++
Ἐπὶ τῇ ἱερᾷ Μνήμη τοῦ μεγίστου ζωγράφου, τῆς τοῦ βίου ματαιότητος
Ὁ Ἅγιος ἈνδρέαςἈρχιεπίσκοπος Κρήτης, ὁ ποιητὴς τοῦ Μεγάλου Κανόνος
Μνήμη: 4η Ἰουλίου
Οὗτος πατρίδα εἶχε τὴν Δαμασκόν, ὑπῆρχε δὲ μέχρι τοῦ ἑβδόμου
ἔτους τῆς ἡλικίας του ἄφωνος, θεραπευθεὶς διὰ θαύματος.
Δεκατετραετὴς δὲ γενόμενος παρεδόθη ἀπὸ τοὺς γονεῖς του
εἰς τὸ σχολεῖον, ἐπειδὴ δὲ ἦτο ὀξὺς εἰς τὸν νοῦν κατεγίνετο
εἰς τὰ μαθήματα μὲ πολλὴν προθυμίαν καὶ ἐπιμέλειαν
καὶ γυμναζόμενος μὲ πόθον ὑπερβολικὸν εἰς πᾶσαν μάθησιν
ἐπροχώρησε μὲ μεγάλην σύνεσιν καὶ εἰς τὴν φιλοσοφίαν
καὶ τὴν ἐπιστημονικὴν μελέτην τῶν Θείων Γραφῶν.
Ἀφοῦ δὲ ὁ μακάριος ἐτελείωσε τὰς σπουδάς του,
μετέβη εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἔγινε Μοναχὸς ὁσίως καὶ θεοφιλῶς
πολιτεύομενος καὶ πολλὰ συγγράμματα ψυχωφελέστατα, λόγους δηλαδὴ
καὶ κανόνας πανηγυρικοὺς συγγράφων διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ,
σὺν δὲ τούτοις καὶ τὸν παρόντα Μέγαν Κανόνα ἐποίησεν,
κατάνυξιν ἄπειρον ἀποστάζοντα, ὁμοῦ δὲ καὶ παρηγορίαν
. Εἰς τὸν Κανόνα τοῦτον συνήθροισε καὶ ἔθεσεν ὁ Ἁγιος
ὅλας τὰς ἱστορίας τῆς Παλαιᾶς καὶ Νέας Διαθήκης,
ἀρχίζων ἀπὸ τοῦ Ἀδάμ, ἕως εἰς αὐτὴν τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Χριστοῦ
καὶ μέχρι τοῦ Ἀποστολικοῦ κηρύγματος, τοῦτο δὲ τὸ μέλος
τεχνηέντως συνθέσας, προτρέπει δι' αὐτοῦ πᾶσαν ψυχὴν
πρὸς μίμησιν μέν τῶν καλῶν, ἀποφυγὴν δὲ τῶν κακῶν,
καὶ εἰς Θεὸν ἐπιστροφὴν διὰ μετανοίας καὶ δακρύων
καὶ πάσης ἀγαθῆς πράξεως.
Τόσον δὲ ἐπιτηδείως συνήρμοσε καὶ ἐμελούργησε τὰ θεῖα ταῦτα
νοήματα, ὥστε δύνανται νὰ μαλάξουν καὶ τὴν πλέον σκληρὰν καρδίαν
καὶ νὰ παρακινήσουν εἰς κατόρθωσιν ἀρετῆς μὲ μόνην τὴν ψαλμωδίαν
αὐτοῦ, ἐὰν βεβαίως οἱ ψάλλοντες ἢ ἀκούοντες προσέχουν
καὶ μὲ ταπείνωσιν ψυχῆς κατανοοῦσι τὰ ψαλλόμενα.
Οὗτος καὶ τὸν Μέγαν Κανόνα ἔφερε πρῶτος εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν,
ὅταν νεώτατος ἔτι ὢν ἐστάλη ὑπὸ τοῦ τότε Πατριάρχου Ἱεροσολύμων,
ὡς ἀντιπρόσωπός του εἰς τὴν Ἁγίαν Ϛ΄ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, ἥτις συνηθροίσθη
ἐκεῖ κατὰ τῶν αἱρέσεων τῶν μονοθελητῶν ἐν ἔτει χπ΄ (680).
Ὁμοῦ δὲ μὲ τὸν Μέγαν τοῦτον Κανόνα ἔφερεν ὁ Ἅγιος καὶ τὸν Βίον
τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, τὸν ὁποῖον
προλαβὼν εἶχε συγγράψει ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν
Σωφρόνιος ὁ Ἱεροσολύμων.
Ἐπειδὴ λοιπὸν οἱ μεταγενέστεροι θεῖοι Πατέρες ἐγνώρισαν,
ὅτι καὶ τὰ δύο ταῦτα συγγράμματα εἶναι ψυχωφελέστατα,
διέταξαν, ὅπως κατὰ τὴν παροῦσαν ἡμέραν καὶ ὁ Μέγας Κανὼν ψάλληται
καὶ ὁ θαυμάσιος Βίος τῆς Ὁσίας Μαρίας ἀναγινώσκηται,
διότι καὶ ἐκεῖνος καὶ οὗτος δύνανται νὰ διαθερμάνουν καὶ νὰ διεγείρουν
εἰς μετάνοιαν καὶ διόρθωσιν βίου τοὺς ραθυμοτέρους καὶ ἀμελεστέρους.
Ὁ μὲν λοιπὸν θεῖος Ἀνδρέας, ὡς εἷς ἄριστος στρατηγός,
μὲ τὰς ἱστορίας τοῦ Μεγάλου Κανόνος, διηγούμενος τὴν ἀρετὴν
τῶν μεγάλων ἀνδρῶν καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου, τῶν φαύλων τὴν ἐκτροπήν,
γενναιοτέρους καθιστᾷ τοὺς ἀγωνιζομένους καὶ τοὺς κάμνει
νὰ ἐπεκτείνονται ἀνδρικῶς εἰςτὰ ἔμπροσθεν.
Ὁ δὲ ἱερὸς Σωφρόνιος μὲ τὴν διήγησιν τῆς ὑπὲρ φύσιν πολιτείας
τῆς Ὁσίας Μαρίας μᾶλλον σώφρονας ποιεῖ καὶ πρὸς Θεὸν διεγείρει
καὶ δὲν ἀφήνει τοὺς ἀνθρώπους νὰ καταπίπτωσι καὶ νὰ ἀπελπίζωνται
ὡς ἄνθρωποι ἁμαρτήσαντες. Διότι ἡ διήγησις τοῦ Βίου τῆς Ὁσίας
ταύτης παριστᾷ τὸ μέγεθος τῆς φιλανθρωπίας καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας
τοῦ Θεοῦ διὰ τοὺς ὁλοψύχως μετανοοῦντας καὶ προαιρουμένους
νὰ ἐπιστρέψουν ἀπὸ τὰ πρότερα αὐτῶν ἁμαρτήματα.
Λέγεται δὲ Μέγας ὁ Κανὼν οὗτος ἴσως καὶ διὰ τὰ μεγάλα καὶ πολλὰ ὄντως
καὶ ὑψηλὰ νοήματα· ὅμως ἀληθέστερον εἶναι, διὰ τὸ ὅτι ὁ ἀριθμὸς
τῶν τροπαρίων του ἀνέρχεται εἰς διακόσια καὶ πεντήκοντα,
ἀπὸ τὰ ὁποῖα καθὲν ἡδονὴν ἀποστάζει ἄρρητον.
Ἁρμοδίως λοιπὸν καὶ πρεπόντως ὁ Μέγας οὗτος Κανών,
ὁ ὁποῖος μεγάλην κατάνυξιν δύναται νὰ προξενήσῃ,
διωρίσθη νὰ ψάλληται εἰς τὴν Μεγάλην Τεσσαρακοστὴν καὶ μάλιστα
πρὸς τὸ τέλος αὐτῆς, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀρχίζωσι νὰ ἀποκάμνωσιν...
(Ἐκ τοῦ Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας)
«Πόθεν ἄρξομαι θρηνεῖν
τὰς τοῦ ἀθλίου μου βίου πράξεις;
ποίαν ἀπαρχὴν ἐπιθήσω, Χριστέ,
τῇ νῦν θρηνωδίᾳ;
ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνός μοι δὸς
παραπτωμάτων ἄφεσιν».
++
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου