«ΤΟ ῾῾ΤΑΛΑΝΤΟ᾿᾿ ΤΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»
...ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, ὅταν ἔχη κάποιος τὸ χάρισμα τῆς Ἁγιογραφίας,
προτοῦ ἀκόμη καλὰ καλὰ μάθει νὰ γράφη, τοῦ ἀρέσει νὰ σχεδιάζη,
νὰ παίζη μὲ τὰ χρώματα, νὰ ζωγραφίζη. Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλά,
ποικίλα καὶ τέλεια δῶρα τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ μας, τὰ ὁποῖα χαρίζει
στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη Του γι’ αὐτούς.
«Πᾶν δώρημα τέλειον, ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον, ἀπὸ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων»,
μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος.
Δὲν ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὰ ἴδια δῶρα, τὰ ἴδια χαρίσματα
ἢ ῾῾τάλαντα᾿᾿, ὅπως λέγονται. Στὴν Ἐκκλησία π.χ. κάποιος ἔχει
τὸ τάλαντο τῆς Ἱερωσύνης, ἄλλος τῆς Μοναχικῆς κλήσης,
ἄλλος τῆς Ψαλτικῆς, τῆς Ἁγιογραφίας, τῆς Ὑμνογραφίας,
τῆς Ἀρχιτεκτονικῆς, τῆς ξυλογλυπτικῆς κλπ.
Τὸ χάρισμα τῆς Ἁγιογραφίας γίνεται ἀντιληπτὸ σχετικὰ γρήγορα
καὶ εὔκολα. Τὸ παιδάκι μόλις βρεῖ ἕνα μολύβι ἢ μία ξυλομπογιὰ
ἀρχίζει νὰ ...ξεδιπλώνη τὸ ταλέντο του.
Χαρτιά, βιβλία, τοῖχοι, τραπεζομάντηλα, λευκὰ ροῦχα καὶ ὅ,τιδήποτε ἄλλο
μπορεῖ νὰ τοῦ φανῆ χρήσιμο, γίνεται μάρτυρας τοῦ δώρου ποὺ ἔχει λάβει.
Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι χαίρεται τότε μαζὶ μὲ τὸ παιδάκι
γιὰ τὸ πολύτιμο αὐτὸ δῶρο καὶ εὐχαριστεῖ τὸν μεγαλόδωρο Θεό
Ταυτόχρονα Τὸν παρακαλεῖ νὰ σκεπάζη καὶ νὰ φωτίζη τὸν αὐριανὸ βοηθὸ
καὶ συνεργάτη του, ὥστε νὰ ἀξιωθῆ νὰ ἐργασθῆ τὸ ῾῾τάλαντό᾿᾿ του,
νὰ τὸ αὐξήση καὶ νὰ τὸ πολλαπλασιάση, πρὸς δόξαν Θεοῦ, ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα.
Γνωρίζει βεβαίως πολὺ καλὰ καὶ ἀπὸ πεῖρα τὶς πλούσιες ἀνταμοιβὲς
τοῦ Θεοῦ μας, σὲ ὅποιον φανεῖ εὐγνώμων καὶ ἐργατικὸς ὑπηρέτης Του
καὶ κοπιάσει φιλότιμα, γιὰ νὰ πολλαπλασιάση τὸ ῾῾τάλαντο᾿᾿,
τὸ ὁποῖο Αὐτὸς τοῦ ἐμπιστεύθηκε.
Ἀρχίζει λοιπὸν ἀπὸ τότε καὶ στὸ ἑξῆς νὰ φτερουγίζη ἀοράτως κοντὰ
στὸν μελλοντικὸ Ἁγιογράφο, νὰ τὸν προστατεύη καὶ νὰ τὸν ἐμπνέη.
Βοηθᾶ, μὲ τὸν τρόπο αὐτό, στὴν προφύλαξη καὶ καλλιέργεια τοῦ ἀκριβοῦ
αὐτοῦ δώρου τοῦ Θεοῦ, ὥστε μὲ τὸν καιρὸ νὰ καρποφορήση καὶ νὰ δώση
στὴν πνευματικὰ πεινασμένη ἀνθρωπότητα, ζωογόνους,
γλυκούς, Οὐράνιους καρπούς...
+++
...ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ, ὅταν ἔχη κάποιος τὸ χάρισμα τῆς Ἁγιογραφίας,προτοῦ ἀκόμη καλὰ καλὰ μάθει νὰ γράφη, τοῦ ἀρέσει νὰ σχεδιάζη,
νὰ παίζη μὲ τὰ χρώματα, νὰ ζωγραφίζη. Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλά,
ποικίλα καὶ τέλεια δῶρα τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ μας, τὰ ὁποῖα χαρίζει
στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη Του γι’ αὐτούς.
«Πᾶν δώρημα τέλειον, ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον, ἀπὸ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων»,
μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος.
Δὲν ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὰ ἴδια δῶρα, τὰ ἴδια χαρίσματα
ἢ ῾῾τάλαντα᾿᾿, ὅπως λέγονται. Στὴν Ἐκκλησία π.χ. κάποιος ἔχει
τὸ τάλαντο τῆς Ἱερωσύνης, ἄλλος τῆς Μοναχικῆς κλήσης,
ἄλλος τῆς Ψαλτικῆς, τῆς Ἁγιογραφίας, τῆς Ὑμνογραφίας,
τῆς Ἀρχιτεκτονικῆς, τῆς ξυλογλυπτικῆς κλπ.
Τὸ χάρισμα τῆς Ἁγιογραφίας γίνεται ἀντιληπτὸ σχετικὰ γρήγορα
καὶ εὔκολα. Τὸ παιδάκι μόλις βρεῖ ἕνα μολύβι ἢ μία ξυλομπογιὰ
ἀρχίζει νὰ ...ξεδιπλώνη τὸ ταλέντο του.
Χαρτιά, βιβλία, τοῖχοι, τραπεζομάντηλα, λευκὰ ροῦχα καὶ ὅ,τιδήποτε ἄλλομπορεῖ νὰ τοῦ φανῆ χρήσιμο, γίνεται μάρτυρας τοῦ δώρου ποὺ ἔχει λάβει.
Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι χαίρεται τότε μαζὶ μὲ τὸ παιδάκι
γιὰ τὸ πολύτιμο αὐτὸ δῶρο καὶ εὐχαριστεῖ τὸν μεγαλόδωρο Θεό
Ταυτόχρονα Τὸν παρακαλεῖ νὰ σκεπάζη καὶ νὰ φωτίζη τὸν αὐριανὸ βοηθὸ
καὶ συνεργάτη του, ὥστε νὰ ἀξιωθῆ νὰ ἐργασθῆ τὸ ῾῾τάλαντό᾿᾿ του,
νὰ τὸ αὐξήση καὶ νὰ τὸ πολλαπλασιάση, πρὸς δόξαν Θεοῦ, ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα.
Γνωρίζει βεβαίως πολὺ καλὰ καὶ ἀπὸ πεῖρα τὶς πλούσιες ἀνταμοιβὲς
τοῦ Θεοῦ μας, σὲ ὅποιον φανεῖ εὐγνώμων καὶ ἐργατικὸς ὑπηρέτης Του
καὶ κοπιάσει φιλότιμα, γιὰ νὰ πολλαπλασιάση τὸ ῾῾τάλαντο᾿᾿,
τὸ ὁποῖο Αὐτὸς τοῦ ἐμπιστεύθηκε.
Ἀρχίζει λοιπὸν ἀπὸ τότε καὶ στὸ ἑξῆς νὰ φτερουγίζη ἀοράτως κοντὰστὸν μελλοντικὸ Ἁγιογράφο, νὰ τὸν προστατεύη καὶ νὰ τὸν ἐμπνέη.
Βοηθᾶ, μὲ τὸν τρόπο αὐτό, στὴν προφύλαξη καὶ καλλιέργεια τοῦ ἀκριβοῦ
αὐτοῦ δώρου τοῦ Θεοῦ, ὥστε μὲ τὸν καιρὸ νὰ καρποφορήση καὶ νὰ δώση
στὴν πνευματικὰ πεινασμένη ἀνθρωπότητα, ζωογόνους,
γλυκούς, Οὐράνιους καρπούς...
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Ἁγιογραφικὸ Ἐγχειρίδιο
«Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι τῆς Ἁγιογραφίας»
«Τὸ Παραδεισένιο Περιστεράκι τῆς Ἁγιογραφίας»
+++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου