«Η Αντιγραφή» (Μέρος Β΄) Το παραδεισένιο περιστεράκι της Αγιογραφίας (Μέρος ΙΣΤ΄)

+++


«Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ»
(Μέρος Β´)

...Ἡ πιὸ ἁπλὴ μορφὴ ἀντιγραφῆς εἶναι τὸ νὰ πάρουμε ἕνα καλὸ πρωτότυπο
καὶ νὰ προσπαθήσουμε, μόνο μὲ μολύβι, νὰ τὸ ἀντιγράψουμε (ξεπατικώσουμε),
σὲ ἕνα ριζόχαρτο. Ἀφοῦ ἐξασκηθοῦμε ἀρκετά, δοκιμάζουμε
νὰ ἀντιγράψουμε κανονικά, χωρὶς ριζόχαρτο.

Ὅσο πιὸ πολὺ ὁμοιάσει τὸ σχέδιό μας, τὸ ἀντίγραφο δηλαδή,
στὸ πρωτότυπο, όσο πιὸ ἐπιτυχημένο θεωρεῖται.

Στὴν ἀρχὴ βέβαια τὰ σχέδιά μας θὰ ἔχουν ὁπωσδήποτε
τὴν σφραγῖδα τῆς ἀτέλειας


Αὐτὸ ὅμως δὲν πρέπει καθόλου νὰ μᾶς ἀπογοητεύση,
ὥστε νὰ ἀφήσουμε τὴν καλὴ προσπάθειά μας.

Ἡ ἀποτυχία ἄλλωστε εἶναι ἕνας σημαντικὸς παράγοντας,
γιὰ νὰ φθάσουμε καὶ στὴν ἐπιτυχία. Δὲν πρέπει σὲ καμία περίπτωσι
νὰ μᾶς στενοχωρῆ ἰδιαιτέρως καὶ πολὺ περισσότερο νὰ μᾶς ὁδηγῆ
σὲ ἀπόγνωση γιὰ τὴν πρόοδό μας καὶ παραίτησι.

(Σχετικὸ κείμενο περὶ ἀποτυχίας:
http://agiografikesmeletes.blogspot.com/2010/09/blog-post_22.html)

Ἂν συνεχίσουμε μὲ ἐπιμονή, ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδα, θὰ δοῦμε
πολὺ σύντομα τέτοια ἀποτελέσματα, ποὺ θὰ δυσκολευόμαστε
νὰ τὸ πιστέψουμε...

Ἡ Ἀρετὴ τῆς Ὑπομονῆς στεφανώνει
ὅσους κάνουν ὑπομονὴ ὡς τὸ τέλος τοῦ ἀγῶνα.


+++