Ο ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ, ΡΩΜΗΣ

+++

        

 

 

 Μνήμη: 24ῃ Νοεμβρίου

* * *

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙ

 

Τῇ ΚΔ΄ (24ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ Ἐπισκόπου Ρώμης

ΚΛΗΜΗΣ ὁ μακάριος Πατὴρ ἡμῶν ἦτο ἀπὸ τὴν μεγαλόδοξον Ρώμην [1], ἔζησε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους Δομετιανοῦ τοῦ ἐν ἔτει πα΄ (81) βασιλεύσαντος, καὶ τῶν διαδόχων αὐτοῦ Νέρβα καὶ Τραϊανοῦ, κατήγετο δὲ ἀπὸ γένος βασιλικόν, σοφώτατος ὑπάρχων καθὼς εἰς τὰ συγγράμματα καὶ τοὺς λόγους του φαίνεται, ἐπειδὴ ἔμαθεν ὅλην τὴν ἑλληνικὴν παιδείαν καὶ ἔγινε θαυμαστὸς φιλόσοφος. Τὸν πατέρα του ὠνόμαζον Φαῦστον καὶ Ματθιδίαν τὴν μητέρα του. Ἡμέραν δέ τινα ταξιδεύοντες μαζὶ μὲ ἄλλους ἐναυάγησαν. Διασωθεὶς δὲ αὐτὸς ὑγιὴς μὲ τρόπον θαυμάσιον, εὗρε τὸν Ἀπόστολον Πέτρον καὶ ἐδιδάχθη ὑπ’ αὐτοῦ τὴν ἀληθινὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, γενόμενος κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου ἐπιμελέστατος· συνέγραψε δὲ καὶ τὰς Διαταγὰς τῶν Ἀποστόλων [2].

Οὗτος ἐγένετο Ἐπίσκοπος Ρώμης κατὰ τὸ ϟα΄ (91) ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ, τρίτος μετὰ τὴν τῶν Ἀποστόλων ἀναίρεσιν, ὡς καλὸς δὲ μαθητὴς τοῦ Πέτρου καὶ ἄξιος τοῦ θρόνου διάδοχος ἐμιμεῖτο τὰς ἀρετὰς τοῦ διδασκάλου του, τὰ ἤθη, τοὺς τρόπους καὶ τὰ ἀγωνίσματα, διδάσκων Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνας καὶ γενόμενος «τοῖς πᾶσι... τὰ πάντα» (Α’ Κορινθ. θ’ 22), κατὰ τὸν θεῖον Παῦλον, ἵνα πάντας κερδήσῃ καὶ Χριστῷ παραστήσῃ μὲ τὴν εὐσέβειαν· καὶ τόσον ἦτο ταπεινὸς καὶ εἰς τὴν διδαχὴν γλυκὺς καὶ λόγιος, ὥστε καὶ αὐτοὶ οἱ Ἕλληνες καὶ Ἰουδαῖοι τοῦ εἶχον ἀγάπην πολλὴν καὶ εὐλάβειαν, διότι δὲν τοὺς ἤλεγχεν ἀποτόμως καὶ ἀγρίως, ἀλλὰ μὲ μεγάλην πραότητα καὶ ταπείνωσιν ἔφερε τὰς ἀποδείξεις ἀπὸ τὰς βίβλους αὐτῶν διὰ νὰ εἶναι ἀξιοπιστότερος ὁ λόγος του καὶ δὲν τοὺς ἐλοιδόρει, οὔτε ποσῶς τοὺς ἀπεστρέφετο. Ἀλλὰ ὡς ἀπολογούμενος ἔφερε μαρτυρίας ἀπὸ τὰς Γραφάς, ἀποδεικνύων εἰς αὐτοὺς τὴν ἀθλιότητα ἑνὸς ἑκάστου ἐκ τῶν θεῶν των, ποῖοι ἦσαν καὶ ποίας ποάξεις ἐτέλεσαν καὶ διὰ ποίαν αἰτίαν οἱ ἄφρονες ἐκεῖνοι τοὺς ἐνόμιζον θεούς.

Εἰς τὸ τέλος ἑκάστης διδαχῆς του ἐκήρυττε πάντοτε ὁ μακάριος Κλήμης τὴν μεγάλην εὐσπλαγχνίαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ἄπειρον αὐτοῦ ἔλεος, παρακινῶν αὐτοὺς πρὸς μετάνοιαν καὶ ὑποσχόμενος εἰς αὐτοὺς ὅτι ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι ἀνοικτὴ διὰ τοὺς ἐπιστρέφοντας, μόνον νὰ παύσουν ἀπὸ τὰ πρότερα ἁμαρτήματα. Τοὺς δὲ Ἰουδαίους πάλιν ἐνεκωμίαζεν εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου, λέγων αὐτοὺς ἐκλεκτὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ καὶ περιούσιον, ὡς ἀπογόνους τοῦ Ἀβραάμ, καὶ ἄλλους ἐπαίνους ὁμοίως· εἰς τὸ τέλος δὲ ἐπροτίμα τὴν Νέαν Διαθήκην μὴ καταφρονῶν τὴν Παλαιάν, διὰ νὰ μὴ δώσῃ εἰς αὐτοὺς σκάνδαλον, ἀλλὰ ἐτελείωνε τὸν λόγον σοφώτατα καὶ οὕτως ἔκαμνεν είς ὅλους πολλὴν ὠφέλειαν, ἑλκύων ἕκαστον μὲ τὴν δεξιότητα τῶν λόγων του πρὸς εὐσέβειαν...

 

Ἡ συνέχεια ἐδῶ

 

 

+++

ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ: Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ «ΝΙΚΗΣΕ» ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟ ΚΑΙ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΤΟ ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ...

 ++++

 

 

 

1

2

3

4

5

6

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

+++

Η ΑΓΙΑ ΚΙΚΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ...

+++

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες
Κικιλία, Βαλεριανὸς καὶ Τιβούρτιος

Μνήμη: 22ᾳ Νοεμβρίου

* * *

+++

Μικρό Αφιέρωμα στα Εισόδια της Θεοτόκου

+++


ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
  ΣΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


 

Ἑορτάζονται: 21ὴ Νοεμβρίου


Ἀπολυτίκιον

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τό προοίμιον
καί τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις.
Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται
καί τόν Χριστόν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται.
Αὐτῇ καί ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν·
Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.


Κοντάκιον

Ὁ καθαρώτατος Ναός τοῦ Σωτῆρος,
ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ Παρθένος,
τὸ ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ,
σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ Οἴκω Κυρίου,
τὴν Χάριν συνεισάγουσα τὴν ἐν Πνεύματι Θείῳ·
Ἣν ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ·
Αὕτη ὑπάρχει, σκηνὴ ἐπουράνιος.


*  *  *

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙ

Τῇ ΚΑ΄ (21ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου ἡ ἐν τῷ Ναῷ Εἴσοδος
τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ καὶ ἀειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ

Τοιχογραφία ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς Σουντένιτσας
ἐν Γιουγκοσλαβίᾳ. Ἔργον ΙΓʹ αἰῶνος

Η ΕΙΣΟΔΟΣ τῆς Κυρίας Θεοτόκου εἰς τὸν νομικὸν ναὸν ἐπροξένησεν εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανους ἑορτὴν θαυμαστὴν καὶ παγκόσμιον, ἐπειδὴ ἐγένετο αὕτη μὲ παράδοξον τρόπον καὶ ἦτο προοίμιον τοῦ μεγίστου καὶ φρικτοῦ Μυστηρίου τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τὸ ὁποῖον διὰ τῆς Θεοτόκου ἔμελλε νὰ γίνῃ εἰς τὸν κόσμον. Ἔλαβε δὲ τὴν ἀφορμὴν ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων ἀπὸ τὴν ἑξῆς ὑπόθεσιν: Ἡ παναοίδιμος Ἄννα, ἐπειδὴ ὅλην σχεδὸν τὴν ζωήν της διῆλθε στεῖρα, χωρὶς νὰ γεννήσῃ παιδίον, παρεκάλει τὸν Δεσπότην τῆς φύσεως μετὰ τοῦ συζύγου της Ἰωακεὶμ νὰ χαρίσῃ εἰς αὐτοὺς τέκνον, καὶ ἂν ἐπιτύχωσι τοῦ ποθουμένου, εὐθὺς νὰ ἀφιερώσωσιν αὐτὸ εἰς τὸν Θεόν. Ὅθεν ἐγέννησεν ἡ Ἄννα παραδόξως τὴν πρόξενον γενομένην τῆς σωτηρίας τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων, τὴν καταλλαγὴν καὶ φιλίωσιν τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, τὴν αἰτίαν τῆς ἀναπλάσεως τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ καὶ τῆς τούτου ἐγέρσεως καὶ θεώσεως· αὐτήν, λέγω, τὴν Πανυπέραγνον καὶ Δέσποιναν Θεοτόκον Μαρίαν.

Ὅταν λοιπὸν ἡ θεόπαις Μαριὰμ ἔγινε τριῶν ἐτῶν, ἔλαβον αὐτὴν οἱ γονεῖς της καὶ τὴν προσέφεραν κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν εἰς τὸν ναόν, καὶ πληροῦντες τὰς ὑποσχέσεις των, ἀφιέρωσαν τὴν θυγατέρα αὐτῶν εἰς τὸν χαρισάμενον ταύτην Θεόν. Παραδίδουσι δὲ αὐτὴν εἰς τοὺς ἱερεῖς καὶ μάλιστα εἰς τὸν τότε ἀρχιερέα Ζαχαρίαν, ὁ ὁποῖος ταύτην παραλαβὼν εἰσήγαγεν εἰς τὸ ἐνδότατον τοῦ ναοῦ, ὅπου μόνος ὁ ἀρχιερεὺς ἅπαξ τοῦ ἔτους εἰσήρχετο καὶ τοῦτο ἐποίησε κατὰ βούλησιν Θεοῦ, ὅστις ἔμελλε μετ’ ὀλίγον νὰ γεννηθῇ ἐξ αὐτῆς, πρὸς ἀνάπλασιν καὶ σωτηρίαν τοῦ κόσμου. Ἐκεῖ λοιπὸν ἡ Παρθένος διέμεινε δώδεκα ἔτη, τρεφομένη μὲν ξενοπρεπῶς ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελον Γαβριὴλ μὲ τροφὴν οὐράνιον, ἀξιουμένη δὲ τῆς τοῦ Θεοῦ ἐμφανείας, ἕως ὅτου ἐπλησίασεν ὁ καιρὸς τοῦ θείου Εὐαγγελισμοῦ καὶ τῶν οὐρανίων καὶ ὑπερφυσικῶν ἐκείνων μηνυμάτων, τὰ ὁποῖα ἐμήνυον, ὅτι ὁ Θεὸς ηὐδόκησε νὰ σαρκωθῇ ἐξ αὐτῆς φιλανθρώπως, ἵνα ἀναπλάσῃ τὸν φθαρέντα ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας κόσμον. Τότε δὲ ἡ Θεοτόκος ἐξελθοῦσα ἀπὸ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, παρεδόθη εἰς τὸν μνήστορα Ἰωσήφ, ἵνα ἐκεῖνος ὑπάρχῃ φύλαξ καὶ μάρτυς τῆς παρθενίας αὐτῆς καὶ ἵνα ὑπηρετήσῃ τόσον εἰς τὸν ἄσπορον τόκον της, ὅσον καὶ εἰς τὴν φυγήν της εἰς Αἴγυπτον καὶ εἰς τὴν ἀπ’ ἐκείνης ἐπάνοδον εἰς τὴν γῆν Ἰσραήλ.

*  *  *

Σχετικές ἀναρτήσεις


ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

 

ΧΑΙΡΕ ΠΑΝΤΩΝ Η ΕΛΠΙΣ

 

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΝΗΣΤΕΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
 

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Εἰκονολογία τῆς Ἑορτῆς) [Χ. Γ. Γκότση)] 


ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Χ. Πέππα)


ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ H ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ


ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Εἰκόνα) 


Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Ο ΠΟΘΟΣ ΥΠΕΡΝΙΚΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟ 


ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΕΝ ΓΥΝΑΙΞΙ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΓΝΗ 

 





+++

Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (ΣΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ)

+++

 

 

+++

ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΑΒΔΙΟΥ, ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ (19η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2025)

 +++

 ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΑΒΔΙΟΥ,
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ

(19η Νοεμβρίου 2025)

 

Άλλη μία ευλογημένη «σύμπτωση»:
Χωρίς να το επιδιώξουμε αρχίσαμε την αγιογράφηση
του Προφήτου Αβδιού, σήμερα, που γιορτάζει!...

 

 

 +++

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ, ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΕ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ! (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΙ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΕΞ ΙΣΜΑΗΛΙΤΩΝ)

 +++

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ, ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΕ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ! (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΙ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΕΞ ΙΣΜΑΗΛΙΤΩΝ)

Μνήμη: 18ῃ Νοεμβρίου

 

1

 

 

+++

8η - 9η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ

+++

*  *  *

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ: ΚΥΡΙΑΚΗ, ΜΕΤΑΞΥ 14 - 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΕΔΩ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

+++

Ο Όσιος Λάζαρος ο ζωγράφος, του οποίου οι εικονομάχοι έκαψαν τα χέρια...

+++

 

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ

ΛΑΖΑΡΟΣ Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ

Μνήμη: 17ῃ Νοεμβρίου
Ὁ Ὅσιος Πατέρας μας Λάζαρος... ὑπερασπίσθηκε μὲ σθένος τὴν Ὀρθόδοξo Πίστι
ἐνώπιον τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορος Θεοφίλου (829-842) καὶ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ ἐξορίσθηκε
στὴν Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Φοβεροῦ,στὴν ἀσιατικὴ πλευρὰ τοῦ Βοσπόρου.

Ἐκεῖ ὑπέστη κάθε εἴδους βασανιστήρια μὲ ἀποκορύφωμα
τὸ κάψιμο τῶν χεριῶν του. Παρ’ ὅλα ταῦτα συνέχισε νὰ ἁγιογραφῆ
καὶ ζωγράφισε γιὰ τὴν αὐτοκράτειρα Θεοδώρα
μία Εἰκόνα τοῦ Τιμίου Προδρόμου,
ἡ ὁποία κατεστάθη πηγὴ θαυμάτων...

*  ***  *

 ΣΥΝΑΞΑΡΙ

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΛΑΖΑΡΟΥ,
τοῦ ζωγράφου

ΛΑΖΑΡΟΣ ὁ Ὅσιος αὐτὸς Πατὴρ ἡμῶν ἔγινε παιδιόθεν Μοναχὸς καὶ ἔμαθε τὴν ζωγραφικὴν τέχνην καὶ πρὸς τὴν σκληραγωγίαν καὶ τὴν ἐγκράτειαν, τὴν ὁποίαν μετεχειρίζετο, ἐπεμελεῖτο ὁ ἀοίδιμος ἀκόμη καὶ τὴν ἐλεημοσύνην, διὸ καὶ τῆς Ἱερωσύνης ἐδέχθη τὸ χάρισμα. Ἀφοῦ δὲ ἔγινεν Ἱερεύς, κατεπολέμησεν ὅλας τὰς αἱρέσεις καὶ τοσαύτας θλίψεις ὑπέμεινεν ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς Νεστοριανούς, τοὺς Εὐτυχιανιστὰς καὶ τοὺς Διοσκορίτας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους, ὥστε δὲν δύναταί τις νὰ τὰς ἀφηγηθῇ διὰ λόγου, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Ρώμην ἐστάλη, ὅπως βοηθήσῃ εἰς τὰ πατρικὰ καὶ ἀποστολικὰ δόγματα, τὰ ὁποῖα ἐπολεμοῦντο ὑπὸ τῶν εἰκονομάχων. Ἐπιστρέψας δὲ ἀπὸ τὴν Ρώμην εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν μεγαλοπρεπῶς, πάλιν ἀπεστάλη εἰς Ρώμην διὰ τὰς αὐτὰς ὑποθέσεις, καὶ κατὰ τὸ μέσον τῆς πορείας του ἀσθενήσας ἐκ τῶν ἀνωμαλιῶν τοῦ καιροῦ παραδίδει τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ. Τὸ τίμιον αὐτοῦ σῶμα ἀνακομισθὲν ὕστερον κατετέθη εἰς τὸ Μοναστήριον τὸ καλούμενον Εὐάνδρου.

Περὶ τοῦ Λαζάρου τούτου γράφεται εἰς τὰ πρακτικὰ τῆς Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Ἑβδόμης Συνόδου, ὅτι ἱστόρησεν εἰς τὸν τοῖχον τὰ εἰκόνας τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων· γυνὴ δέ τις εὐλαβὴς ἔχουσα πόνους ἀφορήτους εἰς τὴν κοιλίαν, ἔξυσεν ἀπὸ τὸν τοῖχον ἐκεῖνον καὶ πιοῦσα μὲ νερόν, ἰατρεύθη ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν. 

 
+++

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ, Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

+++

Μνήμη: 17η Νοεμβρίου

 

 

*  ***  * 

 

 

ΣΥΝΑΞΑΡΙ

 

Τῇ ΙΖ΄ (17ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Νεοκαισαρείας τοῦ θαυματουργοῦ

 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ὁ ἐν Ἀγίοις Πατὴρ ἡμῶν τῆς Νεοκαισαρείας τὸ καύχημα ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Αὐρηλιανοῦ ἐν ἔτει σοε’ (275), ἐκ γονέων Ἑλλήνων καὶ ἀπίστων εἰδωλολατρῶν ἀναβλαστήσας, ὥσπερ καὶ τὸ ρόδον ἐξ ἀκανθῶν ἐξέρχεται. Πολλάκις δὲ ἐξῆλθον ἐξ ἀπίστων γονέων παῖδες πιστοὶ πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εὐγνώμονες, οἵτινες, διὰ τὴν καλήν των προαίρεσιν, ὡς συνετοὶ καὶ φρόνιμοι διέγνωσαν τὸν Ποιητὴν τῆς κτίσεως ἀπὸ τὰ πάνσοφα αὐτοῦ καὶ θαυμάσια δημιουργήματα, καθὼς ὁ μέγας Ἀβραὰμ καὶ ἕτεροι πλεῖστοι, οἵτινες εὐηρέστησαν αὐτόν. Ἐξόχως ὅμως εὐηρέστησε τὸν Θεὸν ὁ μέγας οὗτος Γρηγόριος, ὁ σήμερον παρ’ ἡμῶν εὐφημούμενος, τὸ τῆς Νεοκαισαρείας [1] μέγιστον θαῦμα, ὁ ὄντως δοῦλος γνήσιος τοῦ Δεσπότου καὶ τῆς θαυματουργίας ἐπώνυμος, ὅστις, ἐπειδὴ ἦτο καλῆς προαιρέσεως, ἐφύλαττε πάσας τὰς ἀρετάς. Διὰ τοῦτο ὁ ἐλεήμων Θεὸς τὸν ἐφώτισεν ἀοράτως καὶ πρὸς τὴν ἀληθῆ πίστιν ἐχειραγώγησεν. Οὗτος ὁ θαυμάσιος, ὅταν ἦτο νέος, διέτριβε μὲ τοὺς ἄλλους παῖδας εἰς τὸ σχολεῖον, ὡς φιλομαθὴς καὶ φρόνιμος, πλὴν δὲν εἶχε τὸν πόθον του, ὡς οἱ ἄλλοι νέοι, εἰς παίγνια καὶ ἄλλα μάταια πράγματα, ἀλλὰ μόνον εἰς τὴν ἀρετὴν ἦτο ὁ νοῦς του ὅλος διὰ νὰ μάθῃ τὴν τῶν πραγμάτων ἐπιστήμην καὶ μὴ ἔχων νόμον ἐκ φύσεως, τὰ τοῦ νόμου ἐφύλαττε, σωφροσύνην, λέγω, ἐγκράτειαν, ταπείνωσιν καὶ τὰ αὐτῶν συνακόλουθα.

Ἀφοῦ ἐτελεύτησαν οἱ γονεῖς του, ἔμεινεν ἐλεύθερος ἀπὸ πᾶν ἐμπόδιον καὶ σπουδάζων ἐπιμελῶς τὴν ἔξω σοφίαν, ἐσοφίσθη μᾶλλον ἀπὸ τὴν ἄνωθεν καὶ ἐγνώρισεν ὡς ὁ Ἀβραάμ, ὅτι ἐὰν τὰ αἰσθητὰ καὶ ὁρώμενα πράγματα ἔχουσι τοσαύτην εὐαρμοστίαν καὶ σύνεσιν, πόσην θὰ ἔχουν ἐκεῖνα τὰ ἄφθαρτα καὶ ἀόρατα, καὶ ὡς πεπαιδευμένος εἰς πᾶσαν σοφίαν τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν Αἰγυπτίων ἠννόησε τὸ ἀσύμφωνον τῶν δογμάτων αὐτῶν· ὅθεν γίνεται μαθητὴς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ πρὸ τοῦ νὰ ἀναγεννηθῇ μὲ τὸ ἅγιον Βάπτισμα διῆγε βίον ἐνάρετον καὶ πολιτείαν ἀμώμητον. Ἦτο δὲ τότε εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν τῆς Αἰγύπτου, εἰς τὴν ὁποίαν διέτριβον ὅσοι ἐποθοῦσαν νὰ μάθουν φιλοσοφίαν ἢ ἰατρικὴν ἢ ἄλλην ἐπιστήμην. Οἱ δὲ συμμαθηταὶ αὐτοῦ ἠρεθίζοντο καὶ ἐφθόνουν, βλέποντες εἰς ἕνα νέον τοσαύτην σωφροσύνην καὶ κοσμιότητα καὶ νὰ ὑπερβαίνῃ εἰς τὴν θαυμασίαν πολιτείαν τοὺς γέροντας. Λοιπὸν ἐπαρακίνησαν πόρνην τινὰ ὡραίαν, ὑποσχεθέντες νὰ τῆς δώσουν ποσότητά τινα ἀργυρίων, ἐὰν διαβάλῃ αὐτὸν ὅτι τὴν ἐμόλυνεν...

 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

 

+++