+++
ΤΑ ΠΡΩΤΑ «ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΑ»
...ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, ὅταν ἔχη κάποιος ἄνθρωπος τὸ χάρισμα
τῆς Ἁγιογραφίας, προτοῦ ἀκόμη μάθει νὰ γράφη, τοῦ ἀρέσει
νὰ σχεδιάζη, νὰ παίζη μὲ τὰ χρώματα, νὰ ζωγραφίζη.
Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλά, ποικίλα καὶ τέλεια δῶρα
τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ Πατέρα μας, τὰ ὁποῖα χαρίζει στοὺς ἀνθρώπους
ἀπὸ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη Του γι’ αὐτούς.
«Πᾶν δώρημα τέλειον, ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον, ἀπὸ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων»,
μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος.
Δὲν ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὰ ἴδια δῶρα, τὰ ἴδια χαρίσματα ἢ ῾῾τάλαντα᾿᾿,
ὅπως λέγονται. Στὴν Ἐκκλησία π.χ. κάποιος ἔχει τὸ τάλαντο τῆς Ἱερωσύνης,
ἄλλος τῆς Ψαλτικῆς, τῆς Ἁγιογραφίας, τῆς Ὑμνογραφίας,
τῆς Ἀρχιτεκτονικῆς, τῆς ξυλογλυπτικῆς κλπ.
Τὸ χάρισμα τῆς Ἁγιογραφίας γίνεται ἀντιληπτὸ σχετικὰ γρήγορα καὶ εὔκολα.
Τὸ παιδάκι μόλις βρεῖ ἕνα μολύβι ἢ μία ξυλομπογιὰ ἀρχίζει νὰ ...ξεδιπλώνη
τὸ ταλέντο του. Χαρτιά, βιβλία, τοῖχοι, τραπεζομάντηλα, λευκὰ ροῦχα
καὶ ὅ,τιδήποτε ἄλλο μπορεῖ νὰ τοῦ φανῆ χρήσιμο, γίνεται μάρτυρας
τοῦ δώρου ποὺ ἔχει λάβει, ἄνωθεν, ἐκ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων...
Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι χαίρεται τότε μαζὶ μὲ τὸ παιδάκι
γιὰ τὸ πολύτιμο αὐτὸ δῶρο καὶ εὐχαριστεῖ τὸν μεγαλόδωρο Θεό.
Ταυτόχρονα Τὸν παρακαλεῖ νὰ σκεπάζη καὶ νὰ φωτίζη τὸν αὐριανὸ βοηθὸ
καὶ συνεργάτη του, ὥστε νὰ ἀξιωθῆ νὰ ἐργασθῆ τὸ ῾῾τάλαντό᾿᾿ του,
νὰ τὸ αὐξήση καὶ νὰ τὸ πολλαπλασιάση, πρὸς δόξαν Θεοῦ, ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα.
Γνωρίζει βεβαίως πολὺ καλά, ἀπὸ πεῖρα, τὶς πλούσιες ἀνταμοιβὲς τοῦ Θεοῦ μας,
σὲ ὅποιον φανεῖ εὐγνώμων καὶ ἐργατικὸς ὑπηρέτης Του καὶ κοπιάσει φιλότιμα,
γιὰ νὰ πολλαπλασιάση τὸ ῾῾τάλαντο᾿᾿, τὸ ὁποῖο Αὐτὸς τοῦ ἐμπιστεύθηκε.
Ἀρχίζει λοιπὸν ἀπὸ τότε καὶ στὸ ἑξῆς νὰ φτερουγίζη ἀοράτως κοντὰ
στὸν μελλοντικὸ Ἁγιογράφο, νὰ τὸν προστατεύη καὶ νὰ τὸν ἐμπνέη.
Βοηθᾶ, μὲ τὸν τρόπο αὐτό, στὴν προφύλαξη καὶ καλλιέργεια τοῦ ἀκριβοῦ
αὐτοῦ δώρου τοῦ Θεοῦ, ὥστε μὲ τὸν καιρὸ νὰ καρποφορήση καὶ νὰ δώση
στὴν πνευματικὰ πεινασμένη ἀνθρωπότητα,
ζωογόνους, γλυκούς, Οὐράνιους καρπούς.
Σιγὰ σιγά, μὲ τὴν ἀγάπη, τὴν φροντίδα καὶ τὴν πολύτιμη βοήθεια τῶν γονέων,
ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπαραίτητη καθοδήγηση καὶ ἐνθάρρυνση τῶν πνευματικῶν ὁδηγῶν
τῆς οἰκογενείας, τὰ σχεδιάκια γίνονται ὅλο καὶ πιὸ ξεκάθαρα καὶ ἐκφραστικά.
Τώρα ποὺ τὸ παιδάκι μεγαλώνει, τὰ σχολικὰ τετράδια γίνονται συνήθως
μάρτυρες τοῦ χαρίσματός του σὲ κάθε εὐκαιρία.
Τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ ἀναπτύσσεται καὶ μεγαλώνει, κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη
τῆς Παναγίας μας μαζὶ μὲ τὸ παιδάκι...
Οἱ τοιχογραφίες τοῦ Ναοῦ, ποὺ φαντάζουν τεράστιες στὰ παιδικὰ μάτια,
οἱ Εἰκόνες τοῦ σπιτικοῦ προσκυνηταριοῦ, ποὺ μοσχοβολοῦν θυμίαμα,
αὐτὲς ποὺ στολίζουν καὶ ὀμορφαίνουν τὰ Συναξάρια μὲ τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων
καὶ τὰ διάφορα ἄλλα πνευματικὰ βιβλία, χρησιμεύουν σὰν ἀρχικὰ πρωτότυπα,
γίνονται αἰτία θαυμασμοῦ καὶ ἀρχῆς τῶν πρώτων ἀντιγραφῶν.
Ὁ Κύριος τοῦ τέμπλου, μὲ τὸ Εὐαγγέλιο στὸ ἕνα χέρι καὶ τὸ ἄλλο νὰ εὐλογῆ,
ἡ Παναγία Μητέρα Του καὶ Μητέρα μας στὴν ἀπέναντι μεριὰ τῆς Ὡραίας Πύλης,
ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ὁ Ἅγιος ἢ οἱ Ἅγιοι τοῦ Ναοῦ, οἱ Ἀρχάγγελοι, ποὺ φυλᾶνε
τὰ παραπόρτια τοῦ Ἱεροῦ καὶ ὅλες γενικὰ οἱ Εἰκόνες τοῦ Ναοῦ,
γίνονται πηγὲς ἔμπνευσης γιὰ ἐργασίες σχεδίου.
Ἔτσι, τὸ παιδάκι ἐπιχειρεῖ τὰ πρῶτα του χαριτωμένα ῾῾φτερουγίσματα᾿᾿,
μὲ τὴν βοήθεια τῆς μητρικῆς ἀγκαλιᾶς τῆς ἀντιγραφῆς.
Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι φτερουγίζει χαρούμενο καὶ εὐχαριστημένο.
Ὅλα πᾶνε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ...
+++
ΤΑ ΠΡΩΤΑ «ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΑ»
...ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, ὅταν ἔχη κάποιος ἄνθρωπος τὸ χάρισμα
τῆς Ἁγιογραφίας, προτοῦ ἀκόμη μάθει νὰ γράφη, τοῦ ἀρέσει
νὰ σχεδιάζη, νὰ παίζη μὲ τὰ χρώματα, νὰ ζωγραφίζη.
Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλά, ποικίλα καὶ τέλεια δῶρα
τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ Πατέρα μας, τὰ ὁποῖα χαρίζει στοὺς ἀνθρώπους
ἀπὸ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη Του γι’ αὐτούς.
«Πᾶν δώρημα τέλειον, ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον, ἀπὸ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων»,
μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος.
Δὲν ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὰ ἴδια δῶρα, τὰ ἴδια χαρίσματα ἢ ῾῾τάλαντα᾿᾿,
ὅπως λέγονται. Στὴν Ἐκκλησία π.χ. κάποιος ἔχει τὸ τάλαντο τῆς Ἱερωσύνης,
ἄλλος τῆς Ψαλτικῆς, τῆς Ἁγιογραφίας, τῆς Ὑμνογραφίας,
τῆς Ἀρχιτεκτονικῆς, τῆς ξυλογλυπτικῆς κλπ.
Τὸ χάρισμα τῆς Ἁγιογραφίας γίνεται ἀντιληπτὸ σχετικὰ γρήγορα καὶ εὔκολα.
Τὸ παιδάκι μόλις βρεῖ ἕνα μολύβι ἢ μία ξυλομπογιὰ ἀρχίζει νὰ ...ξεδιπλώνη
τὸ ταλέντο του. Χαρτιά, βιβλία, τοῖχοι, τραπεζομάντηλα, λευκὰ ροῦχα
καὶ ὅ,τιδήποτε ἄλλο μπορεῖ νὰ τοῦ φανῆ χρήσιμο, γίνεται μάρτυρας
τοῦ δώρου ποὺ ἔχει λάβει, ἄνωθεν, ἐκ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων...
Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι χαίρεται τότε μαζὶ μὲ τὸ παιδάκι
γιὰ τὸ πολύτιμο αὐτὸ δῶρο καὶ εὐχαριστεῖ τὸν μεγαλόδωρο Θεό.
Ταυτόχρονα Τὸν παρακαλεῖ νὰ σκεπάζη καὶ νὰ φωτίζη τὸν αὐριανὸ βοηθὸ
καὶ συνεργάτη του, ὥστε νὰ ἀξιωθῆ νὰ ἐργασθῆ τὸ ῾῾τάλαντό᾿᾿ του,
νὰ τὸ αὐξήση καὶ νὰ τὸ πολλαπλασιάση, πρὸς δόξαν Θεοῦ, ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα.
Γνωρίζει βεβαίως πολὺ καλά, ἀπὸ πεῖρα, τὶς πλούσιες ἀνταμοιβὲς τοῦ Θεοῦ μας,
σὲ ὅποιον φανεῖ εὐγνώμων καὶ ἐργατικὸς ὑπηρέτης Του καὶ κοπιάσει φιλότιμα,
γιὰ νὰ πολλαπλασιάση τὸ ῾῾τάλαντο᾿᾿, τὸ ὁποῖο Αὐτὸς τοῦ ἐμπιστεύθηκε.
Ἀρχίζει λοιπὸν ἀπὸ τότε καὶ στὸ ἑξῆς νὰ φτερουγίζη ἀοράτως κοντὰ
στὸν μελλοντικὸ Ἁγιογράφο, νὰ τὸν προστατεύη καὶ νὰ τὸν ἐμπνέη.
Βοηθᾶ, μὲ τὸν τρόπο αὐτό, στὴν προφύλαξη καὶ καλλιέργεια τοῦ ἀκριβοῦ
αὐτοῦ δώρου τοῦ Θεοῦ, ὥστε μὲ τὸν καιρὸ νὰ καρποφορήση καὶ νὰ δώση
στὴν πνευματικὰ πεινασμένη ἀνθρωπότητα,
ζωογόνους, γλυκούς, Οὐράνιους καρπούς.
Σιγὰ σιγά, μὲ τὴν ἀγάπη, τὴν φροντίδα καὶ τὴν πολύτιμη βοήθεια τῶν γονέων,
ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπαραίτητη καθοδήγηση καὶ ἐνθάρρυνση τῶν πνευματικῶν ὁδηγῶν
τῆς οἰκογενείας, τὰ σχεδιάκια γίνονται ὅλο καὶ πιὸ ξεκάθαρα καὶ ἐκφραστικά.
Τώρα ποὺ τὸ παιδάκι μεγαλώνει, τὰ σχολικὰ τετράδια γίνονται συνήθως
μάρτυρες τοῦ χαρίσματός του σὲ κάθε εὐκαιρία.
Τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ ἀναπτύσσεται καὶ μεγαλώνει, κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη
τῆς Παναγίας μας μαζὶ μὲ τὸ παιδάκι...
Οἱ τοιχογραφίες τοῦ Ναοῦ, ποὺ φαντάζουν τεράστιες στὰ παιδικὰ μάτια,
οἱ Εἰκόνες τοῦ σπιτικοῦ προσκυνηταριοῦ, ποὺ μοσχοβολοῦν θυμίαμα,
αὐτὲς ποὺ στολίζουν καὶ ὀμορφαίνουν τὰ Συναξάρια μὲ τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων
καὶ τὰ διάφορα ἄλλα πνευματικὰ βιβλία, χρησιμεύουν σὰν ἀρχικὰ πρωτότυπα,
γίνονται αἰτία θαυμασμοῦ καὶ ἀρχῆς τῶν πρώτων ἀντιγραφῶν.
Ὁ Κύριος τοῦ τέμπλου, μὲ τὸ Εὐαγγέλιο στὸ ἕνα χέρι καὶ τὸ ἄλλο νὰ εὐλογῆ,
ἡ Παναγία Μητέρα Του καὶ Μητέρα μας στὴν ἀπέναντι μεριὰ τῆς Ὡραίας Πύλης,
ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ὁ Ἅγιος ἢ οἱ Ἅγιοι τοῦ Ναοῦ, οἱ Ἀρχάγγελοι, ποὺ φυλᾶνε
τὰ παραπόρτια τοῦ Ἱεροῦ καὶ ὅλες γενικὰ οἱ Εἰκόνες τοῦ Ναοῦ,
γίνονται πηγὲς ἔμπνευσης γιὰ ἐργασίες σχεδίου.
Ἔτσι, τὸ παιδάκι ἐπιχειρεῖ τὰ πρῶτα του χαριτωμένα ῾῾φτερουγίσματα᾿᾿,
μὲ τὴν βοήθεια τῆς μητρικῆς ἀγκαλιᾶς τῆς ἀντιγραφῆς.
Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι φτερουγίζει χαρούμενο καὶ εὐχαριστημένο.
Ὅλα πᾶνε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ...
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Ἁγιογραφικὸ Ἐγχειρίδιο
«Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι τῆς Ἁγιογραφίας»
«Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι τῆς Ἁγιογραφίας»
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου