ τοὺς προσεγγίζοντας
μὲ μετάνοια, ταπείνωση, πίστη καὶ ἀγάπη.
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου