Η μεγάλη ωφέλεια μιας μικρής προσευχής

+++

Η ΜΕΓΑΛΗ ΩΦΕΛΕΙΑ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
(ἐνώπιον τῆς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου)

Ἡ ἱερὰ Εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Τίχβιν,
χωρὶς τὸ βαρύτιμο "ὑποκάμισό" της


...Ὁ Ἀγαθόνικος ἦτο ἕνας ἀφωσιωμένος εἰς τὸν Θεὸν ἄνθρωπος,
ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν παιδικήν του ἡλικίαν εἶχε διδαχθῆ
ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς γονεῖς του νὰ λέγη κάθε μέρα μπροστὰ εἰς τὴν Εἰκόνα
τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ τὴν ἑξῆς Προσευχήν:

«Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία,
ὁ Κύριος μετά σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί,
καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου,
ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες, τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Καμμίαν ἡμέρα δὲν παρέλειψε νὰ εἰπῆ τὴν προσευχὴν αὐτή.
Ἀργότερα, ὅμως, ὅταν ἐνηλικιώθη καὶ ἔφτιαξε τὴν ἰδική του ζωή,
ἀπορροφήθηκε ἀπὸ τὶς φροντίδες καὶ τὶς φασαρίες τῆς ζωῆς,
ὥστε νὰ ἀραιώση σιγά - σιγὰ τὴν προσευχὴν αὐτή,
μέχρις ὅτου, τέλος, τὴν ἐσταμάτησεν ἐντελῶς.
Μίαν ἡμέραν, ὅμως, συνέβη νὰ φιλοξενήση γιὰ μιὰ νύκτα
ἕνα προσκυνητή, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε ὅτι ἦτο Μοναχὸς ἀπὸ τὴν Θηβαΐδα
καὶ ὅτι εἶχεν ἰδῆ ἕνα ὅραμα εἰς τὸ ὁποῖον διετάχθηκε
νὰ πάη νὰ βρῆ τὸν Ἀγαθόνικο καὶ νὰ τὸν ἐπιπλήξη
γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶχε σταματήσει τὴν συνηθισμένη προσευχή του
πρὸς τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀγαθόνικος ἀπήντησε ὅτι ἐπὶ τόσα χρόνια
ποὺ ἔλεγε τὴν προσευχὴν αὐτὴ δὲν εἶδε κανένα ὄφελος οὔτε ἀποτέλεσμα.
Εἰς αὐτὰ ὁ ἐρημίτης ἀπήντησε, λέγοντας:
«Θυμήσου, τυφλὲ καὶ ἀγνώμων ἄνθρωπε, πόσες φορὲς
αὐτὴ ἡ ἁπλῆ προσευχὴ σὲ ἐβοήθησε καὶ σὲ ἔσωσεν ἀπὸ καταστροφές.
Θυμήσου, πὼς μιὰ φορά, ὅταν ἤσουν πολὺ νέος, ἐσώθηκες κατὰ τρόπο
θαυμαστὸν ἀπὸ βέβαιο πνιγμό. Δὲν θυμᾶσαι, ἀκόμη, ὅτι μιὰ ἐπιδημία κάποτε,
ποὺ ἔστειλεν εἰς τὸν τάφο ἕνα σωρὸ φίλους σου, ἐσένα δὲν σὲ ἔθιξε καθόλου;
Ἐξέχασες, ὅταν κάποτε ποὺ ὡδηγούσατε ἕνα ἀμάξι μὲ ἕνα φίλο σου,
ἐπέσατε καὶ οἱ δυό, ἐνῶ δὲ αὐτὸς ἔσπασε τὸ πόδι του ἐσὺ ἔμεινες σῶος
καὶ ἀβλαβής; Λησμονεῖς, ὅτι ἕνας συνηλικιώτης φίλος σου, ποὺ ἦταν ὑγιὴς
σὰν σίδερο, τώρα κάμποσον καιρόν, εἶναι κατάκοιτος ἄρρωστος καὶ δυστυ-
χισμένος, ἐνῶ ἐσὺ εἶσαι ὑγιὴς καὶ δὲν ἠξεύρεις τί θὰ πῆ ἀρρώστια;».
Γενικά, ὑπενθύμισε εἰς τὸν Ἀγαθόνικον, ἕνα σωρὸ εὐεργεσίες
τοῦ Θεοῦ καὶ τέλος συνεπλήρωσε λέγοντας:
«Γνώριζε ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ κακὰ ἀπεσοβήθησαν
ἀπὸ σένα, χάρις εἰς τὴν προστασία τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Θεοῦ,
ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς μικρῆς προσευχῆς διὰ μέσου τῆς ὁποίας
ὕψωνες κάθε μέρα τὴν ψυχή σου σὲ ἕνωσι μὲ τὸν Θεό.



Ἀπὸ ἐδῶ καὶ εἰς τὸ ἑξῆς πρόσεχε, μὴ παραλείπεις τὴν προσευχὴ
καὶ τὴν ἀνάμνησι τῆς Βασίλισσας τῶν Οὐρανῶν τῶν Οὐρανῶν
κι αὐτὴ ποτὲ δὲν θὰ σὲ ἐγκαταλείψη»...

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Οἱ περιπέτειες ἑνὸς Προσκυνητοῦ»

+++