Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας (14)

--

Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας (14)

Απόλυση

Αφού κοινωνήσουν οι πιστοί, εύχονται να παραμείνει μέσα τους

ο αγιασμός που έλαβαν, και να μην προδώσουν τη χάρη ούτε να χάσουν τη δωρεά.

Ο ιερέας τους καλεί τώρα να ευχαριστήσουν με ζήλο το Θεό για τη θεία Μετάληψη.

Γι' αυτό λέει: «Ορθοί... αξίως ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω».

Όχι δηλαδή ξαπλωμένοι ούτε καθισμένοι, αλλά υψώνοντας

την ψυχή και το σώμα προς Αυτόν. Και οι πιστοί με λόγια της Γραφής

δοξολογούν τον Θεό, που είναι αίτιος και χορηγός όλων των αγαθών:

«Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον

από του νυν και έως του αιώνος» (Ψαλμ. 112:2).

Αφού ψάλλουν τρεις φορές αυτόν τον ύμνο, ο ιερέας βγαίνει από το Θυσιαστήριο,

στέκεται μπροστά στο πλήθος και απευθύνει την τελευταία ευχή:

«Χριστός ο αληθινός Θεός ημών...». Ζητάει από τον Κύριο να μας σώσει

με το έλεός Του, γιατί από τον εαυτό μας δεν έχουμε να επιδείξουμε

τίποτε άξιο σωτηρίας. Γι' αυτό και ως πρεσβευτές μνημονεύει πολλούς αγίους

και ιδιαίτερα την Παναγία Του Μητέρα.

Τέλος, ο λειτουργός μοιράζει το αντίδωρο. Αυτό έχει αγιαστεί,

καθώς προέρχεται από τον αρχικό άρτο, που προσφέραμε στο Θεό

για την τέλεση της θείας Ευχαριστίας. Οι πιστοί παίρνουν με ευλάβεια το αντίδωρο,

φιλώντας το δεξί χέρι του ιερέα. Γιατί αυτό το χέρι, μόλις πριν, άγγιξε

το πανάγιο Σώμα του Χριστού, δέχτηκε από εκείνο τον αγιασμό

και τον μεταδίδει τώρα σε όσους το ασπάζονται.

Εδώ η θεία Λειτουργία φτάνει στο τέλος της

και το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας ολοκληρώνεται.

Γιατί και τα δώρα, που προσφέραμε στο Θεό, αγιάστηκαν και τον ιερέα αγίασαν

και στο υπόλοιπο πλήρωμα της Εκκλησίας μετέδωσαν τον αγιασμό.

Για όλα αυτά, λοιπόν, στο Χριστό, στον αληθινό Θεό μας,

πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση,

μαζί με τον άναρχο Πατέρα Του και το πανάγιο Πνεύμα Του,

τώρα και πάντοτε και στην ατέλειωτη αιωνιότητα. Αμήν.

(Από τη σειρά των φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής.)

--