Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2025
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ...
+++
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ο ΝΕΟΣ,
Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΘΛΗΤΑΙ ΑΥΤΟΥ
Μνήμη: 28ῃ Νοεμβρίου
...Ή λύσσα του Κοπρώνυμου και των γύρω του
δεν περιορίστηκε μόνο σε ένα θύμα.
Μετά τον Στέφανο υπέστησαν βασανισμούς
και θανάτους και άλλοι Ομολογητές της Ορθοδοξίας.
Έτσι ένας από αυτούς, ο Βασίλειος, τυφλώθηκε από τους δήμιους,
εξακολουθώντας να διακηρύττει την Ορθόδοξη Πίστη του,
και στη συνέχεια τον σκότωσαν με κλωτσιές.
Άλλος έπειτα, ο Ιωάννης ο από Λεγαταρίων εξορίστηκε στη Δαφνούσια,
όπου και πέθανε από συνεχείς δαρμούς.
Άλλοι δε πάλι με άλλο βάρβαρο τρόπο θανατώθηκαν ή εξορίστηκαν
και περνούσαν συνεχή μαρτυρική ζωή...
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ήταν ασκητής και διέμενε σε κάποιο κελί
κοντά στις Βλαχερνές. Επίσης ήταν συναγωνιστής του οσίου Στεφάνου
του ομολογητή. Μαρτύρησε υπέρ των αγίων Εικόνων,
συρόμενος στη γη από τους εικονομάχους μέχρι θανάτου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ήταν και αυτός ασκητής στον Όλυμπο.
Φυλακίστηκε από τον Κοπρώνυμο μαζί με τον Άγιο Στέφανο τον Νέο,
διότι προσκυνούσε τις άγιες εικόνες. Κατόπιν τον χτύπησαν
μέχρι θανάτου και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.
Η ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ η Οσιομάρτυς συμμαρτύρησε
μαζί με τον Άγιο Στέφανο, για τις άγιες Εικόνες,
αφού τη χτύπησαν μέχρι θανάτου.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2025
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ
Τῇ ΚΖ΄ (27ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος ΙΑΚΩΒΟΥ τοῦ Πέρσου

ΙΑΚΩΒΟΣ ὁ ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ Μεγαλομάρτυς ἦτο ἀπὸ τὴν Περσίαν, ζῶν κατὰ τοὺς χρόνους τῶν εὐσεβῶν βασιλέων Ἀρκαδίου καὶ Ὀνωρίου τῶν υἱῶν τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου, οἵτινες ἐβασίλευσαν ἐν ἔτει τϟε΄ (395), διέμενε δὲ εἰς τὴν πόλιν τῆς Περσίας Βηθλαβᾶν κειμένην εἰς τὴν χώραν τῶν Ἐλουζησίων. Τότε ἐκυρίευον εἰς τὴν Περσίαν ὁ Ἰσδιγέρδης Α’ καὶ Βαχρὰμ Ε’ ὁ υἱός του, οἵτινες ἦσαν ἄνθρωποι ὠμοὶ καὶ ἄσπλαγχνοι καὶ ἐβίαζον τοὺς Χριστιανούς, ὅσους εὕρισκον, νὰ προσκυνῶσιν ὥσπερ ἐκεῖνοι τὰ ἀναίσθητα εἴδωλα. Ὁ δὲ Ἰάκωβος ἦτο ἄρχων τὴν ἀξίαν περιφανέστατος καὶ χρήσιμος, ἀπὸ ὅλους τιμώμενος καὶ ἀγαπώμενος διότι ἦτο πλούσιος, γνωστικὸς καὶ ἐνάρετος· ὅθεν ἦτο πρῶτος τοῦ παλατίου καὶ τὸν ἠγάπα πολὺ ὁ βασιλεὺς δίδων εἰς αὐτὸν μεγάλην ἀξίαν καὶ χαρίσματα ἄφθονα. Τόσον δὲ τὸν ἠγάπων ὁ Ἰσδιγέρδης καὶ ὁ Βαχρὰμ ὁ υἱός του, ὥστε δὲν ἤθελον σχεδὸν νὰ ἀποχωρισθοῦν μίαν ὥραν ἀπὸ αὐτόν· ἐδείκνυον δὲ τόσην συμπάθειαν, ὥστε τὸν εἶχον ὡς ἀδελφὸν διὰ τὴν τοῦ γένους του περιφάνειαν καὶ τὴν κοσμιότητα αὐτοῦ καὶ διὰ νὰ τὸν σύρωσιν οἱ πανοῦργοι πρὸς τὴν ἀσέβειαν -διότι ἦτο παιδιόθεν Χριστιανὸς καθὼς οἱ γονεῖς καὶ ἡ γυνή του ἦσαν εὐσεβεῖς καὶ πιστοὶ εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν- ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔπασχον νὰ τὸν ἀποξενώσωσιν οἱ ἀλιτήριοι μὲ δωρεὰς καὶ χαρίσματα, γινώσκοντες ὅτι οἱ καλόγνωμοι καὶ διακριτικοὶ ἄνθρωποι πείθονται μᾶλλον μὲ εὐεργεσίας καὶ κολακείας ἢ μὲ ἀπειλὰς καὶ κολαστήρια, καθὼς ἔπαθε καὶ οὗτος ὁ θαυμαστὸς Ἰάκωβος, ὅστις, νικηθεὶς ὑπὸ τῆς πολλῆς φιλοδωρίας τοῦ ἄρχοντος, ἠχμαλωτίσθη, φεῦ! καὶ ἠρνήθη τὸν Χριστὸν τὸν γλυκύτατον καὶ προσκυνήσας τοὺς δαίμονας ἔγινε μὲ τὸν βασιλέα μία ψυχή.
Ἀλλὰ μὴ σκυθρωπάσητε, ἀκροαταί, καὶ βαρυκαρδίσητε, τοιαῦτα ἀκούοντες· διότι καθὼς μία ρανὶς ὕδατος στάζουσα διηνεκῶς εἰς τὸ μάρμαρον δύναται νὰ τὸ τρυπήσῃ, οὕτως αἱ πολλαὶ δωρεαὶ καὶ χάριτες δύνανται ψυχὴν εὐγνώμονα νὰ τὴν μεταστρέψουν μὲ εὐκολίαν καὶ λίαν τάχιστα, καθὼς ἔκαμαν εἰς τοῦτον τὸν περιφανῆ καὶ ἀοίδιμον καὶ ἐκοίλαναν τὴν στερεὰν πέτραν τῆς πίστεως αὐτοῦ· ἀλλ’ ἀκούσατε καὶ τὸ τέλος, νὰ λάβητε εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν παραβλέπει ὅσους προεγνώρισε καὶ προώρισεν, ἀλλὰ καὶ πεσόντας ἀνορθοῖ καὶ φωταγωγεῖ τυφλώττοντας...
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2025
ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΩΡΑ, ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2025
Το Super Deal των Χριστουγέννων και ο Σωτήρας Χριστός
--
Το Super Deal τών Χριστουγέννων
Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ένα μεγάλο παζάρι, συμφωνία, ανταλλαγή. Ανταλλάσσουμε το Χριστό με εικόνες, αγαθά, δώρα, ρεβεγιόν, διακοπές, ξεκούραση, ταξίδια, βόλτες, ταινίες, τραγούδια και ό,τι άλλο το καταναλωτικό μυαλό μας σκέφτεται. Η Εκκλησία μπορεί να φωνάζει ότι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν έχουν νόημα, ωστόσο περισσότερο βλέπουμε το Χριστό της φάτνης ή τραγουδάμε το Χριστό της Άγιας Νύχτας και ελάχιστα ζούμε το Χριστό της πίστης, το Χριστό ως Σωτήρα μας.
Αναρωτιέμαι τι σημαίνει Χριστός – Σωτήρας. Δεν ξέρω αν είμαστε πολλοί αυτοί που το ψάχνουμε. Για να υπάρξει Σωτήρας, χρειάζεται να θέλουμε να σωθούμε από κάτι και να διαλέξουμε Κάποιον που να μας σώσει. Η Εκκλησία λέει ότι έχουμε ανάγκη να σωθούμε από το θάνατο, το κακό, την αμαρτία. Τίποτε από αυτά δεν βλέπω να αγγίζει τη ζωή μας.
Ο θάνατος για μας τους νέους είναι πολύ μακριά ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Άλλωστε, έχουμε όνειρα, θέλουμε να χαρούμε τη ζωή μας, μας φτάνουν τα βάσανα του σχολείου, του Πανεπιστημίου, των σχέσεων που έχουμε και μας ταλαιπωρούν διότι δε μας δίνουν και κανέ-να ουσιαστικό νόημα ή αυτών που θα θέλαμε να έχουμε, αλλά κανείς δε μας δίνει σημασία.
Το κακό είναι σχετικό. Ξέρουμε ότι το έχουν οι μεγάλοι, όταν καταστρέφουν το περιβάλ-λον, όταν κάνουν πολέμους, όταν λένε ψέματα, όταν δε ρωτάνε τη γνώμη μας, όταν είναι υποκριτές. Εμείς, άλλωστε, ικανοποιούμε τις επιθυμίες μας και όλοι όσοι μιλούν για μας, η τηλεόραση, η διαφήμιση, οι φίλοι μας, θεωρούν ότι είναι δικαίωμά μας και καλά κάνουμε. Όσο για τους γονείς μας, αυτοί μας δίνουν χρήματα για να μη μας λείψει τίποτα και μας αγο-ράζουν ό,τι η καταναλωτική μας κοινωνία προσφέρει, για να μη αισθανόμαστε μειονεκτικά.
Η αμαρτία είναι παλιομοδίτικη αντίληψη περί ηθικής. Άλλωστε, το βλέπουμε στην τηλε-όραση και το ακούμε από κάποιους καθηγητές μας ότι αυτοί που μιλούν για ηθική, δηλαδή οι παπάδες, είναι χειρότεροι υποκριτές από όλους. Ας αφήσουν τα πλούσια άμφιά τους και ας δώσουν χρήματα στους φτωχούς πρώτα και μετά ας έρθουν να μας μιλήσουν για αμαρτία. Άλλωστε, «ουδείς αναμάρτητος» και έχουμε χρόνο γι’ αυτά, αν έχουν κάποια αξία.
Από τι να σωθούμε λοιπόν, που δεν μας λείπει τίποτα;
Σωτήρες υπάρχουν σήμερα πολλοί. Είναι οι ωραίες ιδέες, είναι οι ήρωες των περιπε-τειών στον κινηματογράφο, είναι ο φίλος που θα με βοηθήσει να αντιγράψω στο μάθημα που δεν ξέρω, είναι εκείνος που θα μ’ ακούσει στο καρδιοχτύπι μου ή όταν γευτώ το πούλημα από τον «δικό» μου ή τον «κολλητό» μου, αυτός που θα δώσει κέφι στη ζωή μου με το τραγούδι του, την ομορφιά του, που θα με κάνει μέλος στο fan club του, είναι ο πρόεδρος που θα κάνει τη μεγάλη μεταγραφή και η ομαδάρα θα πατήσει τους εχθρούς.
Άρα, γιατί να επιλέξω να με σώσει ο Χριστός;
Μ’ αρέσουν τα χριστουγεννιάτικα έθιμα, όπως και οι γιορτές γενικά. Με κάνουν να αισθά-νομαι πιο πολλή αγάπη, να θέλω να βοηθήσω ένα φτωχό, με φέρνουν πιο κοντά στους γο-νείς, τ’ αδέρφια, τους φίλους μου, μοιράζομαι δώρα, καταναλώνω. Ξεχνώ το μέσα μου κενό. Ξεχνώ όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα που με κάνουν να μελαγχολώ ή να φοβάμαι. Έστω και για λίγο. Μπορώ να επιδείξω τα ρούχα μου, τα αρώματά μου, την διάθεσή μου, τη μάσκα που κρύβει το αληθινό μου πρόσωπο. Γι’ αυτό και λυπάμαι όταν ξαναγυρίζω στο πρόγραμμα, στη ρουτίνα, όταν το δέντρο ξεστολίζεται κι όταν οι μάσκες ξαναμπαίνουν στο κουτί μαζί με τα φώτα και τα στολίδια.
Τελικά, μάλλον κάτι μου λείπει.
Άμα το ψάξεις, θα δεις ότι από το Super Deal των Χριστουγέννων λείπει η πραγματι-κή αγάπη. Λείπει το νόημα που θα με κάνει να νιώθω ότι αξίζει η ζωή μου κάτι παρα-πάνω από μια επιθυμία, ένα αγαθό, ένα δώρο. Λείπει η δύναμη που χρειάζεται για να δω τον εαυτό μου όπως στ’ αλήθεια είναι και όχι σε σύγκριση με τους άλλους. Λείπει η χαρά που θα κρατήσει παραπάνω από μια γιορτή. Λείπει εκείνη η σχέση που δεν θα είναι για μια νύχτα ή ένα μήνα, αλλά θα με ανεχτεί για μια ζωή, θα μ’ αγαπήσει και θα μου απλώσει το χέρι ώστε να μην πέσουν τίτλοι τέλους. Λείπει εκείνη η παρέα που δεν θα την ενώνει το πρόσκαιρο του σχολείου, του Πανεπιστημίου, του έρωτα, της διασκέδασης, αλλά θα μένει ζωντανή όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Η Εκκλησία μου λέει ότι ο Χριστός είναι Εκείνος που μου τα δίνει όλα αυτά. Ο Χριστός που κοινωνώ στη λειτουργία των Χριστουγέννων αλλά και κάθε Κυριακή. Ο Χριστός που με συγχωρεί για όλες τις αμαρτίες μου, για όλα τα ελαττώματά μου, για όλες μου τις αποτυχίες. Ο Χριστός που μου μαθαίνει να συγχωρώ φίλους κι εχθρούς. Ο Χριστός που με συναντά στη λύπη και τη χαρά. Ο Χριστός που με σώζει από το να υπάρχω μόνο για να καταναλώνω και με κάνει να υπάρχω για να αγαπώ.
Ο Χριστός φανερώνει το αληθινό μου πρόσωπο. Είναι το Φως που φωτίζει το μέσα μου. Είναι το νόημα που ομορφαίνει τη ζωή μου. Είναι η πίστη που με βοηθά να συνεχίσω. Είναι το Παιδί που με κρατά παιδί. Είναι Αυτός που γεννήθηκε για μένα.
Το Χριστό της Εκκλησίας θα ΄θελα να συναντήσω. Όχι όμως μόνος μου. Γιατί
ξέρω ότι λίγο πολύ, όλοι θα θέλαμε να Τον βρούμε. Ας Τον ψάξουμε λοιπόν στη ζωή
της Εκκλησίας. Ας τολμήσουμε να Τον γνωρίσουμε. Κι ας είναι η Γέννα Του μια
καινούρια αρχή στη ζωή μας. Μαζί και μαζί Του!
Πηγή: Από το περιοδικό ΒΗΜΑΤΑ της Ιεράς Μητροπόλεως Κέρκυρας (τεύχος 4)
--















